Пырыгыначынне Ісýса

 

1. А чырыз шысть днів взяв Ісýс Пытрá, Якова і Іоáнна, ёгó брáта і завíв йіх на высóку горý самых.

2. І пырыгыначывся пырыд йíмы: і засяяло Ёгó ліцó, як сóнцэ, а одэжа Ёгó стáла бíлыю, як бíлый світ.

3. І от явылысь йім Моісéй і Ілья, з Йім воны говорылы.

4. Тоды, одозвáвшысь, Пытрó сказáв Ісýсовы: «Гóсподы! Дóбрэ нам тут бýты; як хоч, то зрóбымо тут тры бýдкы: Тобí однý, і Моісеёвы однý, і Ільйí однý».

5. Як вин шэ говорыв, то óболок свíтлый спустывся на йіх, і от гóлос з óболока промовляв: «Гэто е Сын Мий Кохáный, і я прыяю Ёмý: слýхайтэ Ёгó».

6. І почýвшы, учынікы попрыпадáлы лбáмы до зымнí і ёмко полякáлысь.

7. Алэ Ісýс, пудыйшóвшы, доткнýвся до кáжного з йіх і сказáв: «Встáньтэ і ны бийтэсь».

8. Звíвшы ж свойí гóчы, воны ныкóго ны пубáчылы, крóмы одногó онó Ісýса.

9. А як схóдылы воны з горы, то Ісýс йім сказáв: «Ныкóму ны кажíтэ про гэту об’яву, шо об’явылось вам, аж пóкы Сын Людськый ны воскрэснэ з мэртвых».

 

Пырыд Ісýсом мáвся прытыІоáнн

 

10. І спытáлы Ёгó учынікы Ёгó: «Як жэ гэто кнíжныкы кáжуть, шо впырíдж повыдён прыты Ілья?»

11. А Ісýс йім отказáв: «Ілья напрáвду прыдэ впырíдж і всэ прышыхýе.

12. Алэ Я вам кажý і тóе, шо Ілья вжэ прышóв, і ны познáлы ёгó, а зробылы з йім так, як онó хотíлы; гэтак сáмо й Сын Людськый попокýтуе од йіх»

13. Тоды учынікы розобрáлысь, шо Вин говорыв про Іоáнна Хрыстíтіля.

 

[с. 54]

 

 

Лíчынне сновыдлывого

 

14. А як воны прышлы до нарóда, то пудыйшóв до Ёгó чоловíк і, впáвшы пырыд Йім на колíна,

15. сказáв: «Гóсподы, змылуйся над мойíм сыном; вин в пырымíны пры молодым мíсяці шалíе і мýчыцьця ёмко, бо ёгó чясто кыдае в гарячку і чясто в пит.

16. Я прывóдыв ёгó до учынікыв Твойíх, і воны ны моглы вылічыты ёгó»

17. А Ісýс, одкáзуючы, сказáв: «Ох рід нывíрный і роспсóчаный! Дóкыль Я бýду з вáмы? Дóкыль Я тырпíтыму вас? Прывыдíтэ ёгó сюды до Мынэ».

18. І погрозыв ёмý Ісýс, заборонывшы тут бýты; і лыхый выйшов з ёгó; і хлопэць выдужав тоды ж такы!

 

Хто вíруе, той всэ змóжэ

 

19. Тоды учынікы, пудыйшóвшы на самотí до Ісýса, сказáлы: «Чомý мы ны моглы ёгó выгнаты?»

20. А Ісýс сказáв йім: «З-за нывíры вáшыйі. Бо напрáвду вам кажý: як вытэ мáтымытэ (мíтымытэ) вíру, хоч бы такýю, як зэрня в горчыці, і скáжытэ гэтуй горí: «пырыйды стыль туды», то вонá пырэйдэ; і ныц ны бýдэ такóго, чогó б вытэ ны змоглы б.

21. А гэтой рід выганяйіцьця онó молíтвыю і пóстом».

 

Ісýс дрýгый раз открывáе про Свойí мýкы й смэрть

 

22. Як булы воны в Галылэйі, то Ісýс сказáв йім: «Сын Людськый оддáный бýдэ в людськыйі рýкы;

23. і заб’ють Ёгó, алэ на трэтій дэнь Вин воскрэснэ». І воны ёмко розжялылысь.

 

Подáток на храм

 

24. Як прышлы воны в Копырнáум, то пудыйшлы до Пытрá тыйі, шо подáток збырáлы (збырачí подáтку) і сказáлы: «Чы ны дасьць ваш Учíтель подáтку на храм, дьві дрáхмы?»

 

[с. 55]

 

25. Вин кáжэ: «Дасьць». І як увыйшóв у хáту, то Ісýс напомынýв ёмý: «Як тобí здаецьця, Сымон? Царí зымныйі с когó бырýть пóшліну чы подáток? Чы с свойíх сыныв, чы с посторóнных?»

26. Пытрó кáжэ Ёмý: «С посторóнных». Тоды Ісýс сказáв ёмý: «То знáчыцьця, сыны мáють вóлю.

27. А шоб ны спокусыты йіх, сходы до мóра, закынь ýдочку і пэршу рыбыну, якáя тобí попадэцьця, возьмы; і открывшы юй рóта, нáйдыш статыра, гэто грош, нóрма якóго на два подáткы; возьмы ёгó і оддáй йім за Мынэ і за сыбэ».

 

Глава 18