Стр. 146 - . Мсірепов аза солдаты
Упрощенная HTML-версия
К полной версии
Содержание
Стр. 145
Стр. 147
азастанны ашы кітапханасы
Гуля мдениет майданыны командирі ой, жмыскер жртшылыты мдениет
жатарын да тптештеп айтады. Біз соыс кезінде: театр, кино, дебиет жмыстары
шегініп алан шыар деп ойлаушы едік. Жо, шегінбепті. араандыда осы кзде жоары
дрежелі мектеп ашылан, жаадан екі театр осылан. Уаыт ауыр, рине, біра жрт сол
уаытты бейбіт шатаыдан анарлым арты жк артып жнелтіп жатыр.
Гуляны жзінде р кезде шала йытаандытан жмыс бастылыты іздері трады.
Сонда да бізге кн сайын бір соып кетеді. Оны келуін біз де саынып ктеміз. Біра
шаршаандыын кріп:
—
Біз енді тек жатан адамдармыз ой... Боса уаытыызды ала бергіміз келмейді,—
десек.
—
Мен сіздерге азыра демалу шін келем; йім де осы арада ана,— дейді. Кей
кндері тнде де келіп кетеді.
Гуляны олында Гришин екеумізді екі трлі сырымыз бар. Гришин араандыны кен
байлытарын азбалап срайды. Мен телеграммаларым мен хаттарымды жаздырам.
Алашында іркіп алан сздерім бара-бара тгел айтылып, оймам тгел атарылып
алды...
Гришин Гуляа кен мамандарына беретін сраулар береді.
—
Дниелік ор дегенде, салыстыратыныыз немене? Санмен атар сапалы
асиеттер, жалас компаненттер тгел тексерілген бе? — деп те ояды.
Гуля «мен кен маманы емеспін» деп бастайды да, олма-ол мірден йренгенін іркілмей
сйлеп, гіме созылан сайын Гришинні тадануын молайта тседі.
—
Сол байлытар азір тгел алынып жатыр ма? — дейді Гришин.
—
Тгел емес, рине. Кшжете бермей, бгеліп отыран жайымыз да бар.
—
ылымды кштерді айтасыз ой?
—
Ие, е алдымен ылымды кштер...
Гришин араандыны, байлыына тадана ма, лде жас ана аза ызыны, сол
байлытарды еркін білетініне тадана ма, йтеуір, за-за аырып алады.
—
Сіз болаша геолог, білуііз керек... Аылшын обырларыны бірі Урквард Лесли
Совет кіметіне хат жазан ой. Хатында ол «Балаштан ары далаларды ептеп азып
круге» русат сраан. Сол далалар осы облыста. Оны ойынша бл далалара бізді ол
бері салса — елу жыл, рі кетсе — жз жылдан бергі жерде жете алмайды деген. азір сіз
сол даланы ара азаны араандыда отырсыз,— дейді Гуля.
Гришин еліні осынша байлыын неге жасырып келді дегендей, маан кінлау кзімен
арайды. азастанны байлыын зім де жаа сезініп отырандай, масаттанып кетіп, мен
оан:
—
алай екен? —деймін. Неменені «алай екен!» дегенімді зім де онша айын біле
бермеймін, біра Гришин мені срауымды дрыс ынып:
—
Та аларлы! — дейді.
Стр. 147 - . Мсірепов аза солдаты
Упрощенная HTML-версия
К полной версии
Содержание
Стр. 146
Стр. 148
азастанны ашы кітапханасы
Бір кні Гуля кетуге ыайланып тра келді де, аз кідіріп алды. Тйе жн перчаткасын
асыпай киіп жатанына араанда, ойына бір срау тсіп кеткен сияты.
—
Сра, сра! Біз енді досыбыз!—дегендей, біз де Гуляа арады.
Гуля крсіністі халін жеу шін зорлыпен жымиды да:
—
Осы лгі ара аазда да аталытар болады ой?— деді.
Срау тап желкемізден шаып аландай, бріміз де басымызды жастытан жлып алып:
—
Неге болмасын!
—
Боланда андай!—дедік, сол аталара зіміз талай кездесіп, кнігі болан адамша.
Семен Зонин жайында келген ара аазда ата болмайтынын аны білсем де, дл азір
мен барлы ара аазды атаа шыаруа зір едім. Ол аз болса, сол Семен жайында
анасына баран ара аазды да ата болып шыуын тілеп трмын.
—
ата деген бола береді! — деп, Гришин де ршелене сйлеп жатыр.
Біз жап-жас йел жарынан кдер збесін, мітпен жрсін деп, «ата» деген жаты
бастырмалатып кеттік білем. Гуляны езу тартуында сенер-сенбес, екі отылы ана
байалады.
—
Кейде тіпті жалыз жауынгер тгіл, ттас бір блім за уаыт оршауда алып,
кейін тылып кетеді. скер ішіндегі
,
жеке жауынгерлерді баса бір топтара осылып,
хабарсыз кеткендіктен ара ааза ілегіп алатыны да болады,— деп, Гуляны кіліне
демеу болу шін, ананы-мынаны едуір асырыырап айтып жібергенімізді .адыан да
жопыз. Снаряд пен бомбадан жараланды дегенше, отан жараланды деген жеіл тиеді.
лім жайынында аазды, дрыс шыанынан да ата боланын тілеуім кімге болса да
тсінікті ой!
Гуля алыс ажарын крсетіп таы бір жымиды да, ндеместен шыып кетті. Біз бірімізге
біріміз тсініскен кзбен бір арасты та, Гуляны жайына енді оралан жопыз. Блмеміз
суып кеткендей болды.
—
Ммкін, соыстан кейін осы араандыа келерсі,— дедім Гришина жаа бір
гімеге кшу шін.
—
Келсе айтеді! Тап мені алаан жерім осы араанды екен! Сз жо, келем,—
деді ол.
Осыдан кейін, мен оны Вася деп кеттім де, ол мені Костя деп кетті. Кездескелі бзылмай
келген сіз-біз алды да, сен-менге кшіп кеттік...
Соы кндерді ішінде ойлаандарымны бірде-бірі орнынан шыпай, сандалта бастап
еді. Болмашы бір кедергілер кбейіп, кейіс стіне кейіс осумен келеді. «ыры кеткенге
ырын келеді» дегендей, о аяыммен аттасам да срінем. Кілсіздіктер егіздей келіп,
енді есемді ктермесем, мойныма мініп алысы келетін сияты. зірге екі трлі
кілсіздік атар келіп бір соып етті де, енді шіншісін ктіп отырмын.
Келем, деп, кнде ш рет хат жазатын Аботадан кдер зе бастадым. Ендігі мені
майдана алып айтарым Абота жазан отыз бес хат, жеті телеграмма бола ма деп
ауіптенем. Хаттар да, телеграммалар да алашы кезде ыли «келем» деген уаныш