Стр. 205 - . Мсірепов аза солдаты
Упрощенная HTML-версия
К полной версии
Содержание
Стр. 204
Стр. 206
азастанны ашы кітапханасы
бзауды стінен де арып кету керек... лдекімні жермен-жексен боп жатан жер
йіні тбесінде ойнап жрген латара да соа кету керек...
Сондай жер йлерді бірінде мен де стім. Неып басып алмаан, басып алса, ні де
шыпас еді-ау деген ой кейін балалар йінде келетін еді.
Сондай йді бірінде Шеген де туып-скен сондытан екеуміз бір ауылда туып-скендей,
балалы шатан еске аларымыз да кп екен. Кейде сондай бірдемелерді еске алуды
зияны да жо. йткені, та алдындай буалдыр ткенге ілесе, жазытры науетек
дниедей бгінгі кркем мір кз алдыа келеді.
—
Анау милиционер аай айда екен осы? Бізді оысын деп жанын салатын еді
байс! — деді Шеген.
—
Ол сегіз жылдан бері бізді колхозды председателі!
—
ойшы, ей? Адресін берші маан. Алыс айтуа арыздар бір адамымыз сол кісі еді
ой. Тым болмаса, суретімді жіберейін,— деп Шеген ойын дптерін суырып алды.—
Таныса отыр...— деп, маан зіні йелі мен екі жасар ызыны суретін сынды.
—
ызымды ешкімге бермеймін! — дегендей, жас келіншек ызын атты шатап,
жан-тнімен аймалап тсіпті. Келте мрындау кішкене бала кесіне тартан, еледеп
трандай, сергек.
—
Айжан сені жасы біледі... Былтыр баранда бір ай бойы сйлегенім сен болды.
Баяы Борашты арындасы... Бораш зі Алматыда,— деді Шеген.
Таы да соыс толыны бір арнаа бетін брып, брімізді тоысар кезіміз жаындаандай
сезіліп кетті.
Шеген ойын дптеріне мені адресімді де жазып алып, маан з адресін берді. Кішкене
тара аазды тртке бктеп мен пилоткамны айырмасына тытым. Е ымбаттымдай
мытап тытым.
Енді бірімізді-біріміз жоалтып алмайы, Костя,— деді Шеген е жылы нмен—Ммкін,
Берлинге де бірге кірерміз. Кем болса, он рет суретке тсерміз сонда! Ал, кріскенше!..
Берлинде ме?
Неге?.. Арамыз жаын... Ммкін, алдаы бір айаста бірге аттанармыз! уемен баратын
болсадар, мені іс керегім болар, Костя!..
Осыдан біраз кннен кейін біз суа да йреніп болды, биік жааа тез жоралап шыуа
да йреніп болды. Сережа да алыспайтын болды. Самед ара теізді матап ояды:
Баламны балаларыны да суытан сйегі сырырамас... дейді.
Тез киімдеріді ауыстырыдар,— деп старшина келіп тр.
ару-жараымызды кеше тгендеп аламыз... Енді киімді тгел ауыстырып жатанымыза
араанда, айда аттанса та бес аруымызды сайлап алып аттанатын сиятымыз.
Берлинге жетуге осы лтандар да шыдамаса...— деп, Сережа тотаырап алды. Онда
соысты зай тскені, дегенді ркім з ойымен осып жатан сияты.
Стр. 206 - . Мсірепов аза солдаты
Упрощенная HTML-версия
К полной версии
Содержание
Стр. 205
Стр. 207
азастанны ашы кітапханасы
Берлиннен асып кетуге де шыдар... Біра тезірек басарсы аяыды...— деп, Самед
лденені аартысы келеді.
айда барар екеміз, айда аттанар екеміз?—деп ешкім срамайды.
—
Ал, батырлар, кптен іштері пысып жр еді, жрідер,— деді капитан Ревякин,
бізге келіп.
Біз келсек батальон тгел сапа трып алан екен. Сап-сап соан толындары
ткеріліп, ара теіз аса бір крлі аба сездіреді. Кернеген кек, тйілген аба болса,
тас жаасын тулай тепкілеп жатан теіз тсі соан леп осандай.
Ревякин жоары бас командованиені бізге арнап берген бйрыын оып тр. Жауды
табандап бекінген Керчь аласыны желкесінен бгінгі тні десант тсірілсін делінген.
олбасшыны артынан ерген скеріндей болып, олыны арт жаынан біз де олымызды
ойды.
Бізді дивизияа арнаулы мір берілуі де, ол мірге р солдатты олы ойылуы да
деттен тыс бір айасты, жайын айтып трандай еді.
Майдана е алаш аттанар кндегідей кіреніп ант етіп, тнгі ара теіздей тнеріп, сол
жерден теізге арай жріп кеттік...
ара теіз бр-сар етіп айнап жатандай... Ай сулесінде а жалданып ткерілген
жота-жота толындарды ырасында катер айытар шортандай ана крінеді. Езуі
кпіріп, долданып алан ара теіз, бізді жауа аттандырардан брын зі бір сынап
алысы келгендей, тас жаасына тік шапшып, асаудай тулап жатыр. айытарды
смедетіп айдап жааа келіп тоса береді де, ая сала бергеніде жлып йіріп рі алып
кетеді. Жздеген катер айытар йір-йір шортандай жйткіп жаындап келеді де,
арауытан биік жаадан ріккендей жкіліп кейін айтады.
Теізді кпек суы дем алысын баайшаыа дейін сезініп, бар дене тршігіп ояды.
азір-а сті-басымыз малмандай болып, жаураан ойдай брсиеміз-ау деген ой барлы
озалыс имылыды тсай бастапты.
—
зірлен!— деп, асымыздан айай салан капитан Мирошникті даусы ары бір
белді астынан шыандай, мыып естіледі. атты жел айайды йпалатай уып,
йтытып айдап, жоары кетіп бара жатанын кзімен кріп трандай боласы...
«зірлен!» деген айай шыа бастаалы едуір болып алды. Солдат манадан зір трса
да, теізді бір атты толындап кеткен шаына кездесіп ап, аттана алмай жатырмыз.
лдеайда дере кешкен жндес блттарды шудасына оралып алатындай ай да срініп-
абынып ре жылжып барады...
Мана, кешке жаын Шегенге хат жазып отыр едім, жзінде аздаан обалжу бар капитан
Ревякин келді. Алдымызда тран аттаныс жайлы келген екен. Бл сапарымызды ауіпті
жатарын брын талай айтса да, лденені мытып кеткендей, таы келіпті.
—
Темекі бар ма?..— деп менен срады да, Ревякин з алтасынан темекісін суырып
алды... Мндай мінезі біреуімізді арабасымыза арнаулы сзі боп келгенде байалатын
еді. Мен соны кттім. Ол сзін кейін айтатынын аартысы келгендей, Ревякин темекісін
асына алып ойып, брын талай айтан сздерінен бастады: