Стр. 198 - . Мсірепов аза солдаты

Упрощенная HTML-версия

К полной версии

Содержание

Стр. 197

 

Стр. 199

 

азастанны ашы кітапханасы

Айай салса даусы жететін жерде сиятанады. Анау бір алыстан ызарып крінетін

аласа тбелерді біріні маында Абота да бар сиятанады. Соыс аяына жаындаан

сайын барлы майдан тс-тстан толындап кеп бір арнаа йылма. Сол кезде Абота

екеумізді жолымыз да тоысады. Осыны ойлап алдаы кнге сеніммен арасам да, азір

Аботаны бір круге зармын...

Мен кейде ле де айтып оям... дейі зімізді жаты ндерін салам. Таныс лаа

шалынса-а тра алатындай етіп, аянбай шыраймын...

—

Крінген сонадайдан Гурьевім...

—

Бл не, жазытрымны келіп аланы ма? — деп, Самед алжыдайды да, Володя:

—

Брібір, жаппада отырып салан нді жары естімейді... Одан да тбеге шыып

алып сал ніді...— дейді.

—

Брі де айырдай азынаалы трсыдар? — деп, шорт кесіп, Петр шыып кетеді.

Шынында, нді далаа шыып алып кергітіп салым келеді. Біра, оан рсат жо. Бір

жмыспен тіп бара жатып бір жаппадан шыан таныс нді естіп, Абота кіріп келсе

таданатын да емеспін. Одан ар жаы зір блдыр елестейді...

Жолдас лейтенант, тіл атуа рсат етііз!—деп, олын шекесіне апарып, алдыа йелі

келіп трса, сен не демексі сонда? шатай аласы, ба, лде — рсат, деймісі?

Етігі тізесіне дейін батпа, ср шинельді етегінен лай тамшылап басына ср лашын

киіп, иыына автомат асып алан келіншек бір трлі ыайсыз крінеді...

Оны стіне, ол келіншек сенен грі лкенірек офицер болып шыып зі атып трып,

олыды шекее брын апарып алса алай болар? йеліммен кездесуді бл трі онша

намайды да, ішімнен «отставить!» деп, баса бір трін ойлап араймын.

Мысалы, мен шлауымды бйірі ызарып тран темір пешке кептіріп отырып, «Сулем-

айа» неге баспаймын, оны Абота неге естімейді?.. «Сулем-ай» мен егіз туандай

«алам-ай» да бар ой. Абота неге сыртта трып соан салып жібермейді?.. Наыз

«опера» болып шыа келмей ме сонда?.. Біра соыс опера емес, кездесуді бл трі де

ертегі сиятанып, ізсіз шіп, тез жоалып кетеді.

Соыс миллиондаан адамды туан-туысанынан айырып жіберді. азір бізді йде де

жалыз крі шешем алды. анша айрат шеккенмен оан да оай болып алан жо.

Соыс толыны азір бетін батыса брлы, сол жа анатында мен кетіп барам, о жа

анатында—Айдаш... лде ай жерде Абота жр... лдеайда емес, осы мада екенін

сезінсе де, кездесер кезі лі жетпеген сияты. Абота майданда болмай, елде болса,

ммкін бдан грі жаыныра, аныыра сезілер еді.

—

Крінген Гурьевім...— дегенде, Аботаны да кргендей болар едім...

—

рметті командиріміз, сізді жзіізді не себептен майып кеткендігін білуге

болар ма екен?.. арауыыздаы адамдарыыза бл мны уаныш еместін ескертсек,

ызарлы абаты кріне кездесіп алмас па екеміз?..— дейді Володя. Жаурап шыан

жртты жылытам деп ол лі алжыдап жр.

—

Шын жауынгер айы-м апасына да тсе оймас, достым. Жазытрым ша ой,

кшпелі блт лі-а сейілер...— деймін, алжыа алжы жауап айтарып...