Стр. 188 - . Мсірепов аза солдаты

Упрощенная HTML-версия

К полной версии

Содержание

Стр. 187

 

Стр. 189

 

азастанны ашы кітапханасы

—

Полковник... елді!—деді.

«лді» деген сезді кнінде жз естіп, жз айтып жреміз. Соыс мірінде бл е кеп

кездесетін сзді бірі. Біра, сол сзді анша ауыр салмаы барлыын осы ара» да ана

сезінгендей, капитан екеуміз де орнымыздан озала алмай алды.

Айналасы он адамнан ралан блімім арылы мен екі жылды ішінде алпыса тарта

жауынгермен жолдас болдым. Темекіні кезек сорып, ср шинельді кезек жлылап

тартысан жолдастарымны кбімен біржола оштастым. Талайыны йіне жааы сезді

амалсыз осып, хат та жаздым. «лді» деген сзді тура айтпай, р кезде баса сзбен

аартушы едім. Енді сол сз еріксіз естіліп, бар маынасымен айын, кімді кеткенін кез

алдыа клдене тосып тр. араыда аырын ана естілген «елді!» деген сзді бір рота

н осып айайлап айтса да, бдан ауыр естілмес еді...

замай шабуыла кешкен жаяу скерді алдыны жаында бізді, рота жнелді. стімізде

екі жаты о пен оты бірдей айшыласып тр. Бар ештен бірдей о боратып, бізді жау

атып жатыр. Алдымызды аршып беру шін басымыздан асыра атып, бізді, жа, боратып

тр. зімізді жаты зебірек отарыны ізін баса біз ентелеп келеміз. Кейде зімізді,

зебіректерді, оы тсіп жатан алаа жаындап та аламыз. Амалсыз жата алуа тура

келеді. Есеппен мерзіммен атып тран зебірек» тер оты жылжытып ілгерілете тседі.

Біз де тра жгіріп, ілгері мтыламыз. Зебіректер мен жаяу скерлер бір-а адамны

мірімен имылдап трандай, бірін-бірі дл кезінде тосып алып, ілгері арай бірге аттап

барады.

Бл жау олыны, ара теізді шыысындаы е соы, е лкен бекінісі. Сондытан.

жау аянбай жлысып, не бар зрін ірікпей тгеді. Жаа ана асыда келе жатан

жолдасы домаланып кейін алып, оны орнына жаа бір дауыс естіледі.

Бл жолы бізді, жа жауды, бар есебін шатастырып жіберді. детте, уелі сз «соыс

тірісі» зебіректерге беріліп, жаяу скер содан кейін мтылушы еді. Бл жолы жаяу

скер зебірек отарымен жаласа келе жатыр. Мндайды ктпеген немістер жаяу скерге

арнаан о боранын бізді, жаымыза тгіп, жаындап аланымызды кешірек аарды.

олма-ол бір келіп алса, бізді шегіндіру деген болып крмеген іс еді. Уралар кезге

жаындаса найзамызды, шы да тырынып кетеді.

Жауды, алдыы шебін бгелмей-а ткеріп тастады...

—

И, ханнан! — деген Самедті, айайы жиі-жиі естіледі. Айайына осыла гранатасы

жарылады.

Айайсыз шабуыл да рістей алмайды. Солдат кегін ту татып отыру шін айай керек. О,

тиіп лап тскен жауынгері де «ала!» деп, бір айайлап алады. Айай соысты, е

крі тірісі!..

Блімдер анда-санда араласып кетіп, жауынгерлерінен кз жазып алан кіші

командирлер саан келіп:

—

р, Ваня!..— дейді, мір етіп...

—

зі де йытама!—дейсі...

Кейде есіні мір беріп аланы да баса бір блімні жауынгері болып шыады...