Стр. 111 - . Мсірепов аза солдаты
Упрощенная HTML-версия
К полной версии
Содержание
Стр. 110
Стр. 112
азастанны ашы кітапханасы
—
Не болды, Сережа? — дедім кзімді танкыдан аудармай жатан бойым.
—
Арам...— деді.
—
Кейін жылжи аламысы?
—
Жылжи алам...
Сережа жылжи алмады. Денесін озаймын деп, екі олымен жер тірейді де, басын ктере
алмай лап тседі.
—
Зонин, Сережаны сйреп, радиошылара жеткіз! Біз келгенше жау танкыларыны
айда транын хабарлай берідер! — дедім.
Бгелектей ызыдап, айналамызда о жр. Сережаны сйреп, асымнан ете берген
Семена:
—
зі жараланып алуа болмайды! Штаба мынаны жеткіз! — деп, манаы Сережа
салан суретті бердім.
—
Жараланбаймын, жолдас аа сержант! —деп, Семен бір гр ете тсті де, ойа арай
жылжып кетті.
олындаы шлмегі анда-санда кнге шаылысып алып, Петр егін жиегіне жаындап
барады. Ол млт кетсе, келесі кезек менікі еді. Петр Ушаков мартып жрген олма-
олына бірінші рет кездескелі кетіп барады. Кп ндемейтін, абаы кп жадырамайтын,
шаншып, атал алжыдасатын бір мінез жігіт Петр зір еркін жазыла алмай, назалы жр
еді. азір тез жылжып, танкыа таалып алды. Танкыны сыырайан кзі кре алмайтын
жаына жетіп аландай, енді онша бпай, сырып барады. Енді бір он адым жаындаса
олындаысын длдеп тастайтындай-а жер алды.
Танкы зінен-зі жлынып аландай да болды, грс етіп ша-топыра та бр ете
алды. стіне ара рым жамыла ойандай, танкы бір стке кзге крінбей кетті. А-та
боландай, Петр де басын ктеріп, тотап алыпты. Петрді, байластыран гранаталарын
латырмаанын мен де кріп отырмын. Сйткенше болан жо, кнге шаылысып,
жарылдап келіп, жаралы танкыны денесіне екі шлмек сарт-сарт рылып алды. Біреуі
апаты шетіне тиіп жарылды да, шбар жыланны басы інге айта кіріп кетті. Енді
танкыны іші-тысы бірдей жана бастады. Ыржиып кліп, Володя Толстов тра келді.
Жаа ана тйіле тнген ауіп-атер бір стте жо болды.
—
Володя!..
—
й, кшік!
—
й, ккжал! — десіп, шатасып алды.
Пісіп тран егін гр етіп тез жанып кетті. Жлындай болып тік ктерілген танкыны
араошыл жалыны егін сабаыны, а ттіні орап алып, желсіз тымыта жер бауырлай
жылжып, жайылып барады. Жеіл а ттін араошыл ттінні алдына тсіп, жетелеп
кетіп бара жатан сияты. Танкысыны жайын кріп тран жау бізді таы да оты
астына алар ма екен деп, ауіптеніп едік, оны істеген жо, крсетуге бата алмады. Енді
екеймей-а, сау аядап, біз де тез кетіп алды. лде Володяны кргенде жарыла
уанан Петр енді арасам ол кйден арыла алан екен.
Стр. 112 - . Мсірепов аза солдаты
Упрощенная HTML-версия
К полной версии
Содержание
Стр. 111
Стр. 113
азастанны ашы кітапханасы
—
Кпір астына лаан екі танкыны Петрді танкылары дейміз де, мынаны
Володяны танкысы дейміз... Пісіп-атан, ысылан жауынгер болып, батыса бет
аланда, сз жо, осы танкыларды асынан теміз,— дедім.
—
«Кемпірді ткелі» деген сияты ма? — деп, Петр езу тартып келе жатты да, кенет
згеріп кетіп:—Жо, Костя, Володяны танкысы деген дрыс. Петр танкысы деген танкы
лі ола тскен жо. Кпірдегі екеуді «бізді танкы» деп атаймыз! —деді.
Біздікі дегеннен еске тсіп кетіп, ойлана алсам, аз кнні ішінде-а р жерге алдыран
белгілеріміз едуір екен. Екі самолет, екі кпір, ш танкы, батыса оралар кезде кездесуі
де ммкін. Соыс азір алай арай кетіп бара жатса да тбінде Берлин кшесінде барып
аяталатынын бізді, ішімізде білмейтін бір адам жо. Жауынгер азір алай арап кетіп
бара жатса да рбір адым аттаан сайын Берлинге жаындай тседі. р саат соыс мірін
ысарта береді. Сол сапар ысарып, сол сааттар таусылып Берлинге жеткенімізше,
талай белде талай белгілер алатыны да даусыз. Отанымызды жас ландары, сол
алашы ауыр кндерді де осы сеніммен кешті.
Аузымыз кеуіп, тіліміз аузымыза сыймай бара жатанын айас біткен со сезе бастады.
Соыс мірінде б да бір ызы жай. Манаы лекпен кешке дейін сарпалдада жрсек,
ас-су деген ешкімні, ойына кірмес еді, енді міне, «жмыстан» босап едік, аталап
барамыз... Радиошы Женко алма баыны жиегіне орнаан екен. Сергейді сйреп, Зонин
де келіпті. Брімізді кеміз сиятанып, аморлы жасай жретін акіл Семен
клекеге алма мен таматы жайып, зір отыр екен. Алманы шайнай трып, Женкоа
штаба берілетін тыыз хабарды айтты. Шамам келгенше Сергей салан суретті дл
баяндадым.
Сергейді ср палаткаа салып алып озала бергенімізде-а тбемізден ысырып тіп бара
жатан ауыр зебірек отарыны нін таныды. Артта алан зен жаа барып гмп етіп
тсіп, грс етіп жарыланы да естіле бастады. Ауыр снарядтар кейде ауаны иіріп ысырып
теді де, кейде арау амысты, сылдырындай естіледі. Кйініп тран Русаковты
зебіректері йындай соып, боратып кетті. Ішін тартып, аспан кркірегендей, блт
кгірлегендей болады. Бізге штаба айт деген бйры берілмегенде, манаы орнымызда
жатып баыласа, кп нрсені кретінбіз. рбір грс еткен снаряд бір-бір танкыны
шырып жіберіп жатандай, жауынгер жрегі н салып келеді. Арт жаымыза брыла
беріп, арайлай беріп келеміз.
Тс ауа майданны алдыы шебіндегі майор Русаковты зебіректеріне келсек, бізді
политрук Ревякин де сонда екен. Баран жмысыды тындырып айтанда, аяыды сарт
еткізіп, о олыды шекее адап трып баяндаы келеді. Біра Русаков пен Ревякин
оан жібермей, бірден олдарын соза, шатарын ашып:
—
Тірімісідер, тгелмісідер, кксілдер! — деп, брімізді олымызды ала бастады.
Русаков арамнан шатай зіні жаппасына алып тсе бере:— Ал, алай? — дегенде,
мен жауап таба алмай алып:
—
Сізге де батыс жаты жолы ашылды... — дей салдым. скерлік тртіппен жарты
саат баяндармын деп зірлеп алан сздерім, жай гіме ретінде айтылар трін таба
алмай, кмейіме келіп кептеліп алан сиятанады.
—
Денсаулытары шін бокалды кешке ктерерміз, зірше таматана трыдар,—
деді Русаков.