Бл н, брыны ннен згерек

Бл н -
Брыны ннен згерек,
Бан -
йасты ле сз керек,
зіне орайлы.

Дене -
Жан нрлы болса, жнделмек,
ле -
нге лшеп айтса, делмек,
йасса олайлы.

н - лшеуіш,
ле - кміс,
оспаыз мыс аралас.
Арты алу,
Не кем салу,
арпі алу жарамас.

Ауыр -
Осы нге тауып сз салма,
Туір,
Татымды йас жиналма,
Теренен толанып.
Сырын
Бл нні айтып арайын,
Трін
Сипаттап, тізіп санайын,
ле тап ойланып:
Буыны - сегіз,
Алтауы егіз,
шеу деіз екеуі.
Кім дл басты,
Кілтін ашты,
Жасы йасты нешеуі?

айран,
айысыз, амсыз кндерім,
Сайран,
Сауыты рахат тндерім!
Сендерден не пайда?

Асан
Алпыстан мынау жасымыз.
ашан
Шалдыан аріп басымыз,
аласы ай сайда?!

Ноталы бас,
Аызып жас,
ызусыз мас, желіксіз,
Хаа кніп,
Жалын сніп,
Крге тніп еріксіз.

Жасты
Жалынсам жне келер ме,
Масты
Денеме ызу берер ме,
Суынан тла бой.

Маан
арама, кілім, майып,
Саан
Жеткізбес, кеткен ол айып,
Жас мір - ткен той.

Бл алпысты,
Тскен тісті,
Тозан тсті жасымда,
Сгуші едім,
Опы жедім,
Брі мені басымда.

Тадыр
Адамды айдап туызба,
рбір
Сйгенін нпсі уызба-
мірді жолы бл.
Жасы
Нпсісін зі билемек,
Тапшы
Наданды нпсі сйремек,
Матана болып л.

Ата-анасы,
Айналасы,
Замандасы,
ылан іс,
Тлім берер,
Соан ерер,
Таы келер бір туыс.
1919.

«Тауып айтса мінді деп...»

Тауып айтса мінді деп,
Жоалтып ба мініді.
з етіді жлып жеп,
Ашпа алаша сырыды.

Мойындамай баырма,
Бар жыныды шаырма.
Айайлама, аырма,
Шыармай л ніді.

Таппай айтса егерде,
Адасаны мынау деп,—
Майдалап айт р жерде,
Берсін ауым сынау» де.

«Бас кзімен араса — нпсі жалан...»

Бас кзімен араса — нпсі жалан,
Бір слу ыз сыылды жрт таданан.
Аны аыл кзімен араанда,
зін берер алыа ол ызды алан.
ылыты ыз сияты крінсе де,
лшеусіз сансыз байдан жесір алан.
Кніде ызыл глдей жз клсе де,
Сырт айналса, жрекке жалын салан.
Бас алуа жаралан бір ждігй
ткір ылыш сыылды уа малан.
лмей адам осыдан тылар ма,
Неге ылып жргеміз лімді арман?
Нпсі йінде байлаулы Ынсап жатыр,
Мны емін, тегінде, сол аса алан.
Сопысынып, асынып уре болмай,
Ер болса, босатып ал сол зынданнан.
Аыл, ылым р трлі айтса-даы,
Жиыны осы созбен аяталан.

«ай жолдассы, айтшы сен?...»

ай жолдассы, айтшы, сен?
Адамды аша атасы.
з ананы стінен
анды адал деп татасы.

мір ылмен байлаулы,
з амыды жесеші.
Заманды себеп жайлаулы,
Онда нем бар десеші.

Жасы уаыт кез келсе,
Жаралысты сыйын біл.
Істі тбін тексерсе,
Не боларын білмес ол.

Айла, кшке таянба,
Болар-ау деп сол себеп.
лшеуі оны заманда,
Бйырады ол не деп.

мір деген — йы ой,
Тс кргізбей оя ма?
иын-ызы, р трлі ой
Іс кргізбей оя ма?

Тстегіні шын ой деп,
Шынды мытан жарай ма.
л жеткені брін жеп,
Арды жтан жарай ма?

Таза емес деп шекпенін,
Сыртын кріп сын тапа.
ркім орар еккенін,
з ішіді салмата.

Ол — не жасы, не жаман,
Оны жгі сенде емес,
Десе біреу, «мен аман”,
Ол зияннан кенде емес.

Сопылар да ктіп жр
Бейісті ттті шарабын.
Маскнем де жтып жр
Мас ылатын араын,

Шымылды артын кім білер,
Шын иесі болмаса.
Соны жолы жнделер,
Кімді сынап одаса!
1919.

«Жылым— ой, жлдызым — июль...»

Жылым — ой, жлдызым — июль,
Жасым — жеті жз он жеті ай.
Толы алпыс болады жыл,
осылса июнь, апрель, май.

азашылап есеп ылсам,
Бесінші мшелім — бл сан.
мір анша, лім анша,
Емес ол біз білерлік жай.

Тірлікті трін крдім,
Кілді сйгенін бердім.
Жеміс деп, білмей у тердім,
Бола алмай шын ылыма бай.

Талайдан бар бір ой менде:
Бл лемді жаратан не?
Жоала ма жан лгенде,
Тзу жол, істер іс алай?

Не сыр бар дін деген жолда,
Кітап, тпсір, ожа, молда...
Бояулы бір шата ол да,
Сынарлы аруым жо сай.

Ол ойды жр едім аып,
мар, пайда, ата баып.
Ізденбей аламын наып,
Кезегін ткізіп, дние-ай!

аз ілген лашын ем клден,
Жас тті трт пенен нольден.
Азайып от-жалын снген,
Дариа, крілік, аза-ай.

Алатап іздедім ару,
Бекілген артыма бару,
Керек боп кп ылым табу,
Болып тр кн аран-ай, ай!

Орысша, не арабшадан
Тілім жо жетіліп алан.
Кітап оып трік жазан,
ындым осыны азантай.

Білімдіні кітаптарын,
Жазыпты трікше брін,
Философ білгіш ойларын,—
Сезіндім біразын байай.

Кітап ылым, ой алмаа
Маан жол болды сол жата.
Жмылдым Меке бармаа
Ала боп іше алмай шай.

Пароходта жріп жолда,
л елде кез келіп молда,
Он ш кн боп Стамболда,
Керек кітап табыланы-ай!

Парижде де оыан жан,
Трік, Серкеш, м ндістан,
Араб, башрт, ызылбастан,
Переводчик трік, ноай.

Солармен кірісіп сзге,
Жоары ой-масатым зге,
Тсіп суле соыр кзге
Ауыр тман ашылуы-ай!

Ол ойа кп керек тарма,
р тілден словарь алма.
Сынап наызына нанба,
Надана болмады-ау оай!

Сол ойды бес жыл жаздым,
Арыдым, шаршадым, аздым.
Инемен кп ды аздым,
Сырым, ойым, жайым сондай.

Неден бармын? Не ылан жн?
Жоала ма жан лген со?
Бл шін ойды елемеген, .
Талап, ойсыз, есер, бгі-ай!
1919.

«Жас алпыстан асан со...»

Жас алпыстан асан со,
лімге ая басан со,,
Тіршіліктен оянып,
Кзімді аны ашан со.

Хаиатты ымызын
Ішіп, бгін мас едім,
Тазалап жрек ындызын,
Нрестедей жас едім.

Шаырды бір періште
Тнімді емес, жанымды.
тірік деп кріспе,
Осы сзім нанымды.

«Неге отырсы байланып —
Деді — байс, тзата.
уре болма айланып,
Лайы орын б жата».

былмалы сарай бл,
м стіне салынан.
Сансыз байдан алан тл,
Жарай ма, оан жалынан?

мір йі желде тр,
міт йі—саымда,
Кз жетпейтін клде тр,
Іздеген ерік баында.

Жасыл кмбез ішінде
Жан-тнімен кім азат?
Бл тіршілік тсында,
Бола алмайсы, шын азат.

абаыды аш, айырма,
Берілгенге разы бол.
Аны ойдан айрылма,
Ашылан жо еркін жол.

Баты глі клсе де,
Уде берді демедер.
Гл соларын білсе де,
Кейімейді кемегер.

Ттті сез бен тзу ой,
Тадыр сыйы емес пе?
уре ылма, жаным, ой.
Мені кндеп егеспе!
1919.

Кіл

Баяыда жас бала едi сен‚
Ойы бзылмаан, кiл!
Перiштеден таза едi сен‚
иянат ылмаан кiл!
Ата-анаа махаббаты,
Бояусыз нр, крматы.
Жоары аршыдан заты,
Аны шын бл маан‚ кiл.
Жiгiттiкке жетелеген,
Секунд, минут, саат деген.
Жаралыс бл солай деген,
Балалыты рлаан кiл!
Бiлем, болам, озамын деп,
Биiкке ол созамын деп,
Аыр бiр кн тозамын деп,
Асыыс зырлаан кiл!
Ата, матан, мар, пайда,
зiмшiлдiк, злым, хайла
«Жетесi‚ у‚ - дедi‚ - йда!»
Боялып, сырланан кiл!
Б болды айта бip туыс
Тысы толы, iшi уыс.лемдi ылды бiр уыс,
Тереге зымыраан кiл!
Балалы‚ тазалы лдi.
Жректi а нры сндi.
Амалсыз осыан кндi.
«Дрыс» деп тыдаан кiл!
Тзелмес мiн емес блар,
р мiр з iсiн ылар.
Сынарлы таы мезгiл бар,
Ауыспай трмаан кiл!
ыры жылдан жас ткенде‚
ызуды кбi кеткенде‚
Есептер кезi жеткенде‚
Не болар брмаан кiл!
«Келiп айдан, барам айда?
Не ыланым болар пайда?
аламын ба мола боп сайда?» -
Деген ой тырнаан кiл!
Жиырма жыл жрек тесiп,
Бiрi олай‚ бiрi блай десiп,
Алынанша аны шешiп,
Тыным ап тынбаан кiл!
Бгiн тауып тiлегендi,
Хаиата кiл сендi.
уанып, трленiп ендi,
Бозторай шырлаан кiл!
Бгiн менi лыс кнiм,
Баымды ашан адiр тнiм.
Жетiлiп тр ызыл глiм,
Блблдай жырлаан кiл!
Кзiм крдi дегендей iс
Табылды. Кет‚ жоал, кейiс!
лiмнi шын тбi - бейiс‚
«Аны» деп ымдаан кiл!
Тазалыа таы кеттiм‚
Балалыты уып жеттiм.
Жоары аршыдан ттiм‚
Осыны шындаан кiл!
Тере ойсыз кей арамтер
«лiмнен со мiр жо» дер.
кiнiп айымен тер‚
Мойынснбаан кiл!
Келем десе‚ лiм‚ маан‚
Досымсы‚ жау емен саан.
Есiктi аш жолды байлаан‚
Жнелсiн наан кiл!
1919

Тау басындаы ой

Шыаным Шыыстаы бір биік тау,
Жасы екен тауа шыып тадыр сынау!
айырлы тн болсын деп нсіз айтып,
Кн кеткен со, тн келді араылау!
Аспандаы ай, жлдыз,— брі айланды,
Жалыз-а Теміразы тапжылмайды-ау!
Кн батып, ай, жлдызды айналуы —
Шынында, дгелеген жер жрісі-ау.
Кн жауды, кз шаылды нажаайлап,
Судан от жаратылып шыаны анау.
Кктен жабыр яды, жерден бла,
анша аса да оларда бар таусылмау.
ЖЫЛЫЛЫ Пен салыннан жаратылан,
Ойласам, ОНЫ тбі жерді буы-ау.
Кз адасты, ой тапты, крдііз бе?
Аылмен сыналмаан іс блдырлау.
Кз, ла, ол, мрын, тіл,— брі алдайды,
Тетігі — таза аылмен лшеп сынау!
Тере ойлап, тексеріп, кн батырып,
Сонда тауып байлаан ойым мынау:
Тиы араы тн, жары кндіз,
уалап бірін-бірі жр тынымсыз.
Біржолата араы болмасын деп,
Кмескі суле берер ай мен жлдыз.
Жрісі шатаспайды, шаршамайды,
Дыбыс жо, кідіріс жо, не ылмайды із.
Кн нрын, жер жрісін, клекені
Жары уаыт, араы деп атаймыз.
Жо болса, ысты, жары, араылы
Бізді де ммкін бе еді барлыымыз?
Сыртын біліп, сырынан хабарсыз боп,
Надандыпен айтамыз осыны біз!

«Кннен неге тсіп тр мнша жары...»

Кннен неге тсіп тр мнша жары,
Сегіз минут, шерікте жерге барып.
ншейін р жарырап трып алмай,
Жылылы нрмен бірге жр озалып
Бл дние жылуы жо нрсыз болса,
лемнен кім жре алар пайдаланып?
Дние атаулы теп-тегіс млдір болса,
Клеке орныады айда барып?
Барша лем тапжылмай трып алса,
Бола ма уаыт деген лшеу салып?
Масат, тртіп керексіз тозаы жо,
Тексермей неге отырмыз мны ойланып?

«араы мен жарыты жрміз лшеп...»

араы мен жарыты жрміз лшеп,
«Кгірт, жары, араы, кмескі»—деп.
Жыл мен ай, саат, минут, секунд дейміз,
Секундты мы бледі хроноскоп
Жйрік оймен оны да бле берсек,
Кетпей ме е аяы есепсіз боп?
ай жерден былайысын жуан дейміз,
Бас анттай ааш жонса тым шкірлеп.
Жпардай неше жылдай иіс шыар,
Сол иісті саын блші есептеп!
Мхита тоза рлы тз салайын,
Ойлайсыз сол нешеге блінді деп?
Жаралыс жмбаыны ісі лшеусіз,
Білдім деген, білмедім дегенге есеп.

«Шымды жерде кресіз ара топыра...»

Шымды жерде кресіз ара топыра
Шіріген шп, тозанан болан ра.
Егер оан дым тиіп, кн жылытса,
Жан кіріп, шп шыады гл-жапыра.
лген шпті клі еді тозан тоза
Онан таы не шыты, байа, біра.
лемде жоалатын ешбір зат жо,
згертіп, трленеді, ойла, шыра.
Бл соы шп -— лген шп емес дерсі,
Шп-жанынан білді бе оны срап?
Дене — киім сияты, кнде ауысар,
Жан ауысты деуііз иыныра!

«Атаны шауатыны, кп ой мні...»

Атаны шауатыны, кп ой мні,
Ананы рсаында ан боланы.
с пен адам болар деп кім айта алар,
лі ан мен жаны жо жмыртаны?
Басында оны киімі жауат еді,
ызыл ан, а жмырта кигені ні?
Денесі неше миллион былса да,
Оны жаны-баяы ескі жаны.
Сезіміні зорайып, азаймаы -
андай трде боланнан оны тні.
айда барса ол зін "зім" дейді,
"зім" деп денені емес, жанды айтаны.
Сол жаннан тіпті "зімдік" жоалмайды,
Есеп емес сан ліп, сан айтаны.

«Ей,жастар, алай дейсі бл дние?...»

Ей, жастар, алай дейсі бл дние?
Мны бйтіп жаратан андай нрсе?
Білімсіз мастсыздан шыан болса,
Маст, білім, ой шыты мнан неге?
Керексіз жаралан бір тозаы жо,
Тртіпті, та аларлы зор машиие.
Алыстан іздемей-а, ойласаыз,
Кру шін жаралан кзііз де.
Себебі, толымдыны ісі толы
Е тпкі жаратушы — мінсіз ие.
Кш, білім, шеберлікті іс білгізер,
Есті, мінсіз — шеберді ісі емес пе?
лытарша орытпай законменен,
Молдаларша теемей кпірменен,
Егер сзім онбаса ккейіе,
Жыатын длеліді айт аылменен.
Ар, Ынсапа ие жауап берер еді,
Тзу істі исайтса таылменен.
дай жо, иямет жо, десе-даы,
Ары жолдас емес пе малменен?

«Бл кездегі діндерді брі нашар...»

Бл кездегі діндерді брі нашар,
Ешбірі тзу емес кіл ашар.
кей алдау, жаланды дінім дейді,
Тексерсе, ойы тгіл жаны сасар.
лемдегі діндерді тп масты
ш нрседе блжымай шатасар:
дай бар, ждан дрыс, иямет шын,
Еш дінні масты жо мнан асар.
Дін адамды бір бауыр ылма еді,
Оны бліп, дспанды ару жасар.
«Інжіл» «ран»—брі айтып трса-даы,
Адасып ардан ксіп ара басар.
Сйтіп бзып блдіріп, есіл дінді,
Дін десе білімділер тра ашар.
Ешбір дін йтіп дспан бол демейді,
анеки, бл сзіме кім таласар?

«Бейіс, доза молда айтан сияты емес...»

Бейіс, доза молда айтан сияты емес,
Аылды адам оны аны сондай демес.
рсатаы балаа осы мірді
тыр десе, айтар е андай кеес?
Сол сияты, мысал ой тыруа
Осы ыздай, ыз шып жеміс жемес.
Біра атты уаныш, не кейіс бар,
Длелім — ждан, злым бар тетелес,
Сондытан бір тексеру болмай оймас,
Мнымды ділетпен ойла да шеш!
Егер дай барлыы аны болса,
Те болмас а жрек пен см залалкес.
Бл сзге кндей ашы длелім кп,
Не дінмен, не аылмен ылса да егес,
Соыр ойлы бір езу зімшілге
анша ылым білсе де кіре алмайды ес!

«ждандыны матайды тамам адам...»

ждандыны матайды тамам адам,
Мейлі алым болса да, мейлі надан.
Ар, ынсаппен іс ылып азап тартып,
А жолында леді бірталай жаіь
Ыразы ылам дейтын дайы жо,
лген со тірілмеймін деп ойлаан.
Осыны тере ойлап, тексерейік
Сорлыны ер ынсабы неге айдаан?
лген со жрт матасын дей ме мені
Олай болса іс бар ма мнан жаман?
Ел тзеуге рбанмын деп-а айтар,
зі алай пайда алар оысынан?
Адал жолда лгенні арманы жо,
Дегені болмай ма екен ра матан.
Ар, ынсапты мары осы десе,
«мары не-деп-сра злымдытан?»
Артында азап та жо, рахат та жо,
Емес пе ерегіскен екі дспан?
Сен ананы сйесі, ол мынаны
Мнан аыл жиренді не ылмыстан.
Ар, ынсапты осыдан міті не?
Ел тзелсе, лген со, не пайда оан?
Не дін емес, не тыныш мір емес,
Арты шін арпалысты неге осыан?
Ел тзеп тарихта аты алар дейді,
Аылым тоя алмайды мені бан.
Жо, шыраым! Жанымыз жоалмайды,
Екі мірді азыы — осы ждан!
йтпесе оан бл мір тлеу емес,
Тлеуі: тпсіз рахат, тозбас заман.
Ар, ынсапты пайдасын жан сезеді,
лген со бйге аларын біліп тран.
А жрек, адал ниетті бола алмайды,
жданны бл сырына шын нанбаан.
Шын нану — аылымен абылдауы,
алады злымдытан сйткенде аман.
йтпесе лген со да матанбашы
Жорымаса жолым жо солай таман.
А, арам, ждан, злым деп не керек,
Сый алмай, не иналмай жоалса жан.
Шола ойлы длелсіз шолтадаан
«Фанатик» діншілсі ой дер-а маан.
Тамам, дерттен сау аыл, мені сыншым
Мы айтып тыра алман деймін саган!
1922.

«Тура жолда айы трмас...»

Тура жолда айы трмас,
Шат болайын бер шарап.
айы, рахат — брі бір бс,
Ешбірінде жо тра.
Келсе бейнет, келді-кетті,
Болса уайым — болды не?
А жолына брма бетті,
Бас ныыздап, мытыра.
Мен мешітке келмеді-ау деп,
Скпе, сопы, молдалар.
Еркін ая кетті билеп.
Шын хаиат жолды. нап.
Сіз бояулы дін ттасыз
Матаны мен пайда шін.
Сусыным деп у жтасыз
Кетпегейсіз бір лап.
Таза аылмен таппаан дін
Шын дін емес—- жындылы.
армалаан бір соырсы,
лген ой мен кз, ла.
Ескілерше у азыа
Байланып мен трмадым.
Жне емеспін жаалыа
Крсеызар иыра.
Мен хаиат рбанымын,
Берді бізге сулесін.
Кетті см тн шыты нр кн
Мінді кіл шын пыра.
Кезсе ойым барша, барлы —
Аылымны ттыны.
Неге болды, не боларлы...
Брін лшеп тр сынап,
Тн кретін бастаы кз
Байамайды жа сырын.
Кр де аыла сал деген сз
Кз керек ой ойлыра.
Хаиатты дл круге,
Жан кретін кз ерек.
Бас зімен сенделуге
Бізге рхсат жо, щыра!
Снген ойды жандыруа
Жан берерлік сез керек.
Жаны жоты нандыруа
Жан керек ой милыра.
Молдалардан дін сраса,
Сандыратап сандалар.
Пншілермен бас раса,
Жан, дай жо, дер тра.
Біз хаиат елегіне

Осы екеуін елесек,
Ткке трмас керегіе,
Екеуі де алжыра.
Пнші дейді: «айда тірі?
Дінші дейді: «менде тр!»
Екеуі де сзге нанды,
Таза аылдан жо сра.
Пнші нанды бес сезімге
Дінші адасты жолынан.
Сал аыла, дрысы не ?
Длелін тап жасыра.
Кім жасаса зор машине
Онда одан не алар?
діретінен алды, рине,
Сайраан із шам-шыра.
Тп негізді жаратушы
Меіреу ме, есті ме?
Таза аыла сынатушы,
Тайымай айт сен, біра.
Шынды білмек ойласа сен,
Алдыменен жанды біл.
Е керекті ш срапен
Жан лаын ой брап.
Келді айдан, айтсе пайдам, ,
лгеннен со не болам?
«Мен» деген жан — аыл айнам
Жоала ма сол шын-а?
Бар болан зат жоала ма,
Жотан сер ала ма?
Аш кзіді тмшалама,
Кетпе аылдан тым жыра.
Осы лемде барша барлы —
Жанды аылды табысы.
Нрсесі жо бос аларлы,—
Мейлі, шп пен топыра.
Шын сю бар, жирену бар,
Масты бар, еркі бар.
Жаратылан неге блар? —
Осыны тап ой рап.
Барша лемні нрселері
Болса жанны сері,
Есті сол жан, тірі сері
Тазалыты тр срап.
Шын таза жан тазалыпен
Тірісіне барма ол.
Мейрім, ынсап, ділеттен
Аызым деп нр бла.
Мына жата нпсі жатыр
иянатты жастанып.
«Бармайы-деп,— ойшы, батыр
Етегінен жылап,
Ындыныа сен иесі,
Кімге кнді ерік беріп?
Міне байа жан жйесін,
Аса берме брырап.
ділет пен мейірім, ынсап,
лшылыым тіріме.
ияната жанды жмсап,
Жанбан ота шырырап.
Жана кнсем, жан иесі —
Тіріге де кнгенім.
Таймай лсем, жолым осы,
Нпсі алсын зар жылап.
Таза дінні шын негізін
стаан бір пенде жо.
Дние толан кп шата дін,
Брі бірдей шатпыра.
Дін тазасын діннен ізде
Дін шатаын сына сал.
Аны айна зіізде.
Айда аылды аттыра.
Шала дінді пнде таппас.
Дін тавасы ой т^бар;
Еркін аыл тіпті адаспас,
Кезсе кірсіз жарырап,
Шынды таптым, айы басты,
Шын сырымды айтайын.
Дін де, пн де атты адасты.
Дау сабасты барырап.
1924.

Адамшылы

Кісіге адамшылы неге керек?
Адамды — зге айуаннан арты, демек!
Ит талаан тбеттен алай дейсі,
Аямай л келгенін жлып жемек.
Мейірімсіз асырда да кшті мір бар,
Артылан жері айсы онан блек?
немі сен жеріді айдан білді?
Бл дние кезек берер істі гелеп.
Онан орып, обырлы оймаса да,
Адам боп, хайуаннан болсашы ерек'!
Жалмаанша, жрдемі тиізсеші,
Жыылан, жылаана болып кмек.
Мархабатты теріс деп кім айтады?
Адамшылы сол дейді тамам зерек.
Мейірім — жасы, злымды — жаман дейсі,
асырлыа айтесін р дгелеп
Жаны ашып жрдем ылмай ткен адам,—
сіп, шіп лаан бір бйтерек.

Ноль

аламым, арындашым — жан жолдасым!
Жау болды, жан аяспас сан жолдасым.
айрылып, мейірімденіп арамайды,
Кеше аласа, бгін зор, па жолдасым...

Жарырап нрын шашып, жанады шам,
Талайлар пайда алады жарыынан.
Су тамып, не жел тиіп сне алса,
Крмей, басып, таптайды пайда алан жан...

Демеймін мымды айтып зарланайын,
Жаралыс солай ылан адам жайын.
Жары алып жаланды тексерсе де,
Таза жрек таппайсы, сол уайым...

«Кешегі аражан мен Байлаым...»

Кешегі аражан мен Байлаым,
Жобалай, діл, Мыат, Байзаым!
Бірадар Раымберді, сабай мен,
Тоала Ткей менен болды Ысаым.
Скен, Кжек, Молдабай, кежандар —
амшы, ры, жанторсы, саптаяым.
Не малыма ызыпай, не асыма,
иянатсыз, дос болып жрген шаым.
Іні аалар, туандар кеп болса да,
Жаланда шын дос еді сйген баым.
айда жрсе араан абаыма
згені берсе да алмай алтын таын.
Онымды айтпай біліп, ашпай кріп
Бір мен шін дайындап жрер жоын.
Айрылдым а жректі замандастан
айда екен, айран достар, аруаы?!
Бгін бар есендіктен Кріыздар
Соларды кре алан бір тырнаын.
йткенмен кеудесінде р слдері,
Білмейді зіні де не ылмаын.
Доссыз мір — шоы жо ара кмір,
ткен кп—елестеген ол бір саым.
Жан сйеніш жаыннан айрылан со,
Айып па алдымды ойлап жылааным.
Соларды брін нем жарыласын,
Тілеймін жасы орында жолыпаын.
Ойласам, рт шалады жрегімді.
Жана бермей, ылайын сзді шаын
1924.