Стр. 192 - . Мсірепов аза солдаты

Упрощенная HTML-версия

К полной версии

Содержание

Стр. 191

 

Стр. 193

 

азастанны ашы кітапханасы

Екі кшені брышында шойын баана соылып трып алан жеіл машинаны есігін

ашып, Петр атал жекіріп тр:

-— Шы бері, екі иттен жаралан шінші ит! — дейді кіжініп...

Машинадан тоайып шыа берген біреуді арты крінеді. зі кйіп-пісіп тран Петя

ондай орлыты ктере алсын ба, шегіне беріп ауыр кшемен теуіп жіберді. Енді сарт етіп

машинаны, ары бйіріндегі есігі ашылып кетті де, шаш кендірдей йпалатанан сары

шашы дудырап, зын бір офицер етпетінен лай жерге тсті:

—

Плен плен! — деді офицер. Осы сзді кптен жаттап жргендей, лап жатса да те

дрыс айтып жатыр.

ара шбар киінген офицерге Петяны жаны ас. Біз «тота!» деп аланша болмай, Петя

офицерді автоматымен осып-осып алды. лі де «плен» дегісі келіп, ыбырлап жатан

офицер ернінен енді брырап ызыл кбік кріне бастады...

Бл ылыын ната оймаанымызды танып, Петр офицерді, алтасынан ааздарын тез

суырып алып, маан сынды. Мнысы «атаным фашист офицері, обал да емес, кн да

емес» деп аталан даысы еді.

Офицерді, жаны ысыланда да жан алтасынан суырып тастауа ия алмаан бір

коробканы суырып алып, Петр Володяа стата салды:

—

Жасы темекіге жаны мар ой сені... М! зімізді темекі!..

Коробка зімізге таныс, кдуілгі «Золотое руно»... Володя оны темекі деп алып,

саусаыны шымен ана ала бергенде, салматы коробка жерге тсіп кетті. апаы

ашылып, екі алтын саат, асыл тасты алтын білезіктер, сыралар крініп алды.

Осындай бандитті офицер деуге бола ма? — деді Петя, енді біржола аталан нмен...

ала лі жанып жатыр. Кейбір да тспей сау алан йлерді кргенде та аласы.

Ондаан кешелерді аралап шыса та ала халынан бір адам кездестірген жопыз. Кбі

ертерек баса жаа кеткен аландарын жау олы ырып тастаан. ара теізді

шыысындаы е лкен бекініске айналдыран алада совет адамын алдырмаан. рттен

кейін ара жамыландай ап-ара болып жатан лкен ала, тнжырап, тнеріп тран

лкен йлер брі де «кегімді пер!» деп атал бйырып тр. аланы о жа шетіне таман,

лаан моладай опырылып жатан тас йді тсынан ете бергенімізде Володя маан бір

арап алды. Еш нрсе демесе де, жолдасымны осы арасынан жрегім лосып

аландай болды. Ескі, бір абат ызыл кірпіш й...

—

Кіре кетейік, Костя...— деді Володя. Оны дір етіп алан даусынан сені

тлабойын, дір етіп аландай еді. Бл кнге дейін аузымыза алуа жасанып келген

жайды стінен тсіп транымызды мен де сезіне алдым. рине, мынау опырылып

жатан й осы Володяны йі. ке-шеше, туан-туысанны айда кеткенін Володя біле

алмай ой. Талай жазан хатына жауап айтармаан ызыл кірпіш й, міне, моладай лап

жатыр... йінен кеткелі ш жыла айналан жас жігіт туып-скен ясына кездесіп алып,

кл-талан болан стінен шыып тр. Ата-анасынан соыс басталалы хабарсыз. Ата-

анасы болса, баласынан олар да хабарсыз... Бала міне, ойран болан ясын кріп:

—

Кіре кетейік, Костя...— дейді. Ол бізді йге кіре кетейік деп тран жо па? Біра

кіре кететін еш нрсе жо. йді тр блмесінде бір абыра сау алыпты. лаан

кірпішке белшесінен батып, ара сырмен боялан дгелек пеш те орнында тр.