Стр. 44 - . Мсірепов аза солдаты

Упрощенная HTML-версия

К полной версии

Содержание

Стр. 43

 

Стр. 45

 

азастанны ашы кітапханасы

маынасына ерем жетпей ойды. Ол кезде мен шалыан оттай лапылдап, ерттей

будатаан, толындай шапшыан. я болмаса, шапан аттай шадатан сздерді жасы

круші ем. Шеген соны дейі жазандай. Бгін бір з ойларыма жауап іздеген кні, оай

тсінерлік ой статпай отыр.

Хатты алып, Жайы жаасына барып, н жо оашада ре тгел оып шытым. Сол хат

ендігі бетімні жнін сілтейтін жнеу аазым да болды.

—

Аманбысы, ккжалым! — деп бастапты Шеген... Оны аржаында екі жол бойы

маан зі ойып алан ат йен ататарын тізіпті: «Жйрік» те тр соны ішінде, «желая»

та тр соны ішінде, «надан» да жр, «философ» та жр. Бдан ш жыл брын, бір ретте

«бокс» сияты ждыры енерінен кзім кгеріп айтанда Шеген мені бір жыл бойы

«боксер» деп жріп еді, ататарды ая жаында о да тр.

Шегенні бдан ары жазаны «Сар жырынан» алынан зінділер сияты.

«Найзаайдай аып, жыландай ысылдап» деп келеді. «Нсер келе жатан блт мхитына

аланда, кк аршыама «ал!» деп алып ем», деп бір кетеді де:

Жйткіп аан ырана найзаай да жанаса алмайды. Ой оратап тмен тартса, сезім

кліп жоары ерлейді, биікке мтылады. ыран биігі шексіз. Адам биігі одан да жоары!

Сол биіктен жер андай демі крінеді. Ккжиек шалайып алыса кетеді! — деп биікті

зін за дріптейді.

Шеген «Дауылпаз» бен «Сар жырын» орысша-азаша жата білетін. Кн бату мен

жары берілерді арасындаы оыр кештерде:

—

Жрідер, кітапханаа барайы! — деп, балаларды з тсегіне жинап алып, кп

нрселерді жата айтып беретін. Мен кейін аардым, сонау алаан жаймай-а тама

табуды зінде де р кітаптан р жазушыдан йренген деттер бар екен. Шеген азір

шыш боланнан кейін зін де сол сара сататын сияты. Ммкін, аса жыр

туекелді тар кезеінде демеу болатын шыар. йтеуір осы екі жырдан сйегіне сііп

кеткен сездер кеп.

—

«олы жетпегендер мны жалан дние депті! Бдан арты дниені лгеннен кейін

ана тауып бермекші. Дрменсіз ой солай демек! Жо, Костя, біз дрмен уат еліні

баласы. Ойы, биіктеген сайын дние сырына да молыасы. зім шыш болан со,

биік деп жалыз ана аспана рлеуді айтады екен деме. Мен шып аспанда жрсем, адам

ойы одан да жоары жреді. Жоары ктерілген сайын, ккжиек шалайып, кз шалары

кбейе береді десем, ол адам ойыны алдаашан орап кеткен жері. Мен жалыз-а

жыланша жоралап, баурын ктермеуді натпаймын. Біз екпінмен ерлеу заманыны

баласымыз. Ой мен жрек ала арап седі, биікке шарытайды. Мен саан соны ана

айтым келеді. Мен он кн шан за сапардан кеше ана келдім. Мені сол он кнде

крген елдерім мен жерлерімді ата-бабам мір бойы іздесе де жете алмас еді. Брі де

сондай. Мен сенен бес-а жас лкенмін, азір жиырма жас лкен сиятымын. Сен Жайы

бойыны арандай ана бойын крді, мені кргенімде есеп жо. азір адамны, йде

отырып ойлааны аспана шыып белгі береді. Ойлаан масатпен жаындаан сайын,

белгісі алыстан сезіледі. азір дниені брін білуді арыны шумен те. Бізді ата-

бабаларымызды білген тар дниесі азір жеті жылды баланы алтасын да толтыра

алмайды. Сен шін ол отыршылы болар еді. Мнымды слу сзге санаймын се зі біл,

мен мірді р кнде бір тиыннан жинааннан грі, рбір минутында толы мір сргім

келеді. Жандар е, соы шан стінде де жылдар бойы жасаан жыланнан анарлым

арты мір срді. Мен оны бала кнімнен-а жасы круші ем, азір болат анатпен

аспана ктерілгенде тереірек тсіне бастадым.