Ісýс Хрыстóс – Хліб Жыття
22. На дрýгый дэнь людэ, шо стоялы на тым бóццы мóра бáчылы, шо там ны булó гынчыйі лóдкы, крóмы (окрóм) тэйі однэйі, в якýю сíлы учынікы Ёгó, і шо Ісýс ны садывся в лóдку рáзом з учынікáмы Свойíмы, а одплывлы сáмы учынікы.
23. А тым чясом прыплывлы с Тывырыяды шэ лóдкы і остановылысь блысько тогó мíсьця, дэ йíлы хліб по благословíнню Гóспода.
[с. 237]
24. То от, як людэ пубáчылы, шо тут нымá ны Ісýса, ны учынікыв Ёгó, то сáмы посадылысь в лóдкы і прыплывлы в Копырнáум, шукáючы Ісýса.
25. І найшóвшы Ёгó на тым бóццы мóра, сказáлы Ёмý: «Учíтель! Колы Ты сюды прышóв?»
26. А Ісýс йім сказáв: «Напрáвду, напрáвду кажý вам: Мынэ ны з-за тогó вытэ шукáйітэ, шо бáчылы чýда, а з-за тогó, шо йíлы хліб і понайідáлысь.
27. Стоконíтэсь ны за тýю йíжу, якáя прохóдыть, а за тýю, шо остаецьця з вáмы в вíчным жытті, якýю дае вам Сын Людськый; бо на Ёмý положыв пычять Свою Биг Бáтько».
28. А воны Ёмý сказáлы: «Шо нам робыты, шоб творыты ділá Бóжы?»
29. То Ісýс йім сказáв: «От дэ дíло Бóжэ – шоб вытэ повíрылы в Тогó, Когó Вин послáв».
30. На гэтэ Ёмý сказáлы: «Якый Ты нам дасы знак, шоб мы пубáчылы й повíрылы Тобí? Шо ты рóбыш?
31. Батькы нáшы йíлы мáнну в пустыні, як напысано: «Хліб з нэба дав я йім, шоб йíлы». (Псал. 77, 24).
32. А Ісýс йім сказáв: «Напрáвду, напрáвду вам кажý: ны Моісéй дав вам хліб з нэба, а Бáтько Мий даé вам правдычный хліб з ныбэс;
33. бо хліб Бóжый – гэто Той, Хто схóдыть з ныбэс і даé свíтовы жытте».
34. На гэтэ воны Ёмý сказáлы: «Гóсподы! Давáй нам завсíды такый хліб».
35. А Ісýс йім сказáв: «Я – гэто й е хліб жыття; хто прыхóдыть до Мынэ, той ны бýдэ голóдный, і хто вíруе в Мынэ, -- ныкóлы ны смагнíтымэ.
36. Алэ Я сказáв вам, шо вытэ і бáчылы Мынэ, і ны вíруйітэ.
37. Всэ, шо даé Мынí Бáтько, до Мынэ прыдэ; а тогó, хто прыхóдыть до Мынэ, я ны проганяю гэть.
38. Бо Я зыйшóв з нэба ны на тóе, шоб Свою чыныты вóлю, а на тóе, шоб чыныты вóлю Свогó Бáтька, шо послáв Мынэ.
39. А вóля Могó Бáтька, шо послáв Мынэ, -- гэто коб з всёгó тогó, шо Вин дав Мынí, ныц ны знышчыты, а воскрысыты всэ тóе в остáтній дэнь.
[с. 238]
40. Вóля Тогó, шо послáв Мынэ, такáя, шоб кáжон, хто бáчыть Сына і вíруе в Ёгó, мав (мів) вíчнэ жытте, і Я воскрышý ёгó в остáтній дэнь».
41. Зарэмствувалы на Ёгó іудéйі за тóе, шо сказáв: «Я – гэто хліб, шо зыйшóв з нэба».
42. І казáлы воны: «Чы ж гэто ны Ісýс, Ёсыпув сын, Якóго мы знáйімо і бáтька й Мáтыра? Шо гэто Вин кáжэ: «Я зыйшóв з нэба».
43. А Ісýс йім сказáв: «Ны рымжíтэ пóмыз собóю.
44. Ныхтó ны мóжэ прыты до Мынэ, як ны навыдэ ёгó Бáтько, шо послáв Мынэ, і Я воскрышý ёгó в остáтній дэнь.
45. У прорóкув напысано: «Всі бýдуть нагýчаны Бóгом». Кáжон, почýвшы од Бáтька і нагучывшысь, прыхóдыть до Мынэ (Ісаія, 54, 13).
46. Гэто ны з-за тогó, шоб дэхто бáчыв Бáтька, крóмы тогó, Хто од Бóга; то Той бáчыв Бáтька.
47. Напрáвду, напрáвду кажý вам, хто вíруе в Мынэ, той мáе вíчнэ жытте.
48. Я – хліб жыття!
49. Батькы вáшы йíлы мáнну в пустыні і повмырáлы.
50. А той хліб, шо схóдыть з нэба, такый, шо хто ёгó йíстымэ, то ны вмрэ.
51. Я – жывый хліб, шо зыйшóв з нэба; хто йíстымэ гэтой хліб, то бýдэ жыты вíчно. А хліб, якый Я дам, е Тíло Мое, якóе Я оддáм за жытте свíта».
52. Тоды іудéйі стáлы пóмыз собóю спóрыты і казáлы: «Як Вин мóжэ дáты нам йíсты Своé Тíло?»
53. А Ісýс сказáв йім: «Напрáвду, напрáвду вам кажý: як ны бýдытэ йíсты Тíла Сына Людськóго і пыты Ёгó Кровí, то ны бýдытэ мáты (мíты) в собí жыття.
54. Хто йісьць Моé Тíло і п’е Мою Кров, той мáе вíчнэ жытте, і Я воскрышý ёгó в остáтній дэнь.
55. Бо Тíло Моé – гэто напрáвду е йíжа, а Кров Моя – гэто напрáвду е жытте.
56. Той, хто йісьць Моé Тíло і п’е Мою Кров, той е в Мынí і Я в ёмý.
57. Як послáв Мынэ жывый Бáтько, і Я жывý Бáтьком, так і той, хто йісьць Мынэ, бýдэ жыты Мнóю.
[с. 239]
58. Гэто е хліб, шо зыйшóв з нэба. Ны так, як вáшы батькы йíлы мáнну і повмырáлы – хто гэтой хліб йíстымэ, той бýдэ жыты вíчно».
59. Гэтэ Вин говорыв, як гучыв в Капырнáумы в хрáмы.
Дэкоторы Ісýсовы учынікы отступáюцьця. Сповыдáнне Пытрá. Вíрность апóстолув
60. Мнóго хто з учынікыв Ёгó, слýхаючы гэтэ, казáлы: «Якыйі жяскы гэты словá! Хто мóжэ такóе слýхаты?»
61. Алэ Ісýс, знáючы Сам в Собí, шо Ёгó учынікы рэмжуть на гэтэ, сказáв йім: «Чы то гэтэ вас звóдыть?
62. А шо ж, як пубáчытэ Сына Людськóго, шо йтымэ туды, дэ Вин був впырíдж?
63. Дух крыпыть жытте; тíло ж тогó ны мáе. Словá ж, якыйі Я вам говорý, -- е дух і жытте.
64. Алэ е дэхто з вас, хто ны вíруе». Бо Ісýс знав с сáмого почятку, хто е нывíруюшчы і хто продáсьць Ёгó.
65. І сказáв: «З-за гэтого Я й казáв вам, шо ныхтó ны мóжэ до Мынэ прыты, як тóе ны дáнэ бýдэ ёмý од Могó Бáтька».
66. С тогó дня мнóго хто з учынікыв Ёгó отступылысь од Ёгó, і вжэ ны ходылы з Йім.
67. Тоды казáв Ісýс дванаццытём: «Чы хóчытэ й вытэ одыйты?»
68. Сказáв Ёмý Сымон Пытрó: «Гóсподы! А до когó ж нам іты? Ты ж мáйіш словá вíчного жыття.
69. І мы увíрувалы і повíдалы, шо Ты Хрыстóс, Сын Бóга Жывóго».
70. Ісýс сказáв йім: «Чы ж ны дванáццэть вас Я выбрав? Алэ одын з вас – лыхый дух».
71. Гэто Вин говорыв про Іýду (Іюду) Сымонового Іскарыёта; бо гэтой хотíв продáты Ёгó, одын з дванáцьцяты.
[с. 240]
Глава 7