КІРШІК ЖО БІРА ОЙЫМДА
тті кндер, тті айлар
Отыралы тергеуде.
Айтылса да не жайлар,
Атыыма сенбеуде.
Тергеу орны айтсе де
Болса да етпек айыпты.
«Контр» деген, йтсе де,
Ат емес маан лайыты.
Демеймін, рас, кристалл ем,
А анатты періште.
Кір жтырмас кісі де кем,
Араласса р іске.
Бар да шыар бойымда
Кей кемшілік, ателік.
Кіршік жо біра ойымда,
Крсе де дрбі келіп.
ЖАМБАСЫМА СЫЗ БАТЫП
Жамбасыма сыз батып,
Жай болалы абаты,
Талай рет кн батып,
Талай рет та атты.
Кні-тні сарылып,
Тергеуші алар жауапты.
Тыныс талай тарылып,
Жедім талай таяты.
Жатыр стол стінде
алы-алы папкалар.
Мені кзім «тссін» деп,
асаана атарар.
– «Ананы айт!», «Мынаны айт!»
«Белесі бе пленді?»
«Белгілі бізге барлы жайт,
Тілемейміз длелді!»
«Жаын деген жолдасы
Ку боп зі-а келеді.
орау шін з басын,
аралап сені береді».
«Керек болса, куні
Ата-ананан тартамыз,
айтсек-таы кінні,
Мойыныа артамыз».
«ысып алса оаша,
Ку болар йелі.
Саан тсер араша
Бар артыда ай елі?!» –
Дейді-даы тергеуші
стіме келіп тнеді.
орлайды лі келгенше,
Жеткенше тілі сгеді.
АРТЫМДА БАР ЕЛ-ЖРТЫМ
Жалан ку, жасанды
ылмыстармен айыптап,
Берді атал жазады,
Наыз жауа лайытап.
Есіде болсын біра та,
Торай емес, бркітпін.
Кетпессі сен де заа,
Тлерсі нын бркітті.
Бркіт те емес жабайы,
Мен де адамны баласы.
Адам аны оай ма?!
ымбата тсер баасы.
Адам да емес жай ана,
лы Отанны лымын.
Оайлыпен ай ана
лімге ияр лынын?!
Жою мені, жігітім,
Тспес, сір, тегінге.
Артымда бар ел-жртым
Жотайтын мені де!
ОШ АЛМАТЫМ!
ош, Алматым, алтын таулы астанам,
Аттандым, мен алыс, ауыр сапара.
Мен едім ой сені албырт жас бала,
Трбиелеп, осан зі атара.
Жастыа тн аал, ашы кілмен
Келгенімде арсаладап алдыа,
Таныстырды атал, ащы мірмен,
Салды ота, салды темір талыа.
Аыл айтып, білім беріп сен маан,
лы мірге ашты аны кзімді.
Сені лкен ке залынан армаам
Тере ой мен оттай ысты сезімді.
Тартып талай сенде сю кйігін,
Махаббатпен жрегімді жандырдым.
Сол кездегі жас жректі сюін
ызыл гл ып батарыда алдырдым.
Тербеледі Кндей ызыл байраы,
Жел соа ма самал лде есе ме...
Ол – ту емес, мені жасты айратым,
Жалау етіп адап кеткен кшее.
Та алдында сайрар блбл башада,
Асап оны шешек атар глдерін.
алды дей бер мені жырым на сонда,
алды дей бер мені сонда ндерім.
Кз жасымды аан талай жазысыз
Бла етіп арыыды аыздым.
Жас денемнен шыан анды парысыз
Тас кшее тамшылатып тамыздым.
Асыл арман, ажап иял мендегі
анат берген шыр, отты леге.
Менімен бірге оса айдалып келмеді,
Аша блт боп алды сені тбеде.
алды брі – баыт, байлы, дреже,
Жарым, балам, достарым да сйікті.
зіменен алмадым тек мен днее,
Ала кеттім тек міт пен кйікті.
ош, Алматым, алтын таулы астанам,
Аттандым мен алыс, ауыр сапара.
айда жрсем сені есімнен тастаман,
осылармын я осылман атара.
ИНАЙДЫ СОЛАР ЖАНЫМДЫ
Ойламаймын анамды,
Ойламаймын жарымды.
Ойлаймын екі баламды,
инайды солар жанымды.
Ата-анамны менен де
Бар еді баса лдары.
Келмеймін бе, келем бе,
Емес-ті маан тым зру.
Жарым да алмас далада,
Ауылда кп ед жігіттер.
осылар бір адама,
Болса зі міткер.
Балама мені біра та
ке айдан табылар, –
Аумаан зім сияты
Жрегі бар, жаны бар?!
Анада болар бірнеше л,
Бірнеше еркек йелде.
Екі кесі болан бір
Баланы крді ай елде?!
Рас, аморшы бір кімет,
Бар оамды мекеме.
Біра, достар, афу ет,
кеге олар жете ме?!
Берер киім, берер ас,
Берер йін, птерін,
йтсе де олар бере алмас
Айналанын кені!
Жргенде зім амшы жеп,
Артымда алан балаан:
«кешім, мені алшы!» – деп,
Жайандай маан алаан.
аморлы жасар аталы,
Болмай ешбір дрменім,
асірет, айы, апалы,
Кз жасым – лім келгенім.
АРМАН
Жоалттым, достар, бгін мен
олдаы ырыс, байлыты.
Олара біра кінбен,
Байлытан жрек шайлыты.
Жоалттым, достар, бгін мен
Дреже, ызмет, мансапты.
Оан да біра кінбен,
Аыма боп оны асаппын.
Жоалттым, достар, бгін мен
Абырой, бедел, ататы.
Оан да біра кінбен,
Ататан кргем шататы.
кінем тек алана,
Азаттытан айрылып.
Сол шін мен арманда,
Сол шін жрмін айырып.