Стр. 102 - . Мсірепов аза солдаты

Упрощенная HTML-версия

К полной версии

Содержание

Стр. 101

 

Стр. 103

 

азастанны ашы кітапханасы

Ревякин комсомол йымдастырушыларыны аттарын атады: маан Володя Толстов кез

болды. Сол кнгі мені лкен уанышым да сол еді. Енді наыз майдана аттаналы

транымызда, біріміз командир, біріміз комсомол йымдастырушысы болып, Володя

екеумізді бір блімге кез боланымыз тадырды бйрыы емес екенін білсем де, себебін

тсіне алмай тр ем, оны да полковникті зі ашып берді: екеумізді кеудемізге де з

олымен «жеттік шін деген медаль адады.

шейінде оай айтыла беретін «мірлік дос», «мірлік жолдас» дегендер наыз жан

берісер сына тсе бермейді. Ал, атар трып алысан екі жауынгер біріні жанын бір р

кнде он рет алып алады десек, онымыз жалан да болмайды. Сондай ысылшады бір

кн бірге ткізген екі жауынгер, жоары антты айтыспаса да мір мен лім арасында

сынасан достар болады. Володя екеумізді, арамыз осындай еді. Оны стіне, лейтенант

Мирошник мені аз кн болса да сыр алысан жігіттерімді зіме берді. Семен Зонин деген

ертегіні батырларындай емес пе! Бір зін алып, бір батальона арсы мтылса,

тайынармысы! Брімізді ішіміздегі наыз скер мінезді адам — Петр андай! Ішкі бір

сырды кйіндей Сергей ше!

Кн бойы дние жзінде орыныш дегенні брін еске алмай жрдім. Уілдеген гуілдеген

грсілдеген деген немене ол? Не боланы н ой! Солай емес пе? Жау ару-ралымен

кшті болса, біз жеіп шыатын сенімімізбен лы идеямызбен кштіміз. Жауды бірлігі

— кште болса, бізді кшіміз — бірлікте!

Арнаулы блімдерге арнаулы ару-рал беріп, лейтенант Мирошник бізді зі шыарып

салды. Кешке жаын майданны алдыы шебіне келіп тотады. Биік белесті мадайа.

ала, зын орманны н бойын ерлей азылан окоптарды алдыы жаына танкы ататын

зебіректер орнапты. рыш мадайды кездеп ату шін зебіректер ааш жамылып, ала

шыып алып, алдындаы биік белді адып отыр.

Енді ілгері басу шін, біз барлаушыны, іір араысын тосып отырмыз. Жріс-

трысымызды анша згерткенмен кндіз жре берсе батыса арай беттеген бейсауат

тоыз адам жау кзіне де тез шалынады.

Ааш жиегіне жасырына орнаан зебіректер баяы таныс майорым Русаковтікі екен. Ол

мана полковникті, асында бір крініп аланда бізді дивизиядан екенін біліп, талай

кездесерміз-ау деген ой келіп еді, енді міне, кездесіп те алды.

—

Амансыдар ма, ескі достар!—деп, майор Петр Григорьевич Русаков ааш

арасынан кездесе кеткенде біз де уанып алды. зі де атты уанып:

—

Майданда екі рет кездесіп алу деген немене, білемісідер? Ол крге кіргенше

досты деген сз!—деді. Володя екеумізді ерекше ттытап трып, мені жаама таы

бір ызыл шбрыш осыланын кріп:

—

ап, білмей аланым-ай! Болмаса, кпірде крсеткеніді айтып, полковникке арыз

ететін едім,— деді алжыдап.

Сонысына араанда, мені алашы алан медалім Мен аа сержант боланыма майор

Русаковты атынасы бар-ау деп ойладым.

Бізді кріп алжы айтып транмен майорды іші азандай айнап траны байалады.

Соысты алашы кндерінде талай командирді шашын жлып жылардай бір иына

кездескені бар. Сол ауыр хал азір майорды басында еді. Жауды танкілі лектері, стіне

киген рышы аз боландай, бейбіт жртты о аар ылып алдына салып, айдап келе

жатыр. Мыдаан бала-шаа, кемпір-шал артына брылса, желкесіне тніп тран кек