Стр. 26 - . Мсірепов аза солдаты

Упрощенная HTML-версия

К полной версии

Содержание

Стр. 25

 

Стр. 27

 

азастанны ашы кітапханасы

Апа деп орнымнан атып трдым. Апам зын столды ар жаынан олын созып мені

ктеріп алды. Исі таныс ысты шаа кіріп кеттім. н басар ана ыран балапанын іліп

алды ойнына бастым Балапан жрегі дір ете тсті. айда жоалып кетті...—

Туан анасын крмесе де, шешесін саынан бала жрегі болмайды.

шаыма дрс-дрс етіп, шеше жрегіні соаны естілген. ара баласын аппаым» деп

сйеді дегендей, нім «кнім!» деп, иіскелеп аймалап, сйіп жатыр. Кейде желкеме, кейде

шекеме ысты жасы да тамып-тамып кетеді. Сол шатан шыармаан бойы, лаымды

сол жрек дрсілінен айырмаан бойы, апам ападан шыып жре берсе, мен де

айрылмай кете беретін едім.

Мені ешкім ертіп кетпегені зім ашып кеткенімді апам жасы білетін болса керек.

Сондытан балалара сотыан жо. Кз жасын жаулыымен сртіп жатып, райсысына

мейірім кзімен бір арады да, ндеген жо. Манадан кзін ктіп тран Мария апай тама

алдырып лгірген екен апама кптен бергі танысындай жымия арап:

Отырыыз, тама ішііз,— деді.

лі де ксігі басыла оймаан апам, отыруын отырса да, алдына ойан таматы ілгері

ысырып ойды:

аталап келдім. Тама ішпеймін. Рахмет, шыраым.

Ендеше, шай ішііз,— деп, Мария апай шай алызды.

Апам стаканды рі итеріп ояды, Мария апай стаканды айтадан сынып, ылылдап тр:

Сіз анасыз ой. Мен де анамын. Сізде кп болса, он бала бар шыар... Мені елу

балам бар... Балаызды алып айтам десеіз, азір айтарам, з балаларым да жетеді... Ол

жаынан ауіп етпеіз, сенііз... Біра ана бола трып, балаларды дмінен татпасаыз,

балалар кпелейді,— деп Мария апай р трлі тттілер мен кре шайды апамны, алдына

арай жаындата тседі.

Ішііз, ана...

Шай деген бізді жаты те бір мар нрсесі. лде сол марлы па, лде Мария

апайды сзі жылы тиді ме, апам стаканды олына алды. мір бойы ебектен

буылтытанып кеткен саусатарыны бірінде жалпа кміс саинасы жарырайды. Кнге

кйіп арайан аша жзіне енді ажар кіре бастады. Апам сирек рттап, шай ішіп отыр да,

Мария апай шайдан грі де дмдірек сздерді лаына йып жатыр. Таертенен бері

Бораш екеумізге менсінбей араан балалар алдында мені беделім де ктеріліп алан

сияты. Бірі бауыр тартып, жымиып ойса, енді бірі мені алдыма арай нанды

жылжытып ояды. Еркелетіп, арамнан аар, аймалап сйер шешем барлыы бір стті,

ішінде мені згелерден едуір жоары ктеріп тастапты.

Бораш пен Шеген «осы кезеді еткізіп алма!» дегендей, кезек-кезек бйірімнен тртіп

ояды. ою кре шай да боса кетіп жатан жо.

Апа, мен ауыла айтпаймын... Осында алып оу оимын... арамрт мені сарайа амап

ояды.

Апамны кзіне жас алмааны маан кілі аланын крініп, мен жылап жібердім. Шеген

мені, басымды сипап шатап алды да ораа кіргізді.