Стр. 169 - . Мсірепов аза солдаты

Упрощенная HTML-версия

К полной версии

Содержание

Стр. 168

 

Стр. 170

 

азастанны ашы кітапханасы

—

олыда отыран сем хатты йел ана жазан болар.

—

йелдер сем хат жазуа ола келеді.

—

Не дейді!

—

Есіде болсын, ола келеді.

—

Е, сен йренген адамсы ой, бірдеме білетін шыарсы...

—

Дауласпа, білем...

—

Дегенмен олыдаы хатты йел жазанына бс тігем!

—

Бс тіксе, таны... — Ендеше, йел жазан болды ой? — Гуля жазыпты...

Бізді дивизияны толытыру аяталып келеді. Ол екі арада едуір демалып алды.

Жауынгерлер ине-жіптен жаа шыан киімдерін киіп, жалт-жлт етеді. лі тер сібеген

ішкі киім, ыры сынбаан сырты киім, сыырлаан жаа етік, бірінші рет таылан погон

солдат кілін атты ктеріп тастады. Екі жылдан асан соыс кейістігі мытылып, р

солдат майдана жаа келе жатандай ызу да, сергек те. Кеудеге атарланып алан

орден мен медальдар тыстан естілген шолпыдай сыырлайды. Бл бір кілге те жайлы

тиетін сыыр. Етігіміз де сыыр-сыыр етеді. лтандары табан елі, Берлинге дейін

аядаса да шыдайтындай крінеді. Осы етікпен Берлинге же» терміз деген ой кейде шын-

а келіп алады.

Вася жаа формалы киімдерін киіп, орден медальдарын жарыратып трып аз-атар

таып алып, сыыр да сыыр, сыыр да сыыр еткізіп, зын залды рлей адымдап,

отыра алмай жр. Тыныан ырынан, сз жо, слуланып кеткен. Жаында жарыы

жымыдап, музыкасы ыыранып жатан ала башасы болса, ендігі кетіп те алан болар

еді. Ол бл мада жо... Сондытан райсымыза бір келіп, ойнаы сраулар беріп,

алжы іздеп жр. йелі демей, атыны дегенді де алжы туызу шін, маан дейі

айтты.

Васяны шейіндегі жинатылыы брімізге де млім боланмен ызу стінде ескі

ботинкасын шыарып тастауды лі мытып жр. Тмсы жаы ыс бойы асыр кеміріп

шыандай ескі ботинкасыны тсі сары болан ба, ара болан ба, лде тіпті а болан

ба, оны азір ешкім айыра алар емес. Шлдеген баадай аузын ашып, маан арап

атарласа. ойыпты. «Ескерткіш етерсі, зіде алсын» деп, бл ботинканы бізді

шаруаор старшина да алмай айтаран.

—

Ботинкаларыны арны ашып тр білем, Вася... Бірдемені асатып жіберсеші,—

дедім, алжы іздеп жрген жолдасыма. Вася кілт екейіп, ботинкаларын алып, далаа

шыып кетті. Бл кнге дейін киіп келген киімінен енді зі де жеркенетіндей, сауса

тарыны шымен ана

стап барады. Бала кезімде йге кіріп кеткен бааны шыарып тастарда мен де осылай

стайтын едім.

Васяа осылай бір «тойтарыс» беріп тастап, мен Гуляны хатына айта ілдім. Васяны

алжы срауынан кейін, хатты рбір сзі жан-жаа ре жнелген мырысадай

бытырап, ешбір сзді маынасын статпай ойды. рбір сз: «Ие, осы сені йелі

айда?» деп трандай крінеді.

Стр. 170 - . Мсірепов аза солдаты

Упрощенная HTML-версия

К полной версии

Содержание

Стр. 169

 

Стр. 171

 

азастанны ашы кітапханасы

Шынында да мені йелім айда осы?.. Абота енді мені йелім екендігіне біржола

сенген сиятымын. Брыны бойда кндегідей емес, мінезіме де салматылы кіріпті. й

жата, ел жата не жай болып жатыр екен деп ойласам, Абота да есіме бірге тседі.

Хатын аланда болмаса, баса уаытта Аботаны ыли елмен бірге алам есіме.

Аботаны мені йелім екендігін жолдастарым да біржола длелдеп сендіріп ойды:

—

Брекелді!.. Мынадай хат жазан адам йелі болмай, кімі болушы еді!

—

Мндай сздерді тек йелі ана жазады, рине Факт!..— деседі.

Жолдастарымны ішінде менен баса йленгені де жо. йеліні еріне, еріні йеліне

хатты алай жазатынын кезімен крген де біреуі жо. Сонда да мндай хатты йелі ана

жаза алады дегенде брі де йлі-жайлы болатын адамдардай сеніммен айтады...

Шешем де менен грі Аботаны жайын кбірек ойлайтын сияты.

—

Ер балалара соыс деген немене, Абота байс айтып шыдап ?кр екен?.. Байс

балаа жмысты бір ауыры кездеседі ыли...

Маан Аботаны адресін жібергеннен кейін, ендігі мен барып та айтан сияты крісем

керек. Болмаса, екеуміз бір жерде жргендей крінетін сиятымыз. Аботаны маан

аманаттай тапсыра келіп:

—

Ст йан ою шайды жасы кретін еді... Соыста айран мен ымыз айдан

болсын... йтеуір жылы жата жрміз дегендеріе уанамын,— дейді.

Екеуміз де бір соыста жрген со, апам Абота екеумізді колхозды бір бригадасында

жргендей де кріп алады... Бл ойын мен де бзым келмейді, йтеуір кілі

тынышыра болсын деймін. Аботаны хат жшігіні номерінен баса еш нрсе білмесем

де шешемні ойына обалжу кірмесін деп, екеумізді екі жерде жргенімізді лі ашып

жазан емеспін. Жааыдай «наты» тапсырмаларына: соыс болан со, шыдайды да

деген сияты жалпылама жауап беріп келдім...

—

Вася айтып келді де:

—

Гуля не жазыпты?—деді.

—

Слем айтыпты...

Енді Вася з тумбочкасына барып, теріс арап отыра алып, о иыы блк-блк етіп,

бірдемені тез-тез жаза бастады. рине, тоыз айдан бері бір хат жазбаанына ялып,

Гуляа хат жазып жатыр. Слем айтыпты дегенімде сонысынан ызарып та кетіп еді, енді

соны аршыысы келеді.

—

Ферана каналыны андай болып шыанын крді бе Крді ой, орта старший

сержант? Крдідер ой?—деп, елеуреп айнала аранып, бізге жаадан осылан

жауынгер Самед Абдоллаев тыпыршып тр.

—

рине, крдім,— деп мен Самедке арадым.— Соыс уаытындаы лы ебекті

бірі екен!

Соысты ауыр кездерінде аяталан Фергана каналын кинодан бріміз бірге кріп едік.

Мата егісіні тсімін арттырып, жоспарын артыымен орындап шыуа берген збек