Прачытайце сказы. Растаўце знакі прыпынку (аднародныя члены сказа).
1.Хлопцаў клікалі поле рэчка лес.
2.Праменне сонца не ззяе а тлее.
3.На лузе красаваліся браткі і незабудкі смолкі і званочкі.
4.У небе ўзняўся жаўрук і заспяваў прывеную песню сонцу.
5.Буслы важна крочаць па балоце і лузе выглядаюць сабе здабычу.
6.Вецер прыносіць у акно аўтобуса пах мёду лугу і сена.
7.Камары і матылькі карагоды павялі.
8.У кошыку ляжалі спелыя буйныя маліны.
9.Я глядзеў на дубы слухаў шум іх маладога лісця.
10.Вецер быў халодны але нямоцны.
11.З акна даносіліся розныя гукі смех вясёлыя галасы шорганне ног музыка лёгкае шапаценнелісця ліп і каштанаў.
12.Сонечная цяплынь аксамітная зеляніна палёў і лясоў чыстае паветра звон радасных песень жаваранкаў усё абуджала цудоўны настрой.
13.Наступнай раніцай дрэвы кусты бруснічнік усё ўкрывала калматая шэрань.
14.На базары прадавалі розныя рэчы рэшаты вяроўкі соль садавіну і агародніну сала мёд алей.
15.Мы цэлы дзень працавалі ў садзе абразалі старыя галінкі змяталі апалае лісце збіралі яблікі-паданкі перапопвалі там-сям зямлю.
16.Шмат было тут і травы і вады і неба.
17.Да фабрычных гудкоў далучаецца грукат калёс гоман рыбакоў стук вёсел і смех.
18.А хлопцы збіліся з дарогі і ў страху гядзелі на дзядзьку.
19.Туман пачынае клубіцца падымацца ўверх раставаць у бяздоннай вышыні блакіту.
20.Міша мусіў закрыць кнігу стаў хадзіць па пакоі і думаць.
21.Чуваць ці то птушыны шчэбет ці то веснавое бульканне ручаін.
22.Я лаўлю вецер не лагодны а трапяткі і калючы.
23.Ён хацеў навучыцца чытаць і пісаць і пайсці ў школу.
24.Дзед з Міколам кожны вольны дзень ішлі на луг і на рэчку ды на балота.
25.З цьмянага неба пасыпаў мокры лянівы дакучлівы снег.
26.Мяккія ласкавыя гукі стройным сугалоссем паліліся па пакоі.
27.Маўкліва стаялі пры дарозе дрэвы бырозы ліпы ды клёны.
28.На грады высаджвалі агародніну буракі моркву часнок і цыбулю капусту і рэдзьку.
29.У моры ў азёры ў рэкі цякуць крыніцы.
30.Ластаўкі салаўі жаваранкі усе птушкі віталі раніцу.
31.І стане мой сынок ды пойдзе хадзіць і таптаць дарожкі.
32.Ёсць куток на зямлі казак песняў і мар і вясёлкавых сноў.
33.Вада ў канале цёмная глыбокая.
34.Добры вечар дарозе дадому агням на сялібах знаёмых і зорам і росам.
35.У студзень і ліпень у дождж і марозы за ціхаю вёскай бялеюць бярозы.
36.Я, перш за ўсё, назваў бы рысы беларусаў розум мяккасць і дабрыню гасціннасць ветлівасць.
37.З высокага неба падае льецца птушыны спеў.
38.Я адчуваў старанна бярог крылатых сяброў.
39.Колькі знаходзіў птушыных гнёздаў на межах у барознах пад скібай ад плуга!
40.Жаваранкі перапёлкі курапаткі ўсе гнездаваліся тут.
41.Шэрая птушка далёка не адлятала а садзілася на галінку і глядзела ў мой бок.
42.Глядзеў угору але ў залатым паднябессі заўважыў не жаваранка а каршуна.
43.Гэтага драпежніка я ведаў і бачыў не раз.
44.Ляціць ён над палеткамі махае крыламі а потым спыняецца і пачынае выглядаць на зямлі птушак мышэй.
45.Да чаго прыгожая гэта вясновая раніца.
46.І на платах і на стрэхах і на стагах усюды ляжыць белая коўдра снегу.
47.Загоны палёў перасякаюцца то тонкімі то шырокімі завілінамі дарог.
48.На пагорку стаіць і яшчэ дрэмле вятрак.
49.Птушкі то пырхаюць з дрэва на дрэва то вылятаюць у поле.
50.Усе Мацвей Мікалай Павел крычалі ў гушчы лесу.
51.Палессе сапраўдная скарбніца старажытнай культуры і прыроды.
52.Турава-Пінская зямля сэрца ўсяго Палесся.
53.Гэты цяжкадаступны ўрадлівы край захаваў збярог велізарнае багацце культуры рэдкія дзівосныя прыгажосці і каштоўнасці ландшафты вялікую разнастайнасць жывёльнага і расліннага свету.
54.Матылькі легкакрылыя насякомыя.
55.Усё мокрае выглядала шэрым халодным непрыветным возера хаты на ўзгорку неба над вёскай і возерам.
56.Цяпер Вязынка цэнтр мемарыяльна-літаратурнага купалаўскага запаведніка.
57.Калыска Янкі Купалы гэта своеасаблівая калыска ўсёй беларускай паэзіі яго прозы.
58.У гуках яе спляталася ўсё чаканні і спрэчкі абдымкі і прызнанні яшчэ і сваркі і надзеі і крыўды і дараванні.
59.То спакойная і плаўная то выбуховая і вірлівая музыка сцінала душу вырывала яе з грудзей спрабавала аднесць яе кудысьці далёка-далёка і зноў вяртала назад.
60. Алка гэта свяшчэнны дубовы лес гэта цвярдыня прадзедаўскай веры.
61.Міндоўг і кажа, што дуб ахова ўсяго народа.
62.Мы збіралі ў акопах розныя “трафеі” медныя гільзы алюмініевыя кацялкі ды іншыя вайсковыя скарбы для дзіцячай забавы.
63.Кожны, хто прыйшоў на канцэрт хлопчыкі і дзяўчынкі бацькі бабулі і дзядулі хацелі паслухаць песні пра зіму.
64.Дзе-ніде там трапляліся на вочы рэшткі колішніх баёў цынкавыя скрынкі з-пад патронаў кручаныя згужавелыя рамяні асколкі снарадаў вінтовачныя і аўтаматныя гільзы крылатыя звасты мін абцасы пакручаныя падэшвы.
65.Хутка сонца аблашчыць раку і росную траву і беласнежную чаромху над вадой.
66.Па люстранай паверхні возера чэрцяць кругі стракатыя свойскія качкі.
67.Хваляцца не травою а сенам.
68.Паэтам сваёй справы павінен быць інжынер і каваль матэматык і гісторык, географ ды філолаг.
69.Восень-ключніца ідзе ціхаю і мяккаю хадою.
70.Вышытыя ручнікі захоўваюць цяпло матуліных рук і прыгажосць яе думак і ўзвышанасць яе пачуццяў.
71.Хата красна не вугламі а пірагамі.
72.Мы ўзахапленні ад музеяў і цэркваў Санкт-Пецярбурга яго помнікаў архітэктуры і тэатраў ад сардэчнасці ды гасціннасці яго жыхароў.
73.Навальніца лютавала ўсю ноч і аціхла толькі пад раніцу.
74. Алеямі зялёнымі і паркамі і скверамі ўпрыгожаны наш горад.
75.Сэрца маё напоўнена любасцю да жытняга палетка і сцежачкі да сонца і жаўранка да сіняга неба ды аблачынак.
76.Уздоўж ракі імклівым віхрам пракацілася рэха і адазвалася недзе далёка ў лесе.
77.Аб пісьменніцкай працы мяркуюць не па колькасці а па вартасці напісанага.
78.Зімой можа быць усё яркае сонейка і цёмныя хмары мароз і адліга дождж ды снег.
79.Мары і жаданні і памкненні, паверце, спраўджваюцца.
80.Пакуль душа чужы боль успрымае, не абязбольваць буду а гаіць.
81.Кастрычнік зямлю балоціць і лясы залоціць.
82.Словам можна нашкодзіць і дапамагчы засмуціць і ўзрадаваць расчараваць ды абнадзеіць.
83.Вуліца прыбралася ў кучаравую зелень летуценных ліп і клёнаў.
84.Помню родны бор і чмяліныя гнёзды на ўзлеску і світальныя песні драздоў.
85.Белыя азёры адзін з самых вядомых і прыгожых куточкаў Брэстчыны.
86.У студзеньскім срэбры і ў барвах восені і ў чэрвеньскай квецені наш горад аднолькава прыгожы.
87.Сонца свяціла ярка але не грэла.
88.Пісьменнікі імкнуцца, каб мова іх твораў была дакладная і жывая пявучая і вобразная чыстая ды праўдзівая.
89.Колькі ж у вачах немаўляці чысціні і святла і лагоды!
90.Вярнуць бы дзяцінства і школьныя дзянькі.
91.Восень многа забірае ад прыроды але многае дае ўзамен.
92.У холад і ў спёку удзень і ўночы летам ды зімой ён заўсёды прыгожы, наш родны, наш любы край.
93.З калодзежа возьмеш гаючай вадзіцы глыток — адчуеш сябе маладым і шчаслівым і дужым.
94.Няхай у кожным нашым акенцы будзе шчасце і сонца.
95.Не абед дарагі а прывет.
96.Ляжыць мой край на Дзвіне і на Дняпры на Бугу і на Нёмане на Прыпяці ды на Бярэзіне.
97.Народнае разуменне працы і гаспадарлівасці адлюстравалася ў трапных выслоўях.
98.Белай коўдрай улёгся снег на палеткі і на лугі на рэкі і на азёры на голле дрэў ды на парканы.
99.Санаторый стаяў каля самага берага прыгожай але грознай ракі.
100.На дварэ мяне адразу ахапіла шэрая восеньская няўтульнасць.
101.Маладой настаўніцы падабалася школа і ўважлівыя калегі і старанныя вучні.
102.Вязе не конь а добрая дарога.
103.Мая малодшая сястра тварам і паставаю і характарам удалася ў маці.
104.Свята Новага года заўсёды звязана ў людзей з радасцю і надзеяй на новае шчасце.
105.Вецер прыносіць у пакой пах чаромхі і бэзу яблынь і груш сліў ды вішань.
106.Шум лямант і крык узняўся над дарогай.
107.Зялёны луг дрымучы лес поле і сад сінія рэкі азёры ўсё прыволле песнямі птушынымі шуміць.
108.Крывічы дрыгавічы радзімічы продкі беларусаў.
109.За раніцу мама многа паспела зрабіць і стол заслала абрусам і разы два падмяла і фартух новы падвязала.
110.Байцы сталі ўцякаць але хутка трапілі ў небяспеку.
111.Чуваць ці то птушыны шчэбет ці то веснавое бульканне ручаін.
112.На лузе красаваліся браткі і незабудкі смолкі і званочкі.
113.У ліпені паспяваюць суніцы парэчкі чарніцы маліна.
114.Паветра насычана пахамі траў спелых ягад смалістай хвоі.
115.Андатра жыве ў рэках азёрах і балотах.
116.Лес шумеў глуха працяжна.
117.Вецер завываў у коміне свістаў у голлі дрэў.
118.Хлопец апрануў плашч узяў парасон і выйшаў з кватэры.
119.Зялёны дыван лугу ўпрыгожаны белымі рамонкамі і блакітнымі васількамі.
120.У душы спляліся горыч радасць і сум.
121Вецер-кусака шчыпае за шчокі нос.
122.Хлопцаў клікалі поле рэчка лес.
123.Праменне сонца не ззяе а тлее над лесам.
124.Буслы важна крочаць па балоце і лузе выглядаюць сабе здабычу.
125.Вецер быў нямоцны але халодны.
126.Шмат было тут дрэў і травы і вады і неба.
127.Потым прылятае варона садзіцца на вільчык хаты і доўга аднастайна каркае.
128.Рэкі бываюць вялікія і малыя спакойныя і вірлівыя павольныя і імклівыя. 129.Плошча Перамогі сэрца Мінска. Тут школьнікі нясуць ганаровую варту ускладаюць кветкі госці нашай сталіцы.
130.Альянс вельмі карысная расліна.
131.Сокам альянсу людзі здаўна лячылі апёкі незагойныя раны і язвы астму і захворванні страўніка.
132.Кругленькі маленькі а хвост не падымеш.
133.Стары і малы падыме а цераз плот не перакіне.
134.Не брэша не кусае а ў хату не пускае.
135.Калі пяклі хлеб то рэшткі цеста раздавалі дзецям.
136.Калі хлеб упаў трэба было падняць яго пацалаваць папрасіць прабачэння. 137.Міша асцярожна выглянуў з-пад коўдры і заенчыў.
138.Хлопцы спалохаліся кінуліся за лагерным урачом.
139.Усе дзеткі адналеткі.
140.Гэты час гэты свет і квятлівы водар гэты усё ацэньвае паэт, як вясновыя прыкметы.
141.Усё на лузе ружавела кусты лужы копы і пракосы.
142.Жоўтыя чырвоныя ліловыя васількова-сінія блакітныя кветкі усё закрывала зелень травы.
143.Родная мова гэта першая крыніца, праз якую мы пазнаём жыццё і акаляючы нас свет.
144.Абое маўчалі абое чакалі адзін ад аднаго пытання.
145.Вучань уважліва слухаў але нічога не запісваў.
146.Прабілі званкі гучна і адрывіста азваўся папавоз.
147.Адзін муруе другі цэглу робіць трэці дрэва чэша чацвёрты зямлю арэ.
148.Экзамены гэта ўпартая і адказная праца.
149.Я пасланец Рэспублікі Саветаў.
150.Янка Купала прыклад адданасці свайму народу.
151.Смех жарты галасістыя песні разносяцца над пацямнелай прырэчнай нізінай.
152.Гэты час і гэты свет і квяцісты водар гэты усё ацэньвае паэт, як вясновыя прыкметы.
153.Мінск Віцебск Гомель Брэст Магілёў Гродна абласныя цэнтры Беларусі. 154.Усё зямля дрэвы стрэхі пакрылася звонкай ледзяной скарынкай.
155.І хмары хадзілі і сонца свяціла і пад золатам халоднай ясноты ціха ляжала зямля.
156.Дыхнула вясна і зямля стала вясёлая.
157.Вецер гнаў перад сабой сівер і шолах і калючую цемнату.
158.Зорку добра відаць у ліпені і ў першай палове жніўня ўвечары і сярод ночы.
159.сядуць на прызбе ці ў садзе і гамоняць.
160.Жаль і горыч і боль мне душу працінае.