Стр. 17 - . Мсірепов аза солдаты
Упрощенная HTML-версия
К полной версии
Содержание
Стр. 16
Стр. 18
азастанны ашы кітапханасы
Біз алаан жайамыз жо. дейі асап, «енер» крсетіп келе жатандай жаындай беріп
едік, азды-кпті сауда істеп кілденіп алан йелдер, біреуі наны біреуі жмыртасын
сына бастады. Таертегі атыы абатар жадырап, тске тармаса мырзалы кірген
сияты.
—
Боря, Борашик, н салып жіберші, айналайын! — деп, бір жас йел ылылдай
бастап еді, ересек йелдер оан дрсе оя беріп:
—
Мынау ысты, ша базарда мойны зіліп кеткелі тран балаа н
салдырмапысы?— деп, тотатып тастады. Мен осы арада ана аны байадым,—
Борашты мойны ылиып, кк тамырлары тарам-тарам болып тр екен.
Бір татайды бойын сзіп шыпай жатып-а азы-тлікке молыып алды. Кздері
соырайан кепкен балытар да бар, ортасын ойып а ірімшік салып пісірген ып-ызыл
ттті нандар да бар, жмырта да бар, гіршіктер де бар... Бар табысты мені шапаныма
орап алып, енді бірдеме сынан йелдерге арап, Шеген:
Сізді, кезегііз кейін... Тек мытып кетпеіз...— деді.
ап мынаан кезек тратын боланымыз ба?!—деп, йелдер де кірбісіз, клісіп алып
жатыр.
ане, ырилар, кеттік! — деп, Шеген аздадай ба, Жайыа арай тартты. О аяымен
жер сызып, шадатып Бораш келе жатыр, шандып алан екі аятан есілген ма тйені
ізіндей дгелек із тастап мен келемін.
Мені олар «салын сарайларына» алып келді. Жайыты жар абаыны астын кеулеп
кеткен ке бір гір екен. Астына кк ра тсеп тастапты. гірді дл аузына тіреле
зен жатыр. гір ке, кішігірім блмедей бар. Жарыы аузынан ана тсіп, кн сулесі
жолай алмайтын гір «салын сарай» деп боса аталмаан сияты. рі еріп pi салын,
рахат ясы осы сияты крініп кетті.
Ткпірге таман, абыраны, бір жерін демілеп трып мен ойыпты да, оан бірталай
кітап тізіп ойыпты. Санай жру баташыны деті ой, мен бір араанда-а он бес кітап
екенін сыдыртып санап шытым. Мені кітаптара кзім тсіп транын Шеген де байап
алып:
Ои білемісі? — деді.
Білмеймін,— дедім ялан нмен. Шеген оныма кінетіндей, басын шайады:
Оны болмайды, Костя! Оу керек! Адамны басы дарбыз емес,— деді.
Мен айда жріп, алай оы дейтініне тсіне алмай, аырып алдым. Оымаан з
айыбым сиятанып, ысылып та трмын. Шеген біраз ойланып аландай болды да:
Есептей білемісі? — деді. Білем.
Нешеге дейін?
Екі мы сегіз жз сексен жетіге дейін...
Шеген арылдап кліп жіберді. Матаныырап кеткенімді зім де аардым. Оны
стіне, «екі мы дегенім дрыс-а болсын... лкен сан, матанарлы сан... Сегіз жз де
жаман емес... Ал, сексен жеті деген немене? Не шін сексен сегіз емес, не болмаса, тп-
Стр. 18 - . Мсірепов аза солдаты
Упрощенная HTML-версия
К полной версии
Содержание
Стр. 17
Стр. 19
азастанны ашы кітапханасы
тура тосан емес? деген ой келеді. Шеген кек раты стіне лай кетіп клкісін лі тыя
алмай жатыр.
Екі мы сегіз жз сексен жеті!.. лтірді, Костя, мірді мені! —деп, кейде атты
арылдап жіберіп, кейде де булыып, демін ала алмай, аунап-аунап кледі.
рі-беріден со ана есіме тсті, сексен жеті дегенім
баан сиырларымны саны екен. Шегенге осыны айттым.
—
Е, баташы ма еді! —деді Шеге клкісін тыйып.
—
Ие, жазытрымнан бері сиыр баам.
—
Біз сені тнде керігі, алып кетсек айтеді деп те ойлап едік. Біра, тапты жаыа
кзіміз жеткен со крерміз деп озамап едік. Енді кзіміз жетті, біздіксі! — деді
Шеген.
—
Мен «тапты жаы» дегені немене деп срадым. Шеген маан:
—
Шпана, бзаыларды бірі болып жре ме деп, жоламап едік. Ондайлар да болады.
Олар бізге жолдас емес,— деп тсіндірді.
Пшы мрын, баыр шайнекті ота ойып жатып:
—
Біра сен оуы керек! Оны біліп ой!—деді Шеген.
—
Оымаан бала оыан балаа жолдас бола алмай ма?—деп, жбірленгенімді
білдіргім келіп бір трдым да, бата алмадым. Срай алмадым.
—
зі орысша-азашаа судай! — деді Бораш, аырын ана сыбырлап.
—
Сен ше?
—
Ои алам...
Кзім жасы тартып, стігі абаттарым азыра ызып бара жатандай, аузым балдыр
татып бара жатандай сезіледі. Жбір, орлану, намыстану дегендер ол стасып, алыма
келіп, буып бара жатандай сезіледі.
—
уелі таза болайы,— деп, Шеген мені шапанымды алып зенді сабалай бастады.
Айналдыран екі тймемні біреуі зіліп кете ме деп, мен ылпылдап отырмын.
—
Шапан жарыты кенен алса да ескі исінен бден арылатын болсын,— дейді
Шеген.
уелі тймелеріме жаным ашып Шегенні асына барып ем. Артынан сабалаан суды
сартылдаанына ызыып кетіп, шапанымды сабаласуа зім де осылып кеттім.
Борашта бір ерекше тртіптілік бар. лдеайдан зындау келген ккала орамал тауып
алып, оны демілеп тсеп, келген базарлытарымызды тр-трімен жайып жатыр. Екі а
алайы бокалдары бар екен оны ысылап, сртіп, ысты сумен шайып тастап:
—
Шеген аа, шайа келідер,— деді.
Шайа отыран со, Шеген маан таы ш трлі сиет айтты...