Стр. 91 - . Мсірепов аза солдаты

Упрощенная HTML-версия

К полной версии

Содержание

Стр. 90

 

Стр. 92

 

азастанны ашы кітапханасы

—

зі атпен баратын жер ме, машинамен баратын жер ме? Брыштамады дрыстап

жазсайшы... аланы атын цифрмен жазаныа мен алай тсінем, алам-ау?..— деп

жазады шешем.

Шешем атты саынып жрген сияты. Соыс пен неміс жайында жртты не айтатынын

шеше не ылсын, колхозды бір желбезегіне мініп алып, баласын бір сйіп айтысы

келетін сияты... Мені адресім цифрмен жазыландытан айда екенімді біле алмайды...

—

алалы жерде почта жшігі деген кеп болады, балам. Мен оны айсысыны

номерін арап тауысам... аланы зіні атын жазып жібер...— дейді.

Шешемні хаты бесіктей тербетіп лдеайда туан елге алып кетеді. Ояу отырып, тс

кргендей болам. Оралдаы балалар йінде тсегімні бас жаына келіп тран

шешемді крем. Жзінде бар ананы уаныш нры, кзінде уаныш жасы, буылты

саусатарымен басымды бір сипап ойып, енді мадайымнан сюге екей іп келе жатыр...

Шешені ысты дем алысы, шешені таныс исі. уелі мадайымнан сйеді, одан кейін

мадайы ба, кзі бе, беті бе, мрны ба, брібір, мары ананша сйе береді, сйе

береді.

—

Апа, болды, болды...— дейім, кзімді ашпай, зіне арай тыыла беріп.

—

Ойбай-ай, мына жаманды арай гр... Жігіт боп алдым деп яламысы? М, саан

жігіт болан, м саан...— деп, крпеммен бірге шатай ктеріп, алдына геріп алады.

Мен брібір кзімді ашпаймын. рі еркелегім келеді, рі жас балаша тырадап еркелей

беруге ялатыным рас. Сондытан кзімді ашпай еркелеймін. асымдаы балалардан

ялып:

—

Апа, жіберші, жіберші...— деп, блынан болып жатып, зіне арай жабыса

тсем... олына блай бір тсіп алан со, саынып келген шеше, шын айтсам да

жібермес еді. Енді крпені ішінен желкемді де тауып алып сйеді, аяымды да тауып

алып сйеді... лден бір уаытта, сзгілеп жріп, лаыммен блк-блк соып тран

жрегін тауып алам. Сол жрекке лаым мен бетімді жапсырып озалмай, за жатып

алам. Бір кезде, шешесі жо Борашты ызыа арап отыратыны есіме тсіп кетіп атып

транда, апам лап ала жаздайды.

—

Жігіт болып алыпсы ой, лыным!..— дейді апам, енді тгел бойыма уана

арап отырып.— ане, енді бір келші...— дейді. Мен бармаймын...

Баласын сіріп, ясына ондыру — барлы ананы ерекше уанышы ой, шешем мені

айналып, толанып, кн бойы кез алдынан шыармайды. Біресе мен «жігіт боп

алыппын», біресе лі баяы он жасар айрош... Еркелетерде мал баласыны, бріне тееп

шаырады да, аыл айтарда «енді жігіт болды» дейді.

Ойыма осы ткен ша тсіп кетіп, зім де саыныш шаында отыр едім, сырт жаымнан

бта сылдыры естілді. Баяы екі баан гіз жеккен кемпір келе жатыр екен.

Айналасына сыалай арап, о олымен кздерін алалап, р аашты анша ауыр

жаралананын арап келе жатандай. Мені кріп:

—

Осында екесі ой, балам,— деді.

—