Стр. 216 - . Мсірепов аза солдаты
Упрощенная HTML-версия
К полной версии
Содержание
Стр. 215
Стр. 217
азастанны ашы кітапханасы
Мынадай бекіністі жиырма жауынгер тгіл бір алдырмауа болады ой! Пулемет екеу
деді бе?
Ие, екеу... Отары да жеткілікті, окоптарына жз пулюмотшыны еркін орналастыруа
болады.
Ракеталарын кндіз-тні бірдей атса да он кнге .ісегін!—деп, Самед келді.— Араы аз
тама исі шп татиды...
оранды айнала кзетуге алты адам ойып, енді зімізді тгендесек, жеті жауынгер
шыынымыз бар екен. ?ауды мыты бір бекінісін ола тсіру шін бл кп шыын
емес. Кейде мндай имыла жздеген адам рбан болады. Жауды арасына келіп тсіп,
бекінісін ала ою деген оайлыпен орындалмайды. Жауды зі жрлем етпесе, бл бізді
арман етерлік нрсеміз емес. Біра бізді азана топ шін жеті жауынгер деген ете ауыр
шыын еді. Осы ауырлытан едуір уаыт ндеспей алып едік, Петр кеудесіне орап алан
ызыл жалауды жайып жіберіп:
— Орнатайын ба тбеге?— деді капитана арап.
Батальон тгел келіп жетер кн болса, жалау орнату мені бліміме тапсырылып еді де,
мен оны Петра жктеп ем.
—
Тотай тр, сержант Ушаков,— деді Мирошник.— Кте трайы... Ммкін, оран
з олымызда деп ойлап, біраз мазаламас та...
Капитанны аузы осыны айтанмен ойы бан сене алмай отырандыы кезінен крініп
тр. Айнала кзет ойылып, пулеметшілер де яларында зір отыр. Таы бір жарты саат,
тым болмаса, бес минут тынышты тілейтініміз де рас... Тынышты болар деп
сенбейтініміз де рас...
Тынышты минуттары біткенін хабарлаысы келгендей, телефон дір-дір шарылдап оя
берді.
—
Гришин, бері кел!.. Сйлес! Сен обер-ефрейтор Груббесі. Бекіністе ешбір згеріс
жо, брі орынша де!..
Вася телефонды олына алды:
—
Алло!.. Тап солай, обер-ефрейтор Груббе... ешбір згеріс жо... Брі де орынша...
Тойтарылды, тойтарылды... Даусым?.. зімдікі!.. Мен Груббе емеспін бе?..— Васяны
беті сопайып, кезі ыпылытай бастап, жаландыын жасыра алмайсы дауыспен— обер-
лейтенант Вайсберг йытап жатыр... — деді.
—
Жасанба!.. Танба!— деп, Мирошник ысады.
Енді Вася тірікті ршіте алмай, турасынан бір-а айыралы транын сезіп, Петя кіжініп
тр.
—
Мен Груббе емеспін бе?—деп, Вася ызарып кетті де,— зі шошасын!.. зі
сволочь!—деп, манадан немісше сйлесіп трып, енді аяын орысшылап жіберді!
—
Немене, блдіріп траны! — деп, Мирошник орнынан атып трды.
—
Брібір сенбеді... Орысша ботайды итті кшігі!—• деп Вася капитана бір
брылып алды да ботаан немісте кегі кетіп бара жатандай, ршелене сйлеп:
Стр. 217 - . Мсірепов аза солдаты
Упрощенная HTML-версия
К полной версии
Содержание
Стр. 216
Стр. 218
азастанны ашы кітапханасы
—
Мен большевик. Сен итті кшігі фашист! Ттын? Оай екен!.. Ама зі!..
уелі жаындап кр!.. Араны асылып лерде зіе керек болар!..— деді.
—
Ж, болар енді, таста!— деді Мирошник, кліп.
Вася атты ызып кетіп:
—
Бізді генерал сені генералыды...— деп бастап келе жатты де, ая жаын айта
алмай, телефонды тастай салып,— кешірііз, жолдас капитан— деп теріс айналып кетті.
Мирошник олын сілтей салды да:
—
Ушаков, оранны тбесіне туды орнат!— деді,— Сарталиев, бірінші тнні
кзеті тгел сені мойныда! Кштеріді дрыстап орналастыр!.
Жап-жары бекініс тыныш бір блмеге сап кетеді. Бл жауды жйке тамырлары
ширатылып, оай зілуге айналан кезі. Сондытан болу керек, бекініс бір демалатын
тынышты жайы сияты. Соысты еске тсірер барлы нрсені бетінде перде бар.
Ортадаы дгелек столды стінде екі топ карта жатыр. Картаны сыртына екі кеуделі
йелді жарым-жарты жалааш суреті салынан. Екі офицер тсегіні айналасын да р
трлі алыпта тскен жалааш йелді з реттері. Осындай тынышты жадайда ш
жылдай отыран неміс офицерлері лдеайда соыс барын мытып кетсе де, таданатын
еш нрсе жо сиятанады. Олар ырыма келіп орнаалы соыс бл маа оралан жо.
Бірінші рет оларды тиымын алан жаяу скер біз ана.
оранны, тбесіне шысам, жаадаы атыс тотапты. Айнала тып-тыныш... Ракета
жарыы анда-санда бір барып теіз бетіне тседі. Ерінгендей, есінегендей за орап, иіліп
барып тседі.
Петр ызыл жалауды шаншып, зі соны, тырс-тырс шерткенін тыдаандай асында тр.
Ай батан, жел бседей бастаан... араылыты іші жыбыр-жыбыр озаландай
тйіліп, тнеріп жаындап келе жатандай сезіледі. ызыл ту еш нрседен бойын
жасырысы келмейтінін андатысы келгендей, керіле желпініп, бкіл дниеге ол
блаандай болады...
Керчьтегі бірінші тніміз майданда сирек кездесетін тыныштыпен тіп барады. Е аяы
аыран оты да естіген жопыз. Бізді лсін-лсін атып тран ракетамыза да ешбір
жауап жо. араы тнде оршауа алынар болса, шамасын байайы деп, тн бойы
тбені айналасын тгел жарыта стады. Мнымызды ешкім елемейтіндей, жауап
атпай ойды. Алаандай аралда аландай, бір уыс совет жауынгері жау ортасындаы
жалыз ана тбені басында алды..,
Жауды желкесінен кп олмен келіп тсерміз деген ой орындалмааны аны. Полк тгел
кейін айтты ма, анша айы суа батырылды, біз мны бірін де білгеміз жо.
Та алдында ара теізді жаасы ттас дрлігіп, ызылды-жасылды ракеталармен белгі
берісіп, зара сйлесе бастады. лдекім алыстан кезін ысып, бізді нсаандай болады.
Жау дниесі бір байлама келіп, енді соны іске асыруа ым аысып, зірленіп жатан
сияты.
—
Сйлесіп жатыр...— деді Самед, одан згеміз крмей отырандай.
Самедке ешкім жауап айырмады. ркім з ойымен отыр. Ммкін, ойы тіпті бл тбеде
емес алыстаы елде жрген шыар... ркім отыран орнына жабысып аландай,