Стр. 6 - . Мсірепов аза солдаты

Упрощенная HTML-версия

К полной версии

Содержание

Стр. 5

 

Стр. 7

 

азастанны ашы кітапханасы

—

Айдашымны орнын айрошым басты. лі-а атара осылармыз! — деп, апам да

ркезде уанып, матанып ояды. Мен де мрнымды бір тартып, бл матауды

отыранымды сездіріп оямын.

Баып жрген сиырларым кнде кешке аман-есен ауыла келеді. Есебінен сиырлар да

жаылмайды, мен де жаылмаймын: тарыл аласы он жеті, ызыл шбары он ш, арасы

тоыз, бааны бесеу деген секілді, тр-трімен реттеліп ойылан...

Біра «баташы байымайды» деп бекер айтты деймісі, бгін бір бле келіп сап ете тсті:

арамртты аса торпаы жоалып кетті. ры алды ма, брі алды ма білмеймін йтеуір

жо болды. Сиырларымды трі мен тсіне бліп те санаймын, жалпы есебімен де

санаймын, біреуі еді. Жетпегенде ызыл кз блені, торпаы жетпейді. Бл бле мен

таяымды домбыра ылып, ыылдап отыран да кездесті ме. Аботаны «айттыруа кісі

жіберіп» жатанда кездесті ме, йтеуір келістіріп кетті. Бан дейін арамрт айтан «он

жыл» шейін бір жбір крінсе, енді келіп мойныма асылып трандай сезіле бастады.

Баса кні емес дл бгін ашып келе жатанымны себебі осы болуы да ммкін...

Ммкін мені алдымда саым теізіндей лпырып, алыстан ол блап жаа мір жатан

шыар. Ммкін шарасы шайалмаан ескі ауылды ескі міріне анаат етпеген бала ойы

осындай бір себепті брыннан іздеп жрген шыар... О да ммкін, б да ммкін...

йтеуір, алаа арай сызып келемін. Баташыдан тылан сиырларды біразы егінге

кіріп, біразы шабына арай адап барады. ола тсе алсам, мны арты да жасы бола

ояр ма екен деген ой келеді. «Баташы байы-майдыны» сонда кретін болам да...

Жайы зеніні жар абаына шыып артыма арасам, біраз сиыр биік егінде жзіп жр

екен. Жо, мным жасамайды, егінді бастырмауым керек деп ойладым. Кейін арай айта

жгіріп келіп, егінде жрген сиырларды зенге арай беттетіп жібердім де алаа арай

айта салдым.

алыдыы тоымдай, жамау стіне жамау жапсыран шапанымды иытан сыпырып

олыма алып, б да кенен алан, «галифе» шалбарды аяыма орала берген балатарын

ортан белінен бір жлып тастап ем, шабысым да деп сала берді. Шапаныммен жргенде

«жні тспеген оыр торпа» деп балалар мазатай беретін еді, енді сір арны ампиан

ырыпа ара серкешке сап алдым ой деймін. Жайыты рлей, р бтаны тасаланып,

алыстан ыырананы естіліп жатан Каспийге арай лап келемін. Теіз шаына тез

кіруге асыан А Жайы ттелеу жерден жол салам деп жарын талай сабалапты да,

шалайып кейін брылыпты. Брадаан Жайыпен бірге брадап, албадап мен де

келем, албаладап асымнан алмай клекем де келеді.

Екейе бастаан ысты кн ла шекеді тесердей адалады. Жрегім абырамды тесіп

жіберердей дрсілдейді. Кейде зімні жеттігім мен туекеліме масаттанып та оям.

Таныс дниеден жат дниеге, таныс ауылдан таныс емес алаа ашу шін де едуір ерлік

керек сиятанады. Кейде алдымдаы аланы, жат мірінен ауіптеніп те оямын. Кім

біледі, кімге кездесем, не іздеп келдім деймін?

—

Мынау мнда кетіп бара жатыр! ашын мнда, мнда! — деп иуласан сары

маса да азан-азан болып блттай тніп тбемде ойнап келеді. ашып кеткенімді ауыл

білмей алан со, уына блар аттанандай, ойбайа басып, булытырып, буып келеді.

Кн ясына она берген кезде екі кзді орнында сыырайан ана екі сызы аланын

сездім . Анда-санда арама ймелеген сары масаны аып алсам, арам егізді жон

терісіндей, жатпар-атпар болып алыдап алыпты.