Стр. 10 - . Мсірепов аза солдаты

Упрощенная HTML-версия

К полной версии

Содержание

Стр. 9

 

Стр. 11

 

азастанны ашы кітапханасы

—

Ал ашады шыар! Суыр олыды. кел бері!— деді ол.

—

Ашам жо...— дедім ме олымды суырып, тк жо алаанымды жайып.

—

Апыр-ай, не деген кеще еді!— дегендей, лкен бір ынжылыстан бастады да,

дкеншім маан тнікіреп келіп:—дейі аша берген бол дедім ой саан! Сал олыды

алтаа! Ашпа алааныды! Бер маан жз сомды!—деді.

Мені олымды алтама да зі салды, жмырыымды да зі жмды. Содан кейін

алаанымды да зі ашып, лыны рып тран «жз тегені» де зі алды... Жндес жуан

саусатары жып-жып етіп, маан «артыын» да айырып берген болды.

Содан кейін бір тілім нана пышаты шымен ана бір сипап ызыл уылдыры жаып,

маан сынды да:

Бйте берсе, боса лесі! — деді. Мен лгім келмейтінін айттым...

Ескі Гурьевті кедір-бдыр, исы кшелерімен базар халы аылып келеді. Айран, ст,

жмырта, нан сататын йелдер зын татайларды н бойын ерлей тізіле алып ,

онатайтын тауыа сап, «ыт-ыттай» бастады нанды шайнай жріп, р йелді, кзіне

адалып ананы-мынаны дме етіп едім, еш айсысыны бйрегі блк ете ойан жо.

Анда-санда кзіні ырын маан бір тастап ойып, татай дкенні алдында манаы

дкенші де жр. ара ала тештей керде басанмен лі еш нрсе сата оймаандытан

оны жзіне де лі ре кірген жо. Мені жз тегем лі ырыс келе ойан жо-ау

деймін. Базарда алушыдан грі сатушы кп сияты. Сондытан еш нрсе сата алмай

тран йелдерді жздері де жылынар емес. Олара мен де алаанымды жайым келмеді.

Базар абаын натпай, зенге арай жнеле беріп ем:

—

Ей, балам, ей, жетім бала... Бері кел! —деген дауыс естідім.

Жалт арасам, базар шетінде айран сатып отыран арт йел маан олын блап отыр

екен. Мен асына жеткенде кбі шелекті бетін ашып, маан тостаана айран я

бастады. Бейне з шешемні отырысы, бейне з шешемні айран йысы, бейне з

шешемні аяныштыы... Есіме шешем де тсіп кетті, йге айтым келді.

—

М, іше ой, байс бала,— деді, кемпір маан айран йан аяын сынып жатып.

Бар буыным босап, аяты ре олыма алдым.

—

Борашты кріп жретін шыарсы? — деді арт йел, ерекше бір аналы жылы

дауыспен.

—

Кріп жрем, же...— дей бергенімде, мрным лайысыз бір орс етіп алды да,

кзім де клдетіп жре берді. Айранды жтып жатырмын, ысылап жылап та трмын.

мірде айран ішіп трып жылаандаы дауысымды естігенім осы еді, лем-тапыры екен.

—

Ей, байс бала-ай... Не боласыдар бйтіп жріп...— деп, кемпір маан ренжуден

бастады да,—гей шешені аты гей шеше де..- йтпесе, Бораш аып кетер бала ма

еді...— деп зі де кзін сртті.— кеге брібір, атынны аты — аты балаа туан

шешедей айдан болсын! — деп, онсыз да ауырып тран жанымды таы бір жанап тті.

—

Аяы жазылды ма, зіні? —деді бір кезде.

—

Жазылалы,— дедім, кемпірді ыайына арай кшіп. Тап осы жерде аяыш

кемпірді кілі нені алап трса, соан орай бір тнге жетерлік жасы гіме тауып