Стр. 121 - . Мсірепов аза солдаты

Упрощенная HTML-версия

К полной версии

Содержание

Стр. 120

 

Стр. 122

 

азастанны ашы кітапханасы

темір, орасын мен мыс, бидай мен мата, мал мен мнай, мені ан е мыты

бекіністерім осылар болды.

Ой сйрелеп, туан еліе кетеді. Майданда бршатай йылып тран оты беріп

жатан оырат пен Балаш, Жезазан мен Шымкент, Алтай кз алдыа келеді, уаытша

жау олына тскен Донбасты орнына тра алан

алып араандыны кересі. лаы политрук Ревякинні сзін есітіп отырса, кз алдыа

осындай берік бекіністер, алдырмас амалдар келеді. Ауыр снарядтар аспана атан

арабйра ша-топыратан Доссор мен Маатты, аспана атан мнайын кргендей

боласы. Сыртта бытырлаан мылты пен пулемет емес, шауып тіп бара жатан кп

жылыны дбірі сиятанып, майдан стіндегі алы ша, сол кп тятан ктерілгендей

болып кетеді.

—

Москва бекіністеріні бл мынан бірі! —дейді Ревякин.— Москва бекіністері екі

жз миллион халымызды жрегі арылы, аындарымызды жалынды жырлары арылы

теді. р жазушымызды аламынан таман сия сол бекіністерді рыш-болат оршауы

болады. ауіп-атер кесек тніп тр, біра бекіністер де сенімді! — деді Ревякин.

Сыртта атылып жатан зебірек отары енді:

—

Москва шін!

—

Москва шін!—деп кетіп бара жатандай естіледі. Тйдек-тйдек тмпештеп,

лкен бір сремен атып жатыр. Сол лкен сре манаы ойын-алжыдарымызды йын

айдаан жапыратай айдап кетті. абаы арсы тйілген кзбен бірге жауынгер жзі де

салын тартып кетті.

Ревякин бгін таерте ана Москвада болан парадта сйленген сзді біраз жерін жазып

алан екен содан зінділер оыды. Тніп, тепсініп жау транда, тебіреніп, кейіп ел

транда, берік сенімді, орныты оыр дауыс:

—

Біз жееміз! ділет бізді жата! Жеетін де біз боламыз,— депті.

Ревякин саатына арады да орнынан трды.

—

Барлаушы самолеттер жауды танкылы лектері таянып аланын байап келіпті.

Ауыр ол, лкен масат кздеп келе жатан сияты. Бгін жау те ызалы ой, арсы алуа

тура келеді,— деді.

Мен тра келіп, зір екендігімізді айттым. Командир мен жауынгер арасында айтпай

тсінісетін бір сттер болып алады. Кейде адаалап, айталап айтатын ауыр жайларды

зін бір ана кз арастан ынысып аланда, командирі кім, жауынгері андай екендігі

де атар крініп алады. Бгін барлы командирлеріміз бен барлы жауынгерлеріміз

сондай бір сергек халде еді. азір танкыларымызды аптатамыз дегенді жау

зебіректеріні здері-а айтып тр еді. Тпей тгіп, ес жидырмайын деген ойы аны.

—

Ол сырыыз млім. Аттатпаймыз! — деп, бізді зебіректер де арш-арш рып

жатыр.

—

ділет бізді жата! Біз жееміз! —деп, ерсілі-арсылы айаса шан мыдаан

снарядты астымен біз де жріп кеттік.

—

шейін емес-ау...— дейді Семен Зонин.