Стр. 113 - . Мсірепов аза солдаты

Упрощенная HTML-версия

К полной версии

Содержание

Стр. 112

 

Стр. 114

 

азастанны ашы кітапханасы

Мен Ревякинні алдына жау танкыларыны айда тотаанын тсіріп алан Сережаны

аазын жайдым. Ревякин клімдеген кздерімен суретті бір шолып тті де, з

сумкасынан тап сондай етіп сызан аазды суырып алып, мені алдыма жайып:

—

Брі де дрыс па? —деді.

—

Бл алай дл шыан? — дедім, таданып. Мен Ревякин зі де сол жерде болып

тсіріп алан ба деп алып едім.

—

Неге дл шыпасын? Дл берілсе, дл шыады, ардатым аа сержант. Бл сізді

ебек! — деп, Ревякин мені олымды таы бір ысып:— Біра сізді сурет кркемірек

екен— деді.

Сергей Астахов рі землемер, рі суретші боламын жрген жауынгер. Бл соны ебегі,—

дедім.

Алыстан ататын зебіректер н стіне н осып, мен майдана келгелі бірінші рет детіп

о тгіп тр. Енді оан жаындаан сайын, лая тскен аспан гжілі осылды. Мен

лаымды тыса сала ойып ем, Ревякин далаа беттей беріп, мені де шаырды.

Дл стімізден танкыны е лкен жаулары тіп барады екен. Бомбаларын аз-атар

ылып баурына тізіп алып, лкен самолеттер, одан жоары араша аздай иаштай

тізіліп, кмістей жарыраан кк ырилар тіп барады. Темен шан ауыр самолеттерді

екпінімен ааш басы су-су етіп, биік а теректерді жоары жапыратары йіріліп-

йіріліп ояды.

Майдана келгелі мен мны да бірінші рет кріп трмын.

—

Шыдай тр, шанды лі кейін кресі! — деді Ревякин...

Немістер ожар имылдап, ілгері басып келе жатанмен артына арайлауы да аз емес еді.

Бйрекке адалан тас кірнедей Севастополь аласы алдырмастан алып барады. лі

жааласып, апасына жаындатпай Одесса тр. Украина, белорус халытары рбір

орманын алдырмас амала айналдырып алып, алысып жатыр. Елді ерлік тарихына кіріп

алатын оыс имылдар Донбасс жмыскерлерінен де кн сайын келіп жатыр. Алтынмен

аптап, кміспен кптеген кнбатыс елдеріні, бекіністерін кілтсіз-а ашып йренген кшті

ол бізді жерді р тасына бір срініп кетіп ыза мен кекке булыып келеді. Дниелік деп

аталан батыс астаналарыны апасы сарт-срт ашыланда, Одесса мен Севастопольдікі

кешілмейтін маза сиятанып жау кегі азандай айнап келе жатаны даусыз.

Жау олыны лі тйдек келе жатанына араанда, бізді елді «ыры ру» санап, темір

ждырыпен бір ойанда-а ыдырай бастайды деп ойлааны байалады. Таы

тмсыымен р апаны бір тртіп алып оп-оай трге шыып алып, содан кейін тіл

атпашы. Болат жамылып келіп соан жауды алашы екпіні рт шаландай екені де

рас. ызылскер атты шегінді, біра скерімен бірге ел де шегінді. рал тастап, тізе

бккен жо, жеіс кшін жинауа шегінді. Жабулы аба, жабырау кндер ел жігерін

ажытан жо, айрай тсті. лы Отан соысыны сонау бір аралы кндерінде де сенім

оты лсіреген жо, р кеудені кек кернеп, стті саатты ктуде едік. Бізді дивизия алаш

соыса кіргенде жауынгерлерді хлі осындай еді.

Брын екі-ш кнде тіп жре беретін бір лкеден трт жеті ішінде те алмай ойанына

фашист олбасылары атты кйінішті. Сиыр мен шоша тгіл, йрек пен тауыты

автоматпен атады. Пісіп тран алманы зіп алып жемейді, аашын кесіп латып алып

жейді. Бейіт басындаы ескерткіш тастарды атады. Бір адым ілгері, бір адым кейін басып,