Стр. 232 - . Мсірепов аза солдаты

Упрощенная HTML-версия

К полной версии

Содержание

Стр. 231

 

Стр. 233

 

азастанны ашы кітапханасы

Вася Гришин саатына арады да, йытап жатан Самедті оятты. Бл екеуі кзет кезегіне

кеткелі жатыр. Айас тоталаннан кейін, кзетке кезекпен жіберіп, екі сааттан йытап

труа сз байлаамыз.

—

Жайлы тсекке кптен бері жатаным осы болар...— дейді Самед, тас еденнен

трып жатып.—Хожа Насреддин жолдас «йы анса, жмысы да озы болар» деген

екен... Курорттан келгендей боппын...

Тн зір тыныш... Самед таы бір-екі алжыын айтып, Васямен бірге кзетке кетті.

згеміз ояу отырып тс кргендей, ме-зе халде болса та, басымызды жерге тигізуге

уаыт жо.

—

Апыр-ау, бл айда жоалып кетті?— деп, Петр тынышсыздана бастады.

—

ліп алмаса, келер уаыты болып еді ой.

—

Бекер жіберген екеміз...

гіме Егор жайлы еді. Егор су келем деп кеткелі екі саат болды. лі жо. Ешбір

белгісіз кетіп барады...

Кн бойы арпалыстан кейін, бар суды бір-а ішіп саламыз. Беті жабулы а шелекте

азана су бар екен жарты стаканнан ре жетті. Суды блуші Самед болды да, Петр

баылап отырды. Ешкімні сусыны анан жо. Аузымыз лі желімдей былжырап отыр.

Содан кейін Егор тра келіп, су келуге рхсат срады. Енді міне, оралмай кетті.

—

Суды айда екенін аны білетін бе еді зі?

—

Аны білетін.

—

Кеше тнде сол суа тсіп те кеттім деген.

Кндізгі толас кезінде біз айналаны тгел шолып, белгілеп аламыз. Поселкені біз жа

бетінде сайды табанында жатан суды бріміз де кргеміз. Сусап жргенде кзіміз айта-

айта тскен. Бекіністі картасында да ол жерде бла барлыы аны крсетілген. Егор

кетерінде брін анытап алып еді.

Егер блаты немістер кзетіп трса, Егор жанжалсыз кейін айтпа та. Егор кзге тсіп

ала ма деп, ол кеткелі ракета да атылан жо. Біра Егор лі жо...

Біз білетін Егор ежеттік дегенді де стірт тсінбейтін адам еді. ара шаруаны

ыптылыы, айла-тсілі деген сиятылар бойынан табыла беретін. Сырт арауа аау

крінгенімен ар жаы ыры-алта, айлалы да тсілді болатын. Кеп жыл ааш арасында

скендіктен жер бетіні ой-шырына да зирек еді.

Сусыз алар болса, ертегі кнімізді хлі не болары брімізге де тсінікті еді.

Сондытан Егорды су келем дегеніне ешкім арсы болан жо. Су тауын алуа жалыз

олайлы ша тн ана.

Егор орнынан клімдеп тра беріп:

—

Потому что без воды.

—

И ни туды, и ни сюды...— дейтін белгілі нді ыылдап, кетіп отырды.

Стр. 233 - . Мсірепов аза солдаты

Упрощенная HTML-версия

К полной версии

Содержание

Стр. 232

 

Стр. 234

 

азастанны ашы кітапханасы

алан тоыз жауынгерді таы бірінен айрылса, мнымыз дивизияны, бір

батальонынан айрыланнан кем тимейді бізге. Бір майданымыз шті бірінен

айрыландай батады.

Адам уаныш стінде айырып, айы стінде уана алмайды. Сол сияты, ауыр хлді

стінде алжы мен клкі де келмейді. Біра ойыды сол бір ара ноата тіреп ойып

отыра берсе, арадай жтааныды білмей де аласы. Мндай жайдан талай бірге

шыып йреніскен Петр маан:

—

Костя, а, Костя!..— деді.

Мана маан бірінші рет «командир жолдас!» деп сйлесіп, баса жолдастара соысты

тртіп жолын крсетіп жіберген де осы Петр еді. Енді міне, оаша отыран кезімізде трт

жылдан бергі ескі детімізге басып «Костя!» деді. Біз, рине, саал-шашты ырау басан

кезде де «Петя, Костя» десіп жретін жолдастармыз.

—

Костя, алай ойлайсы, біз Берлин кшесіне де зге блімдерден брын кірер ме

екеміз?..

—

Неге брын кірмейміз, брын кіреміз, рине!..

—

Ойын емес, ойласып крейікші... Бізді скер шегінген кездерінде біз ыли артта

болатын едік ой, солай емес пе еді.

—

Ие, солай болатын.

—

Шабуыла кшкеннен бері ыли алда келе жатан жопыз ба?

—

Ие...

—

Олай болса, осымыз бізді ерекшелігіміз болад та...

Шегіну кезінде артта жрсек, шабуыл кезінде алда жрсек, жауа е жаын жретін біз

боланымыз да!..

Петрді не айталы келе жатаны айын болса да, ызынып бл айтан гімесі тез

аяталып алмасын деп, мен:

—

Содан со!..— дедім.

—

Содан со... Берлинні тбесіне Совет туын бірінші болып орнататын да біз

болармыз?—деді Петр ызыырай сйлеп.— Ол кні біз стай шпаймыз ба!.. Шетінен

бір кіріп алан со, ортасына арай зырламаймыз ба Берлинні!..

—

Тап осы оранны тбесінде тран туымызды апарып, Берлинні тбесіне

шанышса, тіпті ызы болар еді!—дедім ме Петра еріп, ызып кетіп.— Дал-длы

шыан, талай айасты крген ту, денесінде мы жарасы бар жауынгердей рметтелер

еді!..

—

Ие, ту мен жауынгер денесіндегі жара зінен зі рметті белгілер... Біра ол жат

жер ой... Мына біреу жырым-жырым болан туды шаншып ойан кім деп,

маршалдарды біреуі срап жрсе сен тайатамаймысы?

—

Тайатайтын не бар? Адымдап шыамын да: