Стр. 71 - . Мсірепов аза солдаты

Упрощенная HTML-версия

К полной версии

Содержание

Стр. 70

 

Стр. 72

 

азастанны ашы кітапханасы

Самолет жртты тегіс тсіріп болып, тбемізден йындай соып етіп, жерді тгін

желімен жапыра, таертегі онан орнына арай ойысты. Мен де жгірдім солай арай.

Таудан жылжып темен тскен айыды орманны ападай ашылан ке ойнауына

барып кірді де, бетін бері брып алып самолет тотады.

Инструктор жиналыдар деген белгі берді, мен де кейін брылдым. Шегенге кетіп ала

алмадым. Жауынгерлер атарланып трып алды. Тменнен брімізді алай

секіргенімізді кріп тран командирлер де жиналып алды. Нсаушы секіргенімізге

берілген бааны айтты, кіл алдырмаан екеміз.

рі демі, рі дл тстім ой деп ойлап, мен матау кттім. Атым аталанда — Совет

Одаына ызмет етем! — деген дауысымды Шеген естісе деймін. Кезім сол Шегенні

самолетінде... Бір кезде шірген нін айта гжілдетіп, самолет орнынан озалды да,

аспана ктерілді. Дуадатай жгіріп барып, ктерілді. Жеіл де, тез де ктерілді. Ала

стінен еткенде анаттарын азана шайады да, жзіп жре берді.

—

Шеген! Тота! айырыла кет! — деп, жрегім айай салып тр. ні алыстап, зай

берген Шеген оны естіген де жо, естер де емес. Теіздей кгілдір мнартан алы

орманны стіне барды да, крінбей кетті.

Шеген мені кешке таман зі іздеп келді. Са денелі, ке жаурынды, ала кеуделі,

аспан скеріне жолдастарымны брі де ызыа арайды. «ызыл брышта» толып

отыран жауынгерлерді:

—

Капитан!.. аза!..

—

андай мсінді! — десіп, сыбырласандары естіледі.

—

Капитан Ажаров!..— деп, мен скерше слем беруге ыайланып тра беріп ем,

Шеген маан екі олын бірдей созып кеп, о олымнан стай алды. уелі скерше

ттытап, артынан балаша мойыныма асыла кете ме деп ысылды білем, о білегімді

зіп жіберердей атты бір сілкіп, басаны бріне бір-а тыйым сала ойды. Мен бытырай

жнелген ойымды жинап алып, е алашы айтар сзімді тауып аланша, Шеген

отырандарды бріне орта амандасуын айтып, бгін бірінші секіргендерді ттытап та

лгірді.

Енді міне, ызыл жамылан столды асында екеуміз атар отырмыз. Мен лденеден

ысылып, р жымиятын сиятымын, онымды адап алан Шеген кзін маан кп

адамай, «Айдаар» журналыны ескі бір номерін аударыстырып, араан болып отыр.

—

Ал, сонымен...— дегенде ана кзі мені бір сипап теді.

Мндайда сз таба алмай, р жымия беру дегенні лкен олаты екенін мен

лдеашаннан білетінмін. Біра, ойыма келген сзді брі де бір трлі жансыз, жасы

крініп, крмеле берем. Кептен керіспеген екі достан ызы бір кездесу кткендей,

жолдастарым да бізді баылап отыран сиятанады. Мені ысатын жадайды бірі де сол.

Жо, мен лі кеп нрседен арылмаан екемін! зімді-зім «бол-бола!» алып асытыран

сайын, бгеле тсем.

Ойымда Шегенге сатаан талай хикая, слу поэмаларым жрген сияты еді, бірде-

біреуіні бастамасы аузыма тспей ойды. Бірі лдеашан ескірген сиятанып кетеді, енді

бірі баяы балалы шаымыза лайы бірдеме сияты. Жер скеріні аспан скеріне

айтарлы лі тгі жо екен. Таерте Шегенді самолет стінде кргенде оан айтар мы

трлі сырым бар сияты еді. Оннан бірін айта алмайтындай едім, енді соны брі тгіл