Стр. 49 - . Мсірепов аза солдаты

Упрощенная HTML-версия

К полной версии

Содержание

Стр. 48

 

Стр. 50

 

азастанны ашы кітапханасы

—

Ассалаумааликм, Жнібек аа! — деп екі олымды атар сындым, азыра

екейе беріп.

Аай а-та боп олымды алып жатып:

—

араым-ау, ай бауырым еді? — деді, кзін адап.

Мен сол екейген бойым: «Сізді бауырыыз аз болуынан ма еді» деп бастап, барлы

баяыны айтып, есіне салып жатырмын, аай естіген сайын олымды ыса тсіп, мені

зіне арай тартып кетіп барады. Мен де айтып болдым, Жнібек аай бетіме бетін таап,

жас парлаан кзімен ымыза малынан мртымен бет-аузымды тгел бір сулап шыты...

Мен бетімді сырта брып, сыл етіп асына отыра кеттім.

—

й, ама бала... Сйте ме екен...— деп Жнібек аай з кзін сртіп жатып,—

крді бе, енді андай адам боланыды? Айтпап па ем, оыса адам боласы деп!

Шеше лі Гурьевте. Тебіл ккті біріне мінгізіп зім алып барам. азір тсеміз,— деді.

—

Асыыс едім, аай! Ерте келейін,— деп уде бердім. ат-абат толындарды

жааа арай ысырып кеп, кеме де тотады. Татайды дрсілдете басып тебіл кектер

тсіп барады. Биік ркештерімен апаа тіреліп ап, татай кпірге жрексіне басып,

нарлар шыып барады. Бірі тсуге, бірі мінуге асыып, арама-арсы тран екі топ, кезек

ктіп, апа аузына тіреліп:

—

Кейін! Кейін! —деген жк ктерушілерді даусынан ана іркіліп тр.

арбаласан у-шуды, ортасында, шлісін шалайа жамылан, олында ктерген баласы

бар жас келіншекке кзім бір ана тсіп кеткенде, тла бойым дір ете алды. асында

ара-кк кепке киген жадау бір еркек бар екен. Дл апаа келдім де, себепсіз бгеліп

трып алдым. лдекімді кткендей, озалар емеспін. Жк ктергендер кейде соып

кетіп, кейде зекіп алып, тіп барады. Кемеге мінетіндер бірін-бірі шамаданымен

ыыстырып, бала ктерген жас йелді де шыр кбелек айналдырып апаа алып келді.

Суды бір иіріміне кез келіп аландай, баласын жоары ктеріп алып, йел бірде бетімен

бірде сыртымен айналып, маан таянды.

—

Баланы лтіріп алма, й! — деп алыста алан еркегі дауыстап ояды.

лкен бір те ктеріп келе жатан адам йелді де, баланы да абыраа ысып, маан да

«кейін!» деп алып, кимелеп келеді. Мен те ктерген адамны зін кеірек а;аа арай

ысырып ойып, жас йелді олындаы баласын алдым. йелді зі де ыспатан

тылып, ке коридора шыты. йел енді ана маан кезін тотатып:

—

Бетім-ау, айрошпысы? — деді. Мені «Бота!» дегенім зіме де естілген жо.

ыспаа тсіп, азыра ызарыы тартан Абота те бір сйкімді йел болан екен.

Балын жас денесі жмырланып, р мше зіні табии кркемдігін тауып, зіліп тран

кезі екен.

—

айрошты лді деп естіп пе е? — дедім, «неге ктпеді?» деген кпемді бркей

алмай.

Келіншек те тсіне алып, алыстан крінген кйеуіне арай беріп:

—

Сені Костя болып кетіпті... Енді елге келмейтін болыпты деп ойан жо па?!—

деді. Кздері «осыны таратан анау!» деп, кйеуіне ырын бір арап алды.