Стр. 167 - . Мсірепов аза солдаты
Упрощенная HTML-версия
К полной версии
Содержание
Стр. 166
Стр. 168
азастанны ашы кітапханасы
—
Білді бе, кйі алай екен артты?
—
Айдап жатыр!..
—
Пай-пай, не деген алып, ?
Майдана біз Кавказ етегіндегі айас шінші тулікке айналанда жеткен екеуміз. Кеше
маан те бігер крінген жай толастауды, алды екен.
—
Алдыы кнімізді — абыржу деуге лайы болса, кешегі кнім;з айас бігерімен
тті. Бгін жауа еріксіз «тыпру!» дегізген шыармыз,— деді Ревякин Мирошникке арап.
—
Енді бетін артына брызып «Но!» деп аламыз да... Солай ма, жолдас аа сержант?
—
Солай, аа лейтенант!
Бл гімеміз есіне жаа бір нрсені тсіргендей, Мирошник сары лтаннан жасалан
сумкасын сырт-сырт аытып, бір аазды суырып алып, алдына жайды да, алааныны
сыртымен бір рып алып:
—
Міне!—деді. Мен ол аазды е соы бйры екенін аардым.
Бла аан лсіз шамнан ааз беті біресе шбартып, біресе буалдыр крінеді. Мен
жаудан алынан фонарымды сындым. Мирошник фонарьды жаып, алдына ойды да,
бізді блімні басынан кешкен уаиаларды ауызба-ауыз срады. Мен зім ааран екі
жайды баса айттым. Оны біреуі — жауды скерін ала айдау дісі, біреуі — кшпен
соысып жрген венгер, болгар, румын солдаттарыны аысы еді.
Мирошник майданны жалпы жайын айта келіп:
—
Бгін де шегінген блімдер бар. Ммкін, ерте двд шегінетіндер болар. Біра мына
бйры бізді шабуыл басталатын белгілерді береді. зір болыдар! —деді.
Ертегі кннен не ктерін білмеген солдат—ертегі кнні оралысы ана болуа
жарайды. Ертегі кнді сезінбей йытаанша, сол йыны рбан ету керек. Сондытан
мен ертегі кнні жайын шейіндегіден грі тптештеп срап алдым.
.— Таы бір тулік сол гірге ие бол! —деді Мирошник,— анытаан боларсы, батыс
жаы жазы, шыыс жаыда жол бар. Сен ортада мйісте отырсы. Сол апаны таы
бір тулік жабы ста! Одан кейін, ммкін, орын ауыстырармыз...
Орын ауыстырармыз деген екі шты сзді анытай бастап едім, Ревякин орнынан трып:
—
Сталинград хлі ауырлай бастады ой. Бізге толытыру беріле ояр ма екен... Осы
кшпен-а крерміз не болса да,— деді.
—
И, бізге толытыру кейін брылды деп, полковник зі де айтты. Таы бір тулік
шыдап ба, Сарталиев. Керегіді азір сра. Біра озалма орнынан! — деді
Мирошник.— Ертегі кн е соы ауыр кн болсын деп тіле!..
лгі жайласып отыран жай аырын-аырын шіп, гірді іші суына бастаандай
сезіледі. Жарыраан электр фонары да ызылт тартып, кгірттеніп бара жатандай.
—
Ммкін, ерте жиі хабарласа да алмаспыз...— дей беpiп, Мирошник маан олын
созды. Мнысы байланыс зіліп те алар дегендей естілді.
Стр. 168 - . Мсірепов аза солдаты
Упрощенная HTML-версия
К полной версии
Содержание
Стр. 167
Стр. 169
азастанны ашы кітапханасы
Ревякин менімен бірге шыты да, далада оштасты:
—
Ростов шін берілген орденіді ерте аларсы. Ерте сені партияа аламыз. ліп
алып жрме! — деді.
скер уставы бойынша политругіді шатауа болмаса да, мен араыны пайдаланып,
Ревякинді шатай алдым.
—
й, мны не? — дегенмен мені Ревякин де шатап алыпты. шаымыз
айрыланнан кейін Ревякин:
—
Тарасенкомен танысаны жасы болан екен. Ол. бір адал жігіт! — деп, олымды
ысты. Маан мнысы Тарасенкоа арналандай сезілді...
Тас жыраны ойпатына тскенше, жау отары мені екі рет атылады. Бір жерде тасты
тасаланып біраз жатып та алдым. Ерте партия жиналысында болатыным есіме тсті.
Тбемде Кавказды аракк аспаны мен айын жарыраан жлдыздары трады.
Арамды Кавказ зына тіреп трып, мен партияа алынам, баса жерде емес, Кавказда
алынам. лы Кавказ алдында лы ксеміміз бастаан партияа кірем. Кавказ атынан
айыра алмайтын ысты бір ойлар шума-шумаымен келіп, теіз толынындай тербетеді,
сайрап тран ойлар егізім білер тіл шеберіне сыя алмай, не екенін атай алмай
жатырмын. Брі де Кавказдай алып, Кавказ жлдыздарындай ірі де шылалы сезіледі.
Мен гірімізге келсем, Петр Ушаков таы бір топ иттерді алып келіп жайастырып жр
екен. Жыраны ары бетінде ш жерде кзетші арауылдар тр. гірді :тбегін де
фонарь жарыын тасалап ойып, Володя мен Вася неміс автоматтарын бзып, жинап
отыр.
—
Неге демалмадыдар?—дедім мен астарына келіп.
—
Біз демалды. азір баса екеуі демалып жатыр. Ендігі кезек зідікі,— деді
Володя байыры алпымыза кешіп.
ткен кнні олжасынан жауынгерлерімні брі де ызуланып, сергіп алыпты.
—
Кн бойы демалды ой, жолдас аа сержант... Кн батардаы бір саат болмаса,
згесі демалыспен тпеді ме... Труа рсат етііз! —деп, жатан екі жауынгер де тура
келді. Ол екеуіні мен келе жатанда ана жата аландарын да білдім. Біріні беті де
уаланбаан, брі де йытамаан адамдар.
—
ырынып алса айтеді? — деп, Петя жарыа арай келе жатыр. Мндай
жауынгерлермен бір тулік емес, бес тулік шыдауа болар деген сеніммен мен ырынуа
отырдым...
—
Костя, сені атыны айда осы?..
—
зіні орнында ой деймін...
—
Хатында не жазыпты?
—
Бл хат оныкі емес.
—
Е, сен лі кнге дейін баса йелдерден де хат ала беремісі?
—
Оны айдан білді?