Про воскрысíнне з мэртвых

 

27. Тоды прышлы дэкылько садукэюв і спытáлы Ёгó:

28. «Учíтель! Моісéй напысáв нам, шо як в когó вмрэ брат, шо мав жинку, і вмрэ быздíтным, то ёгó брат трэба шоб взяв ёгó жинку і збырíг потóмство ля свогó брáта (Другозак. 25, 5)

29. Булó сім братыв. Пэршый взяв жинку і вмэр быздíтным.

30. Взяв тýю жинку дрýгый, і той вмэр быздíтным.

31. Взяв йійí трэтій, і гэтак сáмо всі сэмыро; і помырлы, ны остáвывшы дытэй.

32. Пóсля всіх вмырлá й жинка.

33. То от, як воскрэснуть, то чыéю вонá бýдэ жинкыю? Бо вонá булá жинкыю ля сімёх».

34. То сказáв йім Ісýс на гэтэ: «Дíты гэтого вíку жэняцьця і выхóдять зáмуж.

35. А достóйны мáты той вік і воскрэснуты з мэртвых, ны бýдуть ны жынытысь, ны зáмуж выхóдыты.

36. І вмырты вжэ ны змóжуть, бо воны вжэ такыйі сáмо як анёлы і воны тоды вжэ сыны Бóга, раз ужэ воскрэслы з мэртвых.

37. А шо мэртвы воскрэснуть, то й Моісéй сказáв кóло корчя, як звав Гóспода Бóгом Авраáма, і Бóгом Ісáка, і Бóгом Якова.

38. Биг жэ ны е Бóгом мэртых, а жывых. Бо в Ёгó всі жывыйі».

39. То дэкоторы с кнíжныкув сказáлы: «Учíтель! Ты хорошэ сказáв».

40. І вжэ ны посмíлы ны про шо Ёгó пытáты.

 

[с. 206]

 

 

Чый сын Хрыстóс

 

41. То Вин сказáв йім: «Чы ж мóжна сказáты, шо Хрыстóс сын Давыдув?

42. Бо сам Давыд говóрыть в «Псáлмах»: «Сказáв Госпóдь ля Гóспода могó: сядь кóло Мэнэ по прáву рýку,

43. пóкыль ны покладý Я Твойíх вóрогув пуд Твойí стýпні!» (Псал. 109, 1).

44. Тож Давыд Гóсподом Ёгó зовэ, то якый жэ Вин ёмý Сын?»

 

Хто такыйі кнíжныкы і фарысéйі

 

45. А як всі людэ слýхалы Ёгó, то Вин сказáв учынікáм Свойíм:

46. «Бырыжíтэсь кнíжныкув, якыйі люблять ходыты в дóвгуй одэжы і люблять вытáнне на схóдах, і пэршы місьця в хрáмах, і найпочотнíшы місьця на бынкэтах;

47. воны обйідáють хаты вдовыцéй, і дóвго мóляцьця напокáз. Воны з-за гэтого возьмýть на сыбэ бильшэ судíнне!»

 

Глава 21

 

Вдовыцін грош

 

Глянувшы, Вин пубáчыв богáтых, шо клáлы дары в скарбíнку.

2. І пубáчыв бíдну вдовыцю, якáя положыла туды два грóшы.

3. І сказáв: «Напрáвду вам кажý, шо гэта бíдна вдовыця бильш за всіх положыла.

4. Бо всі тыйі положылы в дар Бóговы с тогó, шо йім ны браковáло, а вонá взялá з ныстáчы свэйі і положыла ввэсь свий пожыток, всэ, шо мáла».

 

Про дóлю Йірусалымського хрáма

 

5. А як став дэхто говорыты про храм, шо гэто хороствó, бо опрáвляный дорогым камíннем і дарáмы, то Вин сказáв:

 

[с. 207]

 

6. «Прыдэ порá, шо с тогó, шо вытэ бáчытэ, ны остáныцьця кáмыня на кáмынёвы, всэ бýдэ зруйнóванэ».

 

Про знак конця свíта

 

7. То спытáлы в Ёгó: «Учíтель! Колы ж гэтэ бýдэ? І якый бýдэ знак, шо такóе стáнэ?»

8. А Вин сказáв: «Бырыжíтэсь, шоб вас ны збылы с пантылыку. Бо мнóго хто прыдэ пуд Мойíм Ймэннем і казáтымэ, шо гэто Я. І гэта порá блысько. Ны йдíтэ за йімы.

9. І як про вóйны й завырýхы вытэ почýйітэ, то ны лякáйтэсь. Бо впырíдж гэтому трэба бýты. Алэ гэто шэ ны конэць».

10. Тоды сказáв йім: «Стáнэ нарóд на нарóд і цáрство на цáрство.

11. Місьцямы бýдэ ёмко трастысь зымня, і одын за одным гóлод і помырэча, і жяскы случяйі, і стрáшны знáкы з нэба.