Стр. 128 - . Мсірепов аза солдаты
Упрощенная HTML-версия
К полной версии
Содержание
Стр. 127
Стр. 129
азастанны ашы кітапханасы
Сен неге енжарлау отырсы? — деді Ревякин, ндемей отыран Зонина.
—
ашыына шыаран леі есіне тсіп отыр білем,— деді, р кезде атал зілдесетін
Петя Ушаков.
Зонинні кздері азана жасаураандай, лденені ежіктеп есіне тсіргендей, жзінде де
згеше бір шырай бар еді.
—
ле деймісі? Оны айдан білді,?—деп, Зонин біраз кідіріп барып жауап
айырды.
—
Немене, дл таптым ба, ойыды? — деп, Петя таы адалды.
гіме таы да Нинаа кешіп кетер ме екен деп, бріміз де Петяа натпай бір арап
ойды. Жолдасыны жрегінде жрген крсініс кйін мазаа айналдыру — ол бізді
жауынгерлерді жатырмайтын бір мінезі.
—
Ие, тапты, достым,— деді де Зонин ызара бастаан темір пешке кезін адап алып,
Лермонтовты ататы бір елеін бастап кетті:
Скажика, дядя, ведь не даром
Москва, спаленная пожаром.
Французу отдана...
Семен аырын-аырын пештен алыстай беріп, аырында тура келді, аырындап дауысы да
атайып барады. Алып денесі аласа жаппаа сыймай, гждей иытары тбеге барып
тірелді. Басын амалсыз темен аландытан кздері аларып, сзердей бір бейнеде тр.
Аласа жаппаа енді даусы да сыймай барады. Тбедегі араай бренені бірге гуілдей
бастааны да сезіледі.
Орыс лында тірік ялшаты сирек кездесетін мінез. ле мен нге жуытыы жо
шыар деп жрген Семенымыз кезі келіп аланда ялан да жо, ысылан да жо,
отаншыл аынны жалынды жырын кергітіп трып айтып берді.
«Сен де ын, сен де ын!»—дегендей, Семен кезін райсымыза бір адап ояды. Бл
енді зіміз білетін Семен емес, жаа бір адам, брімізден жоары адам сиятанып барады.
рі тааландай, рі ызыандай, бріміз де аузына арап алыппыз. Ойыдаы
кейістері мен уайымдарыды сыпырып айдап тастап, енді ойыа Отанны діретті ні
орнап жатыр. Ескі жырды жаа маынасы билеп кетіп барады.
... И молвил он, сверкнув очами:
—
Ребята, не Москва ль за нами?
Умремте ж под Москвой...
Ешкім ешбір белгі бермесе де, бл сздерді тсында бріміз де орнымыздан атып
трды. ркімні алымына да лдене келіп тіреле аланы байалады.
Ие артымызда Москва! — деп алды Володя. Кздері жасаурап, жзі ып-ызыл болып
кетіпті.
— Умремте ж под Москвой,
Как наши братья умирали!
Стр. 129 - . Мсірепов аза солдаты
Упрощенная HTML-версия
К полной версии
Содержание
Стр. 128
Стр. 130
азастанны ашы кітапханасы
Жана тиер, ойа онар шынды сзін шаылдатпай-а алау-жалаусыз-а ойлы трде
айтанда да бар маынасымен жрегіе ялай алатынын мен бірінші рет Семеннан естіп
трандаймын. Семен кідіріс жасап еді, біз де дем алмай тынып алды. Демалыс —
тынысымыза дейін бірге осып, Семенны, аузынан шыан р сзді ішімізден бірге
айтып тр екеміз.
И умереть мы обещали,
И клятву верности сдержали
Мы в Бородинский бой.
Семенны алып денесіне арап, Бородинода ант бергендер де осы сияты орыс
батырлары-ау дейсі ішінен. Семен леді оып болды да, енді таынан тсіп аландай,
баяы жпыны алпына кшіп, нсіз ана орнына барып отырды. Енді ол, байамай
бірдеме айтып алан баладай мадайы тершіп, жзі ызарып, зінен-зі абыржи бастады.
—
ане таппааным ойыды! Алып Семен алтын Семен!— деп, Петр оны шатап,
мойнына асылып жатыр. Алымына келіп тірелген тйнектен лі босана алмаан Ревякин
ндемей далаа шыып кетті де, мені шаырды.
—
алай керемет! Мндай шыар деп кім ойлаан... Елтіп аландаймын. ре-ре
жылап жібермедім,— деді Ревякин.
—
Менімше, бріміз де жылады ой деймін,— дедім ме шынымды жасыра алмай.
—
Жаа келген жастара да оып берсінші. Бері шаыршы зін.
Семен сырта шыан со, Ревякин оан:
—
азір ерекше бір тапсырманы орындауа жресі, зірлен! — деді.
Ерекше тапсырманы орындауа жалыз жрмейтін детіміз бойынша, акіл Семен
таданып алып:
—
Жалыз барам ба? —деп срады.
—
Жо, менімен бірге барасы...
Ревякин мен Зонин толытыру ретінде кеше ана келген жастарды аралап айтуа кетті.
Біз оларды ткен тні сыртынан ана кріп уанысып аламыз. андай нерлері бар,
зірліктері андай, ол жаымен зір таныса аланымыз жо. Біра блімдеріміз едуір
шаындап, орталанып аланда келген жастара атты уанан едік...
Октябрь мейрамынан кейін, бізге толытыру ретінде келген жалыз жастар ана емес,
орыс халыны, барлы дана-данышпан алыптары келіп осыландай сезіледі.
Орыс ойыны асырлардан асып тран лы штабы азір асымыза келіп орнаандай,
Белинский, Чернышевский, Плеханов, Ленин, Пушкин, Толстой, Глинка, Чайковский,
Горький, Суворов, Кутузов, р солдатты имылына сын кезімен арап, сенімді міт,
ажыр-айрат беріп трандай болады.
Мен лы Пушкинмен е уелі Абай арылы танысан аза жастарыны бірімін.
Сондытан болу керек, Пушкин аты аталанда, ол стасып келе жатан Абайды да
кргендей боламын. Олара ілесе, а саалынан жеіс желін йтыта сотырып келе
жатан арт аын Жамбыл крінеді. Ойы осылай ерлей береді де, бар елдерді лы
адамдарын бізге келіп осады. йткені, з заманыны айуандыымен алысып ткен лы