Стр. 154 - . Мсірепов аза солдаты

Упрощенная HTML-версия

К полной версии

Содержание

Стр. 153

 

Стр. 155

 

азастанны ашы кітапханасы

тапсыра салан телеграмыны андай хабар келгенінде жмысы да болан жо. Билеп

жібер дегенді де шейін дет бойынша айтан екен.

«Сйемін — тчк,.. Гурьев— тчк» деген таныс тіркеулері" не арап телеграмны

Аботадан екенін таныдым. Балалар йіндегі ескі дет бойынша, ішімнен «уаныш стіне

уаныш!» деп трып ашып алып ем, тап осы йді алдына жау снаряды тскендей,

жрегім сол етіп алды.

—

«Бгін майдана жріп кеттім, адресімді йден білерсі, апама жіберермін»,—

депті Абота.

«Адресімді йден білерсі, апама жіберермін» деген сздер, рине, жылы тиеді Абота

екеуміз бір йді адамы болып алан сиятымыз. Бір йді адамдарыны мндай трін

брын крмесем де іштей бірталай састы тапандай болам. Біра жауын мен желді

командирі, жылы мен суыты начальнигі майдана не шін тартып кетті екен? Брын

мен барлы хаттарымны басына осы сияты лытаулар оюшы едім, бдан былай кім

деп атамапын? Кім болып кетті екен? Жолдас автоматчик деп жазам ба, болмаса, жолдас

пулеметчик деймін бе? Тоыз емес тосан торапты соыс жолдарыны ай тарауынан

іздер екемін енді?..

Бас дрігер асыыс басып кіріп келді де:

—

Міне орытындымыз... Енді боссыз, о сапар болсын! -—деп, бір тара.аазды

олыма статты да, артынан ере келген йел дрігерге арап:

—

Операция столына Кубышкинді салыыз! — деді.

Ерте ертемен Вася екеуміз сауыан жаралыларды

майдана жнелтіп тратын жерге келдік. «Жел мен жауынны командирі жау тбесінен

найзаай тсірем деп кетті ме екен йын сотырам деп кетті ме екен?» деген ой лі

арылмай бірге келе жатыр. Аботаа рі риза, рі наразы сиятымын. Азамат борышы

дегенді есіме аланда риза болып келе жатамын да, ерлі-зайыпты болан жаымыз есіме

тсіп кеткенде ешбір салта сыйыза алмаймын.азылан жаралыларды майдана

жнелтіп тратын жерді комиссары аа политрук Тарасенко деген жігіт кеп. Мен одан з

бліміме айтаруды адала срап, себептерімді айттым:

—

з бліміе айтуды срануды себептері таныс ой сізге. Бірімізге-біріміз .жан-

тнімізбен арыздар болып кеткен бір топ жауынгер едік. Крер тсіміз блек болмаса,

йымыз да бір еді. Осы бір ырсы кездесіп, жараланып алмаанда, ендігі партияа

алынба едім. Достасып кеткен жолдастарымнан айырмай, з бліміме жіберсеіз екен —

дедім. Сезімді білдірмейін деп, ойлап келген ойымды бір-а тйдек етіп, тез айттым.

Тарасенко мені кегалжім кезімен бір ана шолып етті де:

—

айда болса да зімізді .белім емес пе,— дей салды.

Емделуде жргенде едуір айырылыырап алан скерлік деттерді бойыма айта

жинап, денемді ширатып алдым. Балтырымнан бастап ширатылып келе жатан блшы

еттер киім біткенді кернеп бара жатанын сезем. Сымдай тартыла алу скер шін

матаныш емес, тртіпке жатады. Гвардиялы дивизияны солдаты белгісінен ана

танылмай, скерлік мсінінен де танылуа тиісті.