Пырыгы′начынне Ісýса
1. А чы′рыз шысть днів взяв Ісýс Пытрá, Я′кова і Іоáнна, ёгó брáта і завíв йіх на высóку горý самы′х.
2. І пырыгы′начывся пы′рыд йíмы: і зася′яло Ёгó ліцó, як сóнцэ, а одэ′жа Ёгó стáла бíлыю, як бíлый світ.
3. І от явы′лысь йім Моісéй і Ілья′, з Йім воны′ говоры′лы.
4. Тоды′, одозвáвшысь, Пытрó сказáв Ісýсовы: «Гóсподы! Дóбрэ нам тут бýты; як хоч, то зрóбымо тут тры бýдкы: Тобí однý, і Моісеёвы однý, і Ільйí однý».
5. Як вин шэ говоры′в, то óболок свíтлый спусты′вся на йіх, і от гóлос з óболока промовля′в: «Гэ′то е Сын Мий Кохáный, і я прыя′ю Ёмý: слýхайтэ Ёгó».
6. І почýвшы, учынікы′ попрыпадáлы лбáмы до зымнí і ё′мко полякáлысь.
7. Алэ′ Ісýс, пудыйшóвшы, доткнýвся до кáжного з йіх і сказáв: «Встáньтэ і ны би′йтэсь».
8. Звíвшы ж свойí гóчы, воны′ ныкóго ны пубáчылы, крóмы одногó онó Ісýса.
9. А як схóдылы воны′ з горы′, то Ісýс йім сказáв: «Ныкóму ны кажíтэ про гэ′ту об’я′ву, шо об’явы′лось вам, аж пóкы Сын Людськы′й ны воскрэ′снэ з мэ′ртвых».
Пы′рыд Ісýсом мáвся прыты′Іоáнн
10. І спытáлы Ёгó учынікы′ Ёгó: «Як жэ гэ′то кнíжныкы кáжуть, шо впырíдж повы′дён прыты′ Ілья′?»
11. А Ісýс йім отказáв: «Ілья′ напрáвду пры′дэ впырíдж і всэ прышыхýе.
12. Алэ′ Я вам кажý і тóе, шо Ілья′ вжэ прышóв, і ны познáлы ёгó, а зробы′лы з йім так, як онó хотíлы; гэ′так сáмо й Сын Людськы′й попокýтуе од йіх»
13. Тоды′ учынікы′ розобрáлысь, шо Вин говоры′в про Іоáнна Хрыстíтіля.
[с. 54↑]
Лíчынне сновы′длывого
14. А як воны′ прышлы′ до нарóда, то пудыйшóв до Ёгó чоловíк і, впáвшы пы′рыд Йім на колíна,
15. сказáв: «Гóсподы, змы′луйся над мойíм сы′ном; вин в пырымíны пры молоды′м мíсяці шалíе і мýчыцьця ё′мко, бо ёгó чя′сто кы′дае в гаря′чку і чя′сто в пит.
16. Я прывóдыв ёгó до учынікы′в Твойíх, і воны′ ны моглы′ вы′лічыты ёгó»
17. А Ісýс, одкáзуючы, сказáв: «Ох рід нывíрный і роспсóчаный! Дóкыль Я бýду з вáмы? Дóкыль Я тырпíтыму вас? Прывыдíтэ ёгó сюды′ до Мынэ′».
18. І погрозы′в ёмý Ісýс, забороны′вшы тут бýты; і лыхы′й вы′йшов з ёгó; і хлопэць вы′дужав тоды′ ж такы′!
Хто вíруе, той всэ змóжэ
19. Тоды′ учынікы′, пудыйшóвшы на самотí до Ісýса, сказáлы: «Чомý мы ны моглы′ ёгó вы′гнаты?»
20. А Ісýс сказáв йім: «З-за нывíры вáшыйі. Бо напрáвду вам кажý: як вытэ′ мáтымытэ (мíтымытэ) вíру, хоч бы такýю, як зэ′рня в горчы′ці, і скáжытэ гэ′туй горí: «пырыйды′ стыль туды′», то вонá пырэ′йдэ; і ныц ны бýдэ такóго, чогó б вытэ′ ны змоглы′ б.
21. А гэ′той рід выганя′йіцьця онó молíтвыю і пóстом».
Ісýс дрýгый раз открывáе про Свойí мýкы й смэрть
22. Як булы′ воны′ в Галылэ′йі, то Ісýс сказáв йім: «Сын Людськы′й оддáный бýдэ в людськы′йі рýкы;
23. і заб’ю′ть Ёгó, алэ′ на трэ′тій дэнь Вин воскрэ′снэ». І воны′ ё′мко розжя′лылысь.
Подáток на храм
24. Як прышлы′ воны′ в Копырнáум, то пудыйшлы′ до Пытрá ты′йі, шо подáток збырáлы (збырачí подáтку) і сказáлы: «Чы ны дасьць ваш Учíтель подáтку на храм, дьві дрáхмы?»
[с. 55↑]
25. Вин кáжэ: «Дасьць». І як увыйшóв у хáту, то Ісýс напомынýв ёмý: «Як тобí здаецьця, Сы′мон? Царí зымны′йі с когó бырýть пóшліну чы подáток? Чы с свойíх сыны′в, чы с посторóнных?»
26. Пытрó кáжэ Ёмý: «С посторóнных». Тоды′ Ісýс сказáв ёмý: «То знáчыцьця, сыны′ мáють вóлю.
27. А шоб ны спокусы′ты йіх, сходы′ до мóра, закы′нь ýдочку і пэ′ршу ры′быну, якáя тобí попадэ′цьця, возьмы′; і откры′вшы юй рóта, нáйдыш статы′ра, гэ′то грош, нóрма якóго на два подáткы; возьмы′ ёгó і оддáй йім за Мынэ′ і за сыбэ′».
Глава 18