Стр. 42 - . Мсірепов аза солдаты
Упрощенная HTML-версия
К полной версии
Содержание
Стр. 41
Стр. 43
азастанны ашы кітапханасы
Бгін маан енді не істеуім керек деген ой келді. Баяыдан бері р кніме есеп беріп
жргендей, сол бір кн шін атты иналан екемін. Шеген анау, мені самолетім «мен
соы бір шан жолымда» деп жазады. Борпин Москвада оып жр: «Оралда оып
жргенде дауысын кту дегенді білмеген екем, ре тзеп алдым» деп жазады. Екеуі де з
жнін тауып алды. Мен болсам, бйге алан алышпын! He боланы, сол шаш алыш! зге
мірден бетімен мен з бетіммен...
Сен де бір кірпіш дниеге,
Кетігін тап та бар, алан! —
дегенді менен басалар шін айтан ой, сір?
Жо, Сарталиев жолдас, дниеге балалар йіні терезесінен ана арап отыратын уаыты
тіп кетіпті. оырат-ау лдеашан аылыпты, сен кешігіпсі! Енді жгіруге тура келеді.
Арызымды жазып, жеті жылдыты жасы бітірген аазымды алып, баяы оу бліміне
келдім. Бдан бірнеше жыл брын мені тадырымды айшы мен стараа апасымен
осатай салан аай лі орнында екен. Арызымды айттым:
—
Міне жеті жылдыыыз, саылауы жо беспен бітірдім. Енді Москваа барып
оыым келеді,— дедім.
Аай біраз а шаштананмен баяы баяу алпында екен онша уанып, елпілдей ойан
жо. ааздарымды баурына арай бір тартып ойды да:
—
Сен осы шаштаразды неге тастап кетті? — деді.
Сен зінше лкен бір оймен келдім деп транда, лкен адам еріксіз сйреп сені
болмашыа арай брмалай бастаса, не айта аласы, мен «оуыма бгет болды» дегеннен
баса еш нрсе айыран жопын.
—
Жмыс істегі келмеді ой, ? арын то, кйлек кк, ебекке мойын жар бермейді
ой? — деді, сйлем аяын ыли бір «ой-ой» мен бітіріп.
—
Жо, неге олай болсын. Мен коммунада ыли...— дей беріп ем, аай мені сзімді
киіп кетіп:
—
Неге олай боланын зі де білесі... Мен де білем. Айтпай-а ой, белгілі ой! —
деді.
Мен кеудемсоа салмай трып алдым. Мен жала ая келіп, бір аяымды бір аяыммен
асып тран жопын, жпыны боланмен таза киініп келдім. Екі олымды артыма стап,
лденелерді бейнесін жасап та траным жо. Екі кезім айнала ыдырып, крінгенге
алатап та траным жо. Сондытан рсудан, кіналаудан бастауын орынсыз лкендік
крдім.
—
андай оуа бары келеді? — деп срады біраздан кейін.
—
Соыс мектептеріні біріне,— дедім.
—
Соыс мектебіне?.. йтеуір ауыр ебектен алыстай бергі келеді ой?
—
Соыс ылымы оай ебекпен ола тседі деп естіген жопын.
—
Біраз оып, комиссар болы келеді ой... Солай ма?
Стр. 43 - . Мсірепов аза солдаты
Упрощенная HTML-версия
К полной версии
Содержание
Стр. 42
Стр. 44
азастанны ашы кітапханасы
—
айда жіберсе, сонда барам да. Комиссар бол десе, комиссар болармын!
Басты теріске тартан со екеумізді гімеміз де о жнін таба алмай, шлкем-шалыс
бірдемелерді айналасынан зай алмады. Аяында ол кісі:
—
анша жыл халыты аражатын шыарып оытты. Енді сол халыа ызмет
етесі! — дегенге дейін барды.
—
Соыс мектебін бітіріп шысам, онда халыма ызмет істемеймін бе? — деп, мен
де арысып трмын.
Саата жаын сйлескен сзімізден мен бір-а нрсені аардым. Бл кісі бір облысты,
оу белімін басарады. Малімдер жетпей жатыр. рі кетсе Бкіл Одаты, бері алса
азастанны амын ойлау бл кісіні міндеті емес. сіресе, мір мен нерді зге
жаында бл кісіні, жмысы жо, з облысына кететін малім зірлеп алуы керек. Бл
тбінде тап осы кісіні зінен сралатын жмыс...
Мндай адамды з жмысына жанын салады, жасы креді деп, матауа да болады,
мірді зге тілектерінде жмысы жо деп, кінлауа да болады. з жмысына не жаны
ашымайтын, тапсырылан жмысты болашаы мрынына да кірмейтін, біра білген боп,
сйген боп отыра беретін адамдардан бл кісі кш ілгері. Дегенмен таяздытан да олы
р емес, сыар езулігі таы бар. Баса жаынан араанда, бл кісі бдан трт жыл брын
крген аайды ысартылан вариантына сап, ышамдалып, жинаыланып,
шымырланып алыпты.
—
Мен сені осындаы малімдер зірлейтін институттан баса ешайда жібере
алмаймын,— деп, аай мені арызыма «иаштама» сала бастады.
—
Аай-ау... Мен сізден...— деп, олымды сына бергенде, бар аазым столды
тартпасына сп беріп кіріп те кетті.
—
Болмаса, ауыла малім болып барасы! Малім болып, халыа ызмет етесі...
лі кім болатынымды мен зім де біле білмейтінмін. йтеуір оып шысам бірдемеге
жарармын деген шала дыр ойым болатын. Біра бл кнге дейін болаша жаын
ойлананда, з басымны мртабасын баса ойлап, осы шін деген жаым тмандау екені
осы арада есіме тсіп тр. Бл жаынан тылан сиятанам. Бл жнінде жауабым зіме де
нап тран жо. Аайды орлыы да делет крінбейді. Мені крмелгенімді
пайдаланып, ар жаын тізеге салып жіберді. Ол ие білмеді, мен кеттім.
—
Комсомолда барсы ой?—деді аай, мені біржола ноталаысы келіп, мен
ндемей, басымды изедім. Оным, брібір кнбеймін дегенім еді.
Салым суа кеткендей, жабырау тартып йге келсем, жастыымны стінде Шегеннен
келген хат жатыр екен. лкен кзілдірігін мадайына ысырып ойан шыш суретін
салан таныс марка... Кгілдір конвертте Шегенні таныс олы. Ол ешбір арпын
иректемей, тура жазатын. Ашу ысып, атал келіп ем, хатты кргенде, тартан жапа-
збірімді шаатын ке-шешеме бірдей кездескендей, босап кеттім.
Хатты олай оып, блай оып басынан аяына дейін бір дрыс оып шыа алмай ойдым.
Ойым рбір жеке сзді маында айналатап алады да, кзім жйткіп, ілгері кетеді.
шыш болалы ызуына ызу осандай, Шеген хатты желдірте жазыпты. Біресе, байта
елімізді жазып кетеді, біресе, шыр ойлы, шыш жігіт, биік армандара тартады. «Биік»
деген сз жол сайын кездеседі. Ыли бір лапылдап тран сздер ледей шалып, наыз