Стр. 131 - . Мсірепов аза солдаты

Упрощенная HTML-версия

К полной версии

Содержание

Стр. 130

 

Стр. 132

 

азастанны ашы кітапханасы

—

Быдар!—деген Ревякинні келесі командасы естілгенде, жарыраан отар

олмен сепкен тымдай,

орай шашылып, ілгерілеп келе жатанын крдім. Кейін окопа шегінідер деген команда

берілер деп кткендейсі. Отар жаындап, есепсіз кп уаыт тіп жатан сиятанады...

Біра бгін бізге шегінуге болмайды — артымызда Москва!

—

Ала! Жгір! — деген команда берді Ревякин.

Кім алай трды орнынан, алай бып жгіре жнеліп, отан озды, оны есептеу иын еді,

біра о арт жаымыза себіліп алды. Клдене кесіп тіп кетіппіз.

Енді алдымызда миналар жарыла бастады. Мана алыстан абайлаанда, алаандай жерге

аралас тсіп жатандай крінген о пен миналарды арасында едуір бос ала бар екен

азір біз сол алаа шыып алды. Алдымыза тскен миналар бір дркін жарылып

болан со, Ревякин бізді таы да жгіртіп, ілгері кетті. Миналар таы да арт жаымызда

жарыла бастады. Ревякинні скери адам, шын айас офицері екенін мен алашы рет осы

жолы крдім.

Арт жаымызда жараланан адамны ні естіледі. лдекім, абайсыз жгірем деп, оа

сотыып алды ма екен? Кім екен? рі шетірек, рі кейінірек келе жатан кім еді! Семен

Зонин болып жрмесе жарар еді... Семен ебектей алмайтын еді, рі басамыздан

анарлым биік... Ебектеу — оны, бір істей алмайтын ісі.

Жау оыны атты адалан жеріне енді ана жетіппіз. Кейін шегініп, ескі окоптара

паналаан бізді жауынгерлерді, арсы алдына, те жаын келіп жау автоматшылары

орнап алыпты. Елу шаты автомат бізді де шабынып арсы алды. Орыс «урасы», «орыс

штыгі дегендер немістер скеріні ашаннан бері аны сймейтін нрсесі. Брын орыс

халымен соысып крген елдерді, ішінде мны сйетіні болмаса керек... Сондытан

автоматшылар бізге бас ктертпеу шін арпалысып жатыр. Шегініп алан белімге

жрдем келгенін олар да адып алды.

Екі жаты азіргі таласы елу метрдей жер шін еді. Бізді кеше кешкі окоптарымызда

азір неміс автоматшылары отыр да, бізді жауынгерлер елу метрдей кейін шегініп, ескі

окоптара орналасыпты.

Та, белгісі біліне бастады. О жа анаты опырылып алан ескі бір окопа біз де тстік.

Жауынгерлерім тгел екен. Окопа белуарлап тсіп алан арды матадай жанша, Семен

де мені асыма жетті. Мені е лкен уанышым осы Семенні амандыы болды.

Алыса сермеп граната латыруа келгенде онымен тайталасар ешкім жо. Оны стіне,

бізді блімні басы арты о-ралы Семенні арасында жреді...

—

Латырамын ой?—деді Семен баандай саусатарымен беліндегі гранатасын

салматап трып.

—

Латырасы! сті-стіне латырасы!

Семен бйры шамасын толы адап алды да, асыпай-саспай мылтыын окопты

абырасына сйеп, шинелін шеш тастап, шалая беріп, бірінші гранатасын латырып еді,

млшерлей алмаан екен берірек жарылды. Салын анды дл млшерді жауынгері

Петрді латыран гранатасы жау окобына дл тсіп, бір топ автомат шашалып алды.

Семен бан намыстанып кеткендей, кбірек шалайып барып латырып еді, о да дл

тсірді. Енді ол ызыырап алыпты.