Стр. 53 - . Мсірепов аза солдаты

Упрощенная HTML-версия

К полной версии

Содержание

Стр. 52

 

Стр. 54

 

азастанны ашы кітапханасы

—

Блем, оуыды орап ойып, кірпішке салып алайын сені!—деді, маан аалыын

крсетіп.

Апам бір блмеде ана трады екен. Есік алдында екі-ш птерге орта террас бар. Ар

жаы ке аула. й ішіні брі де ескі кйінде секілді. Біра брінде де белгісіз бір

жаалыты белгісі бар. Ауыл салты алаа дейін ере келіпті де, аырын-аырын лсірей

бастапты. Тр жаты айна, орамал, темір тсек, орынды, патефон сияты ала салты

алыпты да, леген ман дгелек стол сияты ауыл салтанаты босаа жата тр.

Апама «уанышы айырлы болсын» айтуа бірталай йелдер келді. Біразы орындыа

келіп отырады, енді біразы лі жерге отыра кетуді ыайлы кретін сияты. Біра

«айырлы болсыннан» кейінгі сздері от басы, оша асына жолаырамайды. Ауыл

йелдері з міріні ермегі — отын-су, рт-ірімшік маынан кеп замаушы еді,

жмыстаы йелдер:

—

Бізді завода бгін таы он шаты йел алынды...

—

Бізді клубта бгін «Чапай» картинасын крсетеді...

Барайы...

—

Сізді завод ш «еменге» кшкені рас па? — деп сйлеседі.

Алаш кріскенде азыра алжа ылан Айдаш та енді басаша крінеді. Мінезі

салындау, ойында жмысы ана жретін адам болыпты.

—

Осы онкндікте сйретіліп-а шыатын жайым бар... цемент екі кн кешігіп келді.

Жары берілмей алып, «кнбейір» алты саат арап трды. Оны аты бір «смен» простой

ой...— дейді. Орысша сздерді ата айтанмен дрыс ынатын сияты. Баяы мен арман

ететін электр жарыын Айдаш з олымен жмыса жегіп жр екен.

йренген олмен тырс еткізіп, апам шамды жаып жіберді. Мені ауыл балаларына

матанып айтармын деген электр шамым тоыз жыл ішінде арт шешемні трмысына да

кіріп алыпты.

Мен келді деп жиналан жрт, мені оршап ортаа алып, пе кріп, не білгенімді естігілері

келеді. Оуды андай ырына шытым, андай ызмет істеп жрмін, «адам

боландыымны» андай белгілері бар, кргілері келеді. Мен бл жрта не айта

алармын? зіме-зім дардай крініп, кітап жаттап келген сияты ем, олма-ол істегі

адамдар да арап отырмапты. Рас, электр жарыыны неден туатынын мен жасы білем,

біра блар оны шапылып жаып, арба ылып жегіп, ат ылып айдап жр. Шаш алыш

боланымды алай айтармын? Оны айту тгіл, айшы, тара, стара деген сздер аузыма

тсіп кетсе, ысылып алам.

—

Оралдаы оуымды бітірдім... Енді соысты оуа кеткелі жатырмын. лі бір бес

жыл оыым келеді,— дедім де ойдым.

лкен бір соыс басталалы келеді деген гіме елге де, алаа да атты тараан кезі еді,

з еркіммен скер атарына алынанымды апама айта алмадым. Апам онсыз да обалжи

бастап еді, Айдаш бірдеме білетін кісіше:

—

лі айда... айрош оуын бітіріп шыанша...— деп бір ойды да, одан рі бара

алмай,— бізге ешкім тиісе алмайды!—дей салды. лде біреуден естіген сзі ме, лде

зіні шын ойы ма ол жаын мен де азбаламадым.