Стр. 45 - . Мсірепов аза солдаты

Упрощенная HTML-версия

К полной версии

Содержание

Стр. 44

 

Стр. 46

 

азастанны ашы кітапханасы

Сен жылан тымы емессі. Сен ша аласы, зір тек анаты жо. Бл сырыды соы

хатынан аардым. Біра нені арман ететініді жазбапсы. «Болмашы бір ксібім де бар»

депсі. Атын неге атаы келмейді? Аты жо ксіп пе, болмаса, атынан ялатын ксіп пе?

шар ойа дние ке. Тек, тадай біл, Костя! Бізді мір — крес майданы деп ле

айтамыз ой. Крес -— аспанда да, жерде де, суда да крес. Есептеспей ерлік істер жан

«жаумен санасып соыспайды!» депті...

Тн бойы Шеген хатыны рбір сзі ауыр-жеіл салмаын ежелеумен болдым. айда

шаырады, айда айдайды? ялам да, ызыам да. рі айтпас жігер, рі талмас анат

бергендей болады. Толын тербеткендей, иял теізінде жзіп барам. Дниеде екі демі

нер бар екен оны екі жолдасым алып ойыпты: н дниесін Бораш алды, аспан биігін

Шеген алды. Біра, шар ойа дние ке... Тадай білу керек. нерден нерді тадап

жатып, оралып з ойыма тоталдым.

Таерте облысты соыс бліміне келдім. з еркіммен скер атарына алуды тіледім:

—

ааздарым оу блімінде, скерлік оуды ай тріне болса да жіберулеріді

тінем,— дедім.

Мені олымнан оай шыып кеткен ааздарым соыс бліміне де оай келіп алды. Оу

бліміндегі аай бойына бітпеген тездікпен жнелтіпті.

—

Он кнде оралып кел. Пакетіді олыа береміз. Біржола жруге зірленіп кел,—

деді соыс блімі.

Ертеіне кемені бірінші за айайын ести сала, ааш шамаданымды олыма ала

Жайыа арай жнелдім. Апама барып айтпапын. Аботаны да кргім келеді... Та

бозарып атып келеді. Жапыра ыбыр етпейтін млгіген тыныш та, аланы кгілдір

жібекке орап алан. Аспанда жалыз жарырап, р ашыа бір жымы етіп алып, та,

Шолпаны ана тр. зге жлдыздар мны мінезінен ялып, беттерін басандай, бірте-

бірте сніп барады. Тн бойы ыржатан сілесі атан жарым ай, еш нрсеге нр бере

алмай, кескен арбыздай ызарып, етекке шгіп барады.

Енді ададым, аланы шет жаы ерініп ана кілсіз рген кп итті даусынан блк-блк

еткендей болады. заан сайын ит нін клбаа блкілі жеіп, алыса созылып кете

беретін сиятанады.

Жайы бетіне зын-зын жарыын тгіп, з жрегіні соуынан зі дірілдеп, «азастан»

деген кеме тр. Келіп міндім де, е жоары шінші абатына ктерілдім.

зындыы кшедей, ш абат кгілдір кеме. Жайыты арнасын толтыра, езуін кпірте,

еркін есіп, жайап келеді. Кемені йрыынан екі жаа арай ткеріле жнелген

толындар жааа соылып, кбігін тастап, кейін шегінеді. Жайалып келіп жааа

тірелген кк майсаны майда жел аырын ана тербетіп, теселтіп ояды. Кеме зын ара

шудасын бір о жаынан, бір сол жаынан шбатып, збей будататып келеді. Ттін кейде

зен жаасынан жнеле берген тйелі керуенге де сап кетеді. Кейде ттін арасынан аю,

аблан, арыстан жолбарыс, адам, маймыл крініп кеткендей болады.

Кемені «азастан» деген аты маан кеп ой салып келе жатыр. Жайытай ке арнамен

жзіп отырып, Каспийдей теізге апаратын кеме азастанны, з бейнесін елестеткендей

болады. Еркін есіп, кідіріс жо ала басып бара жатан кеме, еркін рлеп келе жатан

еліміз сиятанады.