Стр. 87 - . Мсірепов аза солдаты

Упрощенная HTML-версия

К полной версии

Содержание

Стр. 86

 

Стр. 88

 

азастанны ашы кітапханасы

Сай-саладан жрт таы шыа бастады. зын жолды бойында ба-шба, шбаладаан

ша крінеді. Мен кпірге арай беттедім.

—

Орындарыа барыдар! — дедім, р жерге бан жолдастарыма айай салып.

Артымда Толстов Володя келе жатыр екен:

—

М, тісте! — деді, зі шайнап келе жатан семіз шжыты бір жаын мені

аузыма тыа беріп. олы ап-ара болан екен.

—

зен асыда жатыр. олыды жуып алсашы! — деп, шжытан апсыра тістеп,

з олыма арасам, мені олым да арамай жаып аландай екен. Екеуміз де мырс етіп

кліп жібердік.

Бізді тама жеуге олымыз босайтын уаыт — жау самолеттері бомбаны астына алып,

окопа апарып еріксіз жатызан кезі болады. Біра жер мен кек осыла жарылып, асты-

сті дкілдеп транда тамаынан ас тпейді. бден ашыып алыппыз. Мен

шжыты тістеп жатанда Володя нанды екі ртына бктеп жатады, ол шжыа ауыз

саланда нан бктеліп мені аузыма кіреді. Кліп те келе жатырмыз...

—

Майор бір арба тама алдырып кетті! — дейді Володя,— брі бар!..

р жерден тра келіп, маан жаындай берген жолдастарымны брі де бірдемені шайнап

келе жатыр. Бойы дл екі метр Семен Зонин лкен бір шарадай а блкені жалыз опырып

келеді.

Бізді тыныс алар кезіміз де осындай ала-бланы арасы ана. Жрт жанжалсыз тіп

жатса, о да демалыс. Біра ондай стті кезе де сирек ана кездеседі.

Міне, он екінші рет «Аспан! Аспан!» десіп алды. кіріп, лып, шегірткедей cap бауыр,

кк-жаал ауыр самолеттер де келіп, боратып трып, бомбаны астына алды. Айнала

йын ктерілгендей, ара боран. ара бораннан кнні кзі де кішірейіп, ре ана

ызарып крінеді. Жер жарылып бара жатандай, тау лаандай кркіреген н айналаны

бір стте тып-типыл ылып, жансауа жасар сай-жыралара айта тыты. Кейде брырап

аспана ктерілген ша-топыра, аспана шапшыан сумен айасып алады. Аспана

шан са тастар кпір стіне грс-грс тседі. Жер ауыр ыылдаандай, лыан,

кірген н, дние ткеріліп бара жатандай сезіледі. лаымен де, аузымен де, тіпті

етігіні лтанымен де сол бір дние кіргендей рей нді естисі.

Басым тере азылан окопты ткпіріне барып жабысып алыпты. Бар денем жермен

бірге дірілдейді, жермен бірге гуілдегендей болады. орып та жатаным жо, уанып та

жатаным жо. Бл кнге дейін естіп-сезіп крмеген жат нге та алып, содан ана

тылым келіп жатыр. Жер баурына денеді жапсыра тссе, рей ні де лсірегендей

болады.

Мен ре деп басымды жерден ктеріп алсам, арасын окопа тіреп, мылтыын алдына

клдене салып, Петр отыр екен. Кескіні сысы келген адамны і бзылып кетіпті.

Біра кзін аспана тігіп, тыста не болып жатанын баылап отыр. Окопты бір брышын

жалыз алып Семен отыр да, Володя оан жапсырыла ойыпты. Енді ана бір-бір

жымиысып алды.

—

Ара гуілдей ме?— деді Володя маан екейіп келіп.

—

Сайтанны айдан йреніп жргенін білмеймін, н салады! — дедім.