ЕСТІСЕ ЕГЕР ТНДЕ

 

Естісе егер тнде терезеден,

Біреуді ксіп-ксіп жылаанын,

алашым, аладамай йытай бер сен,

Ол жаа арап, «Кім?» деп срамаын.

 

Кезбе емес ол, ойлаан тадыр ісін,

Тарыан жарлы да емес, аш-жалааш,

Бл – мені саан деген саынышым,

Бл – мені кз жасым ой ан аралас.

 

 

КН МЕН ЖАЗА

 

Таянып жаыма,

Кз тігем маыма,

Отырмын ойланып,

Бір зім таы да.

 

Ойланам, толанам,

Ойменен жоалам...

Бір кезде кенеттен

Сескеніп, оянам.

 

Оянам: не крем?

Ойланам: не тере?

Ой тере м тман,

Малшынып мен трам.

 

 

КЙІНІШ

 

Жоары сезім жо бгін

Жрекке тере жатулы.

Барлы пікір, бар ым

Есептеулі, сатулы.

 

Отаншылды, махаббат,

Туысты, досты десек те,

Пк кілге болып жат,

Айналды брі есепке.

 

Сймеді ешкім Отанын

зіне жайлы болмаса,

Отан да сймес з лын

Ісіне клі толмаса.

 

Ата-ана сйді баласын

Асырар деп скенде,

Салмаса кзді арасын,

лына ол да шпенді.

 

Балаа ысты – ана, рас,

Емшек стін бергенде,

Анаа бала арамас

зіне-зі келгенде.

 

Аасы сйер інісін

Болар деп тірек, тынысым.

Бермесе іні ол шын,

Дер ол да: «Інім рысын!».

 

Іні де сйді аасын

зірше, лсіз кні шін,

Саланша кзді арасын,

Бергенше бліп ырысын.

 

ыздар да сйді жігітті

«Болар, – деп, – блкім, кйеуім».

Артып оан мітті,

мірлік масат, тілеуін.

 

Жігіт ше? ызды ол-даы

Сйеді кндік нпсі шін.

Жебекке бірге жолдаы

Трмысты трткі, тапшысын.

 

Пайдасын ойлап адамдар,

Бір-бірімен достасты.

Тспесе пайда, арадар,

Ажырасты, астасты.

 

Есепсіз, шартсыз, саудасыз,

Адал, ашы кілмен

Сйетін адам айдасыз?

Крмедім бл мірден.

 

 

БАЛА АДІРІ

 

Жапанда жатты олында

ос аламды алдырдым.

арай-арай жолына,

Кзімді бден талдырдым.

 

ос араым, алашым

андай халде жр екен?

Сйеді кімге арасын,

аморшы оан кім екен?

 

Жр ме екен лде тарыып,

арны ашып, анбай йысы?

арай ма оймен амыып,

амшы ма сби клкісі?

 

«атыты й!» деп кесеге,

Трса яки нан тадап,

гей ке, шешеге

арай ма алам жаутадап?

 

Жатжандар білмей баасын,

рса ма, лде ни ма?

«Ит, кшікті баласын!»

Десіп кзге ши ма?

 

Ктермей сзін згені,

Теріс арап жылай ма?

Істете алмай дегенін,

Кзіні жасын блай ма?

 

«айтыс боп байс анасы,

кесі жо боп кетіп ед, –

Дей ме жрт, – не арашы,

Солардан алан жетімек!

 

Ата-анасы барларды

Кргенде, клі бзылып,

озай ма іште арманды,

арай ма алам ызыып?

 

«Мені де кем бар ед» деп,

Ала ма мені есіне?

«кешім ашан келед?» деп,

арай ма жола тесіле?

 

Жиылар бойа дерт болып

Сбиді тартан айысы.

зегі жанар рт болып,

Тсінер мны ай кісі?!

 

 

ЖАР АДІРІ

 

алды артымда алы ел,

Атам, анам, балларым,

Біра маан брінен

Крінер ысты жан жарым.

 

йткені, мен онымен

Бірге трып, бірге стім,

Трмысты тайа жолымен

Бірге жріп, бір кештім.

 

Бірге крдім мірді

Рахаты мен азабын,

Бірге естігем ірді

Матауы мен мазаын.

 

йеліммен рашан

Ошаым бір, йім бір.

йім бірге болан со

Жадайым бір, кйім бір.

 

йеліммен, сонан со,

Дастаран бір, азан бір.

азан бірге болан со

Сыбаа бір, жаза бір.

 

Араласты таы да

кпе-бауыр, ан-жыным

Орта еді барыма,

Бліскен ек барлыын.

 

Іштегімді атарып,

Айтаныма батыл сыр,

Кейбіреулер бас салып,

Деп те жрер: «атыншыл!».

 

Десе мейлі, дей берсін,

Шамданам оан несіне?!

йелсіз жасап бір крсін,

Тсер бл сонда есіне.

 

 

МЕНІ МІРІМ

(Махмуд Маалды аузынан)

 

Мен мірге келгенде, жылай келдім,

Кзді жасын кл ылып, блай келдім.

мірді азабы мен тозаына

Кнбеймін деп, тыпырлай, тулай келдім.

 

Мен мірде скенде, жылай стім,

анды жаспен кзімді блай стім.

Трмысты тар жол тайа кешуінде

Азаппен арпалысып, тулай стім.

 

Мен мірден кетерде жылай кетем,

Кзді жасын кл ылып, блай кетем.

Тартсам да алы асірет, ауыр азап,

имай удай мірді, жылай кетем.

 

 

АШЫНУ

Арсыз мір аы не

Маза етіп ортаа?

Жас жаныма жара еге,

олы салды олама.

 

Заманны зрлі айбыны

Жасантып мені жасымнан,

ара блты айыны

Арылан емес басымнан.

 

Заар болып ішкен ас,

Жас жанымды улады.

Кзден аты анды жас,

Крмедім раат туалы.

 

Жаралы жанды онша кп

Азаптама, опасыз!

Ажал оы тисе дп,

Ал да кет. Ол – оасыз.

 

 

АЙРАН, НРА!

 

Паспорт пенен партбилеттен айрылып,

Жатан кезде ос анаттан айрылып,

Бкіл Нра аяынан тік трды,

Бкіл Нра аза шекті айырып.

 

кем келді сйретіп у сйегін,

Жегем жетті кемсе билеп иегін.

шты жарым сонау шалай иырдан,

ос олына ысып алып жрегін.

 

Шапты достар кмек срап, «айдалап!»,

Осы стте тран жан жо жай арап.

«Кеуделесе» Аошар мен дыман,

Дулетбек пен Жсіптер жр «майдалап».

 

алдырмаймын десіп мені апаста,

шты Айтжан, шты Махмет, апаш та.

«Аыры о осы болсын» дегендей,

Жанайдарды сайлап ойан «запаса».

 

арындасым айырды, ол да егіліп,

Келінім тр кзден монша тгіліп.

Айтшы, Нра, сонша саан кім едім,

иналандай сан абыра сгіліп?

 

Сонша кім ем? Кімге ана дрімін,

Емеспін де бір керемет, ннімін.

Бар боланы – топыраыда туыппын,

Бар боланы – жалыз тамшы анымын.

 

Тек сол шін жрсідер ой кйініп,

Жатырсыдар жабырласып, йіліп.

Тек сол шін туекелге бел байлап,

Алыпсыдар тас тйнектей тйініп.

 

айран Нра, айран атамекенім,

Жрегімді жлсам да азды етермін.

Топыраынан айналайын, туан жер,

Ебегіді ашан ана термін.

 

 

АЛМАТЫДАН АЛЫСТА

Отыранда оашада, аулата,

Кз алдымнан теді мір елесі.

Тсесі сен есіме кеп сол шата,

О, Алматым, мірімні белесі.

 

лі есімде: сонау алыс Арадан

Алас рып, асап сені келгенім,

Айырылысып ата-анадан, аладан,

шаыа марлана енгенім.

 

лі есімде: асау албырт мітпен,

Университет баспалдаын басаным,

Кейде аны, кейде кгірт кдікпен,

Аудитория есіктерін ашаным.

 

Шыанда Кн Алатауа асыла,

Таиямды баса киіп шекеме,

Жнелгенім жртпен бірге асыа,

«айдасы, – деп, – айран, ысты мекеме?!».

 

лі есімде: сйген жарым асымда,

Ке кшені кезіп талай жргенім,

Астананы Айлы тні астында,

Сырласаным, сйіскенім, клгенім...

 

лі есімде: таудан соан самала

Ашып тастап а кйлекті жаасын,

зіл айтып Фатима мен Жамала,

ыдыраным жасыл баты арасын.

 

Кетер емес ешашан да есімнен

Алматыны сем, алтын кндері,

Жана жайлы оыр салын кеші мен

Айсыз аспан, блтсыз тыны тндері.

 

Шыар емес еш уаытта жадымнан

Астананы сем, алтын шатары,

Кк йлері, атар-атар салынан,

Театрлар, стадион, батары...

 

Енді, міне, Алматыдан айдалып,

Тадыр уып, келдім ауыл бір шетке,

Тора тскен тоты стай байланып,

Ккірек толып айы менен асіретке.

 

Кіл блмей, кзді салмай басаа,

Отыранда бейуаытта, оаша,

Тседі еске айта-айта астана,

рі кркем, рі ерке, тамаша!

 

О сйікті, о сйкімді Алматым,

Білмеппін ой брын сені баады.

Сен екенсі жаандаы жаннатым,

Жер жо шыар сенен слу аламда!