Стр. 12 - . Мсірепов аза солдаты
Упрощенная HTML-версия
К полной версии
Содержание
Стр. 11
Стр. 13
азастанны ашы кітапханасы
—
Мен лі ліп крген жопын! —дедім, тайыным келмей. Жалызды жасанша та
етеді, жау жрек те етеді. Мен жасанбауа бел байладым. Аяыма білінген бір атты
нрсені суырып алып едім, тйені абырасы екен. абыраны отайлап олыма алдым
да, ана екеуіні жабыла кетуін кттім. детте таныс емес балаларды алашы
кездесулері азды-кпті жанжалсыз, бірлі-жарымды ждырысыз те оймайтын.
—
О!.. Сабазды зі екен! — деді ересек бала, мені кескін-келбетіме кілі толып
кеткендей. Мен ожырая арап
тран бойым ндемедім. Ойымда киімімді ала аша ма деген ауіп те туа бастады.
Біра мені ойлааным болан жо. Екі бала мені шапанымны асына барып, з
киімдерін де сыпыра бастады. Ересек бала билегендей бір озалыспен кз ілестірмей
шола шалбарды сырытып жерге тсірді де, содан кейін ерекше бір достыпен кішірек
баланы шешіндірді. Аса бала ересекті кзіне дрменсіз жаутадап, жалыныш кзімен
арайтын сияты.
зен жаасы аздаан жарлау еді, ересек бала аса баланы суа дейін ктеріп келді.
«Анау аасы, мынау інісі екен»...— деген ойды келуі-а м екен Айдаш есіме тсіп
кетіп, жалызсырай бастадым. Иегім кемседеп, бет-аузым бзыла бастады. Ересек бала
уелі аса баланы суды жаасына келіп ойды да, арып ыра айта шыып, ыр
басында жатан барлы, шопытты аяымен латырып жааа тсірді. Содан со, кішірек
баланы таы ктеріп алып суа беттеді...
Ересек бала аса баланы ап мені асыма келіп, аырын ана суа тсірді де маан
арап:
—
й, зіді асыр талаан ба?— деді.
Мен ялыырай трып жайымды айттым. Ауылда жргенде кім ескерген денем борана
жріп кеткендей екен.
—
ышып барады ой, сір?
—
ышиды... Жаурын ортама олым жетпейді.
Кішірек бала і кетіп, бозаран олын мені, иыыма салып:
—
асиын ба? —деді.
—
асы...
—
Кел, Бораш, ендігрі ышымастай етіп берейік! — деп ересек бала мені ара-
басымды ммен ысылай бастады. лсіз олдарымен кішкене бала да асыан болады.
Оны олы тиген жер ыши тседі.
—
Мны брі тазалы жотытан... Кірден! — деп ояды ересек бала.
Мені ол сиетті ынар жайым жо.
—
Мына жерімді, мына жерімді,— деп, тоыма ораа сйкенген торпаа сап, о
жер, б жерімді тоса берем.
Стр. 13 - . Мсірепов аза солдаты
Упрощенная HTML-версия
К полной версии
Содержание
Стр. 12
Стр. 14
азастанны ашы кітапханасы
—
Аты кім? —деді ересек бала.
—
айырали... зіні аты кім?
—
Шеген... Мынаны аты Бораш... Мны Боря дейтін боласы. Мені атым онша
брмалауа келмейді, Шеген аа дерсі. Мен екеуінен де лкенмін. кем байс баласын
еркелете алмайтынын білген ой сорлы, Шеген дей салыпты...
Шеген мені атымды «айырали, айрош, айрушке» деп, орысша-азаша оды-солды
брмалап крді де:
—
Аты ат емес екен... Сендей жеке батыра тк лайыы жо... Бгіннен бастап Костя
боласы! Оан молдадан кргенім бар, азір дрыстап атыды ойып берем! — деп, екі
олын лаына апарып:
—
Бгіннен бастап сені аты: Костя! Костя! Костя!— деді ш рет лаыма
айайлап.
—
Апам рсып жрсе айтем?—дедім Шегенге арап.
—
Апа айда еді?
Апам айратыда.
—
Сен немене, айратыа айта айтпапысы? — деп, Шеген мені сті-басымды
айыстай илеп жатан олдарын дереу тартып алды. Бораш та асуын тотатты.
—
Жо...— дедім, жаа осылан йірімнен айрылым келмей. Шеген олын арама
айта салды... Сол кннен бастап кні бгінге дейін мені атым Костя, Константин болып
кетті. Атымды згерткенде Шегенні берген мыты бір медеуі:
—
Атыды бзып ойан молда ой сені! Ол саан не жасылы тіледі дейсі! Енді
міне, туысыа лайы Костя боласы! —деді.
—
Туысым, сондай-а бір дстрлеуге лайы болып трса, бола-а ойсын! — деп
ойладым да, мен де кндім. Бораш бір аба ана, аілез, ыз мінезді бала екен. Кздері
де жаа туан бзауды кзіндей бар дниеге тадана арайтын сияты. уануы да,
ренжіп алуы да оп-оай. Млдір ара кезінен кіліні тбі крініп трандай. Бл,
шынында да, егей шешені отын-суына пысыты жасай алмаан со, оай ана
тентіретіп жіберген бала болу керек. Манаы «Кел, Бораш» дегеннен бастап мені
арамды лі тырналаан болып тр. олы батпайды, сипап трандай ана білінеді. Ол
жаратылысында ауыр ебекке арналмай жаралан бала сияты. Жзінде естен бір
шыпайтын, жрегіне мгі байланып алан ауыр бір крсініс бар. Ол крсініс езу
тартанда да тгел жойылып кете алмайды.
з ліме арамай, Борашты аяп кетіп, мен оан:
ара же келіп кетсін,— деді... рыспаймын деді...— дедім.
Бораш pe, ана езу тартандай болып еді, кзіні тбінде уаныш шыны бір ана
жылт ете тскендей болды да айта снді. Тез ешті, із алдырмай шті. Жанары жарырап
бір алан демі ара кездеріне айтадан крсініс кірді.
—
Ой, зі бір дайды еркесі екесі, ой! —деп, Шеген мені жаурын ортадан
шапалапен шарт еткізді де, зі де кліп жіберді. нсіз ана Бораш та жымиды.