Стр. 150 - . Мсірепов аза солдаты
Упрощенная HTML-версия
К полной версии
Содержание
Стр. 149
Стр. 151
азастанны ашы кітапханасы
Шешем енді «мен» демей «Абота екеуміз» деп сйлейтін болыпты. Реті келіп алан
жерге «здері білесідер» дегенді де ыстырмай алмайды. Шбар оржыннан тйнек-
тйнек болып шыып жатан слемдемелерді райсысын олына алан сайын,
Аботаны да аузына бір алып ояды:
—
Байс бала жалызсырап жр ме, лде неып жр...— деп, лдеашан й іші болып
кеткендікті белгілерін білдіреді.
Жылма-жыл жаарып, жайалып, сем бір ааштар седі. Жазытрым аптап шыа
келген жас бтатары ауырламайды да, алаламайды да. рлі бірге жайалып, бірге
шаттанады. Кркем ткаппар шайалысы сол жаа жапыратар мен сол жаа
бтатарыны уанышы ой. Апа байс сол кркем ааш сияты.
Абота алай, зіді сыйлай біле ме?— дедім, шешімні азды-кпті кдігі болса, біржола
жоалсын деп оймен.
—
лыным-ау, сол емес пе сйенерім. Кейде, тіпті сені бар-жоыды мытып
кетем,— деді шешем.
Шешені мытып кеткені жасы емес, рине... Біра бл Аботаа ояр кін да емес еді.
Шешем Гуляны йінде болды. Кн сайын Гулямен бірге келіп, за отырып айтады.
Кн сайын Абота бірдемеден ысылып алан жо па екен деп, менен срайды.
—
Жо, апа, тынышжата бер,— деймін.
Бл жаз белгілері білініп, терезелерге сгек тра бастаан кез еді. Бір жетіден кейін
шешем айтуа асыа бастады.
—
Соыс уаыты той, айрош... Жата бергенім намаса — деді. Соыс уаыты ой
дегенді детіне сіген сздей айтандыы сонша, мен таданан да жопын, айталатан
да жопын.
Шешем «айраты» колхозыны бау-башалы егістеріні бригадирі екен. арамаында
дл ыры трт гектар жері болып шыты. Ватикан «мемлекетіні» жері де ыры трт
гектар... Рим Папасы елші стаанмен егін салмайды, жеуді біледі деседі, егуді білмесе
керек. Сондытан оны не оратынын мен де білмеймін. Дегенмен бірдемені ору шін
бірдемені егетін де болар... Мені шешем ыры трт гектар жеріне бау-баша егіп,
кздігні соны жинайды.
—
Жеріміз кінаратшылдау ой, бабын таппаса, оай енім бере оймайды,— деп те
ояды. Сол бапты кні етіп кете ме деген ауіппен айтуа асыып жр.
Шешемні соыс уаыты ой дегені мені де асытырандай болды:
«Енді біраз кн осында бола тр»,— дегім келді де, айта алмадым оны.
—
Абота да жалыз алды ой,— дейді апам.— Ыли барып трмасам, бала ой лі...
Демалыс кнде ыли колхоза айтып келеді. Баяы зі ашып баран балалар йі бар еді
ой, оулары сол йде, апасынан кіре берген
де саан кездесіп алардай боламын да, жайрадап кеп Аботам шатай аланда, сені
таы да мытып кетем...
Стр. 151 - . Мсірепов аза солдаты
Упрощенная HTML-версия
К полной версии
Содержание
Стр. 150
Стр. 152
азастанны ашы кітапханасы
Шешем йшілік бір уаныш кйін ды-ды, аып, аырын-аырын мені лаыма
йып кеткісі келеді.
—
Оуы бітетін уаы да жаындады. Мен бармай, шыа алмас... Асыып жрген
шыар байс бала...— деп, маан тесіле арайды.
Дл аттанарда апам тбіт шлісін басына мытап орап, белін бекем буынып алып:
—
айрош-ау, Аботаны оуы немене осы? здері ойласып па едідер басында?
Жел мен боран, ар мен жабырды оуы деген немене болушы еді, зі?— деді.
Шынында, Аботаны немене оып жргені маан да аны емес еді. Апам з ойын бір
обалжуы бардай айтты. Сол обалжу з ішіме де кіре бастаса да, апамны кілін
орнытыру шін — огородыа жабыр жауызып берсе, жел мен боранды маайыа
жолатпаса, сол аз ба, апа-ау!..— дей салдым, алжыа айналдырып.
Ашып айтылмаан рбір сзді ар жаында алтарысы болатынын ааратын шешем одан
ары ойымды азбалаан жо. з сзімен зіне жауап бергеніме анаат етпесе де,
«здеріе наса боланы» дегендей ана кзімен бір арады да, орнынан турды.
—
Абота сені кте білсін. Мына хатты зіе естіртіп оысын,— деп басыырай
айттым да, уаыты болса, келіп кетер...— дегенді дейі босадау айттым. Біра, ше« шем
мені нені баса айтым келетінім менен кем тспесе керек.
—
йге барысымен-а атандырармын,— деді.
Осымен шеше жрегі де біржола орныандай болып,
сол кні жріп кетті. Ааша таы бір жаа бта осылды да замай жапыра жарады, ол
да зімен бірге жайалатын болады.
Шешем мен Аботаа, елдегі апа-арындастара жіберейін десем солдат бойында
срылттау тскен суретінен баса еш нрсесі жо екен. Оларымны да шеттері мжылып,
шинельден тер ткендей кей жерлеріне су тіпті. Амал айсы, жібергенім де сол-а болды.
Шешем аартан аз обалжу соы кндерде есікіреп барады. Абота оуын бітірген
со, аудандаы ауа райын баылап тратын станцияа барма еді. Тыыз трде келіп
алан соы хатында «айда жіберілерін біра саан бір барып айтуа рсат берер деп
сенемін» депті.
Осы обалжу екі жетіге айналанда, ендігі ктуімні прим жотыына да сене бастадым.
Блмемізге келген хата рке арайтын боланымды байадым. Осы де ауіппен кткен
сегізінші телеграмма келді. Абота ыса ана «бара алмаймын» депті. Себебін айтуа дті
одан алмаандай, бір ауыз сз оспаан. детімізге айналып бара жатан «сйемдер де»
жо. Абота айтпаан сйемінді» бл жолы телеграф та оспапты.
Не болды екен деген ой лденеше былып, траты жауабы табылмай таы біраз кн
тті. Ойа онар траты жауаптар аз емес, біра зімні ойым тратамайды. Енді «бара
алмаймынны» орнына «бара аламын» деген хабар кткендеймін. Олай болмаан кнде,
Аботаны бан дейінгі «барым», «сйем» деп жазан сздеріні бріні артына
«алмаймын» деген бір бле жаланып, брыны боладыны брін болмайдыа
айналдырып жіберетін сиятанады.
Васяны босанатыны да мені осындай бір кезіме дл келіп алды да, мен де майдана
айтуа асытым. Аздап кілсіздік кіріп, ждекіреп те кеткен болуым керек, госпиталь