Стр. 127 - . Мсірепов аза солдаты

Упрощенная HTML-версия

К полной версии

Содержание

Стр. 126

 

Стр. 128

 

азастанны ашы кітапханасы

—

луді керегі жо,— дейді Ревякин,— лгеннен кейін Отаныа оран бола

алмайсы. Жеу шін — лмеу керек!

Адамай айтыла беретін «луге зірмін» деген сезімізді ате екені еске тседі. Жауы

лмей сен лсе, Отаныды кім орааны?

Ревякин баса блімдерге кетті. Мені взвод командирі шаыртыпты. Барлы блімдерді

командирлері тгел жиналан екен.

—

Кпірді орау бізге тапсырылды, жолдастар,— деді Мирошник.— Ммкін, кні

ерте-а, ммкін, бір айдан кейін, осы кпірмен бізді скер алаа айта кіреді. Бір

солдаты аланша, кпірді олдан шыармауымыз керек. Бйры біреу-а: ркім тран

орнынан жылжымайтын болсын! Екінші бйрыты сол орында ктсін!

Іір араысына дейін бізді скер Ростовтан тгел кетіп болды. ара боран атыс та

тоталды. Айсыз араы тнні ауыр нсіздігі орнай алды. алада от жо. Соыс

белгісі—арылмаан ащы ттінде, мылтыын шатап, нсіз тнеріп тран солдатта ана

алан сияты. лдеайда, жотаан иттер лиды. р нге салып, біресе сысып

жылаандай, біресе арыс оыандай лиды.

Жау табанына тсіп алан лкен аланы аралы жаныды тырналайды. аралы ала

нсіз млгіп, шаырады. ала ішінде анда-санда бір грс етіп алып бомбы нінен тн

селк еткендей болады.

Бізді алалар оай тізе бкпейді ой! — дейді Володя Толстов.— Есітемісі,

лденемелерді иратып, жау олына тсірмей жатыр!..

Сол араы тнде, сол ауыр нсіздікте, алыстан Москва нін естігендей боласы:

«Аттан аттан тгел, совет халытары!»—деген нді естисі.

Оны Москва айтып жатыр ма, лде зіні жрегі айайлап тр ма, оны айыру иын.

Біра солдат ойы толы осы н еді!

Жаяу борасын шиыршы арды жылжытып айдап, жер бетіні шыр-шанатарын

айта тегістей бастапты. Есті бір ол жер денесіне тскен лем тапырыты аырын-

аырын шіріп жатан сиятанады.

иыршы ар бетіе тікендей адалса да, кбірек жылжып кеп жер жарасын тезірек

жауып таптаса екен деп тілегендейсі. Аласран айас стінде талай аттап ткен іздерді

тынышты кезде таы бір кріп труа марта да алмайсы.

Мен командирлер мжілісінен оралып жаппамыза келсем, темір пешті стінде

жыламсырап тгіліп шайнек айнап тр да, жолдастарым ядаы балапандардай бір жерге

йлыып алып, Москва жайын кеесіп отыр екен. Тн зір тыныш боланмен ешкім

йытамапты. Володя Толстовты комсомолдар съезіне Москваа бараны бар еді, сонда

кргендерін айталап айтып отыр.

—

Кремльде болды ой? Болды ой Кремльде? Соны айтшы.

—

Ие, соны айт,— деп жауынгерлер оны оршап алыпты. Володя райсысына бір

жауап беріп, гімесін амалсыз зіп-зіп айтады.

Жауынгерлерді кіл кйін байау шін болу керек, политрук Ревякин келді. Ммкін,

мана Москва жайын тым тнжыратып айттым ба деп келген болар.