Стр. 123 - . Мсірепов аза солдаты

Упрощенная HTML-версия

К полной версии

Содержание

Стр. 122

 

Стр. 124

 

азастанны ашы кітапханасы

арауытып, арадап алан аспанда анда-санда шымыр-шымыр айнаан бозыл тсті

бйра бір ттіндер крініп кетеді. Аспан борс-борс жарылып, лап бара жатандай, ара

бурыл ттіндер кейде сол етіп темен тсіп, кейде кржиіп ктеріліп, жоары серпеді.

?Кр мен ккте бірдей зіркілдеген мотор гріліне жарылан снаряд пен бомба грсілдері

тоысып, баса дыбыстарды естіртпейді де. лаы естімейді — ауырады, кзі крмейді

— суырады, шеке тамырлары сол-сол етіп, ара сынан ине адаландай шаншады.

Айаймен ыммен тспалмен ана сйлесеміз. Айайлап тран н жолы еші емес,

кздері мен олдары, бет-аузы сиятанып кетеді.

Соысты біз з кзімізбен кріп, з олымызбен алысып жргелі кп уаыт болды. Біра

барлы атер-ызарымен бгін бірінші рет кріп трандаймыз. О ойна сап асымызда

жр, от сумадап орап алыпты. Алып бір иы жібергендей, лкен йлерді зі-а кейде

брышынан, кейде тіпті ортан белінен опырыла кетеді. Дниеде з кшіне матанбайтын,

уанбайтын, айырмайтын, кінбейтін, аямайтын, аяу да тілемейтін лкен бір алып бар.

Ол — сонау домала тас пен ара шопардан басталып, осы кнгі белдерден асыра ататын

зебіректерге жеткен соыс ралдары. Бгінгі сз солара берілген еді.

Бгін бізді жрегімізді ашап, ойымызды кеміріп жрген жалыз Ростов аласыны да

жайы емес. Москваа арай тніп бара жатан тнек блты азір зімізді стімізде

трандай сезіледі. Иыымыза тскен ауыр салматы ішінде Ленинград уайымы да бар.

р жердегі ауыр хлдер солдат жрегіне мз болып атып, аяздай батады. Жрегіні

рбір соаны — «Москваа ауіп тнді!» деп трандай болады. Окоптаы аяз ызары,

адам жзіндегі ала-ла бір ресіздік, бозыл тартан блыыр аспан, біріне-бірі н

осып, брі жиналып осы бір ауіп салмаын есіе тсіре береді. Волоколам, Клин, Тула,

Калинин майдандарыны хабарлары да зір еседі ктермейді.

Бізді блім р кезде соысты бір тынысы тар, ыспа жерінде жреді. ай жаынан

ауіп-атер атар келе жатса, бізді сол манан табасыз... Сонша ке дниені жайлап келе

жатан соысты біз таы да бір тар кпіріне кездестік. Кпір біткен соыс тмсыыны

атты адалатын жері. Елеусіз ана бір кпірді айналасына бір кнні ішінде тгілген

орасын мен мысты бір айда зірлеп бере алу шін аса лкен завод керек болар еді. Ал,

Дон арылы салынан лкен кпірді айналасына шашылып жатан снаряд пен

бомбаларда есеп жо. йткені, бл кпір ана емес, ара теізді жаалап келе жатан жау

шін Кавказ апасы еді.

Бізді скер аладан соыспен шыып, осы кпірмен тіп бара жатыр да, немістер

соыспен алаа кіріп келе жатыр. Айай аралас, ол іргелес аланы жауып кеткен ара

ттінде екі жаты да те еншісі бар.

—

Кпір бізді еншімізге берілді... Неше кн стап тура алса, сонша кн біз иеміз...

Окоп пен траншеяларды тередете тсідер!—деді, командиріміз лейтенант Мирошник.

То болып атып алан тасты жерді тере азып, астына тсіп барамыз. Жырасына дл

тспесе, снаряд тмсыы тие алмайтындай етіп нерлеп жатырмыз. р бір окопта

магазиндегі ішімдік бтелкелеріндей тізіліп гранаталар, шлмектер, автомат дгелектері

атарлана бастады.

Бл жолы бізді блім жалыз да емес. Кпір мен аланы, арасындаы далаыны

тлабойы толы скер. Зебіректер де, пулеметтер де кпірді екі бетіне аз-атар

орналасып жатыр. Айыш-йыш атан пулемет отары електі, кзіндей тоылып,

шыбын ткізбеуге тиісті. рбір ойпат, жыраларда иін тіресе минометтер орналасып

жатыр.