Стр. 178 - . Мсірепов аза солдаты

Упрощенная HTML-версия

К полной версии

Содержание

Стр. 177

 

Стр. 179

 

азастанны ашы кітапханасы

Кейбір жолдастар бояу исін натпаса да, кпшілігіміз ыли олдап, малдап келдік.

Мртын тікірейтіп старшинамыз кіріп келіп, бл неменені исі деп срай алса:

—

Терезені ашып едік, даладан келді... Осы бетте бір шіріген лімтік жатан

болар...— дейміз.

йткені, Сережа бізді ерекше блімні басынан кешкен соысты тарихын сурет арылы

жасап шыпа...

Сережа салан бірінші суретті полк командиріме тарту еттік. Ол сурет немістерді

Кавказдан ашан бір кезеін крсетуге арналан еді. Етек таулардан лай созылан ке

далада сіген асабатай сіз, срылт темір алпатар шашылып жатыр. р алпаты

мадайында елім белгісі — тарбиан ара бйідей крінетін свастика. Суретті дл бергі

алдында кезі ірейіп ішке тсіп кеткен бір немісті басы жатыр. лкен ара зын

тнжырай арап баса тніп отыр. «Мен шитын таы бір кезі алан жо па?»

дегендей, сенбей арайды.

Бас пен зына рке арап, бір топ жаяу, жау скері тіп барады. Бл топты азіргі

шошынаны артынан уып келе жатан бізді скер емес, осы ара зын сияты.

Немісті р солдаты зі де осындай кнге кездесерін сезіп, шошынып алан. 1812 жылы

Наполеон армиясыны анын крсететін бір суретті еске тсіреді. Біра бл азіргі

босындарды дл елестететін сурет еді. Полк командирі Сережаа лкен алыс айтып,

суретті абылдады.

Сережа азір екінші суретін салуа кірісті. Володя Толстов суретшіні желкесінен тніп,

сын айтып тр:

—

Мынауы немене зі? Кн орнына жез леген тау орнына итара саланбысы?

Мны аты символизм болады, жолдас суретші! — дейді Володя, еп, бір шетін жерге

жабыса сынап.

—

Символизм?..

—

рине!.. Екінші, таертегі кн шласы уелі тауды ыраларына тсер болар...

Ертемен ыраларды ркешіне найзаай жарылы ілегіп аландай, жанып туратынын

талай-а крмеп пе е? Бл кезде тау аарлары лі ара клеке тартып тнжырап

тратыны айда?

—

Бл сыныды абылдаймын. Таертегі мезгілді зімше алып кеткенім рас екен.

Біра символизм дегені артыыра ой деп ойлаймын,— дейді Сережа ысыла бастап.

—

Артыыра деп ойлаймын? Ендеше, бері ара, мені p бояуыны нені айтып

транын крсетіп берейін деп, Володя сыаржа сыншыны ызуына арай бон рып

барады. Бірі кдуілгі сына тскен суретші, бірі кдуілгі сыншыа сап, бірі ысыланнан

ызарып, ызандытан ызарып барады.

Сережа раымсыз сыншыдан орау тілегендей, кздерін тез-тез аып, бізге арап ойып:

—

Бейнелерді брін бірдей символизм десек, реализмнен не алдырамыз? —дейді.

—

Ж, мынауы Терек зені болсын. Мынаны ары абатаы кре з дейік. Сонда

мына айыршылары кім, алба-жлба?

—

Е, ол ттындар емес пе? — дейді Сережа, сыншыны жерін стай аландай екілене

сйлеп.— Ол ттындар! Алба-жлба емей, андай еді?