Стр. 176 - . Мсірепов аза солдаты

Упрощенная HTML-версия

К полной версии

Содержание

Стр. 175

 

Стр. 177

 

азастанны ашы кітапханасы

мінезбен отырды. Бойындаы арулары мен алтасындаы ааздарын аланда, мен де оны

еркінірек дгелеттім. Жарытан алысыра трып алса, еріксіз Ілгері бастырып, тым

алара басып алса, кейін шегіндіріп ойып:

—

йтеуір олыды ктерген екенсі, дрыстап ктер! Неміс офицері соны да білмей

ме?—деп, зекіп те алдым.

Енді ол елемей ойан Мирошникке шаым кзімен арай бастады. Мирошник оны тіпті

елейтін емес, стакандара дейі сыырлатып, дейі баппен млтілдетіп ара йып

жатыр...

араы кшеде поезд кткен адамдардай ыы-жыы болып, неміс солдаттары отыр.

Отырыс-трыстаы солдата лайы айын озалыстарды брі де мыта алып, босын

тріне кшіпті. Белбеулерін шешіп, брі де желбегейленіп, иытарына бір-бір тйіншек

байлап алан. Ттын болып армандарына жеткендей, мспірлікке біржола мойын

йып, шама келгенше ттына саылары келеді.

—

Біз бгін бір о шыаран жопыз...

—

з еркімізбен ттына тустік...

—

здері крдідер, автоматты латырып жіберіп, олымызды ктердік, — деп гу-гу

етеді. Кздеріді жалыныш ана алан.

Енді жау емеспіз ару тасталды — жаулы та міндеті мен правосын он дауыстар атар

шуласып, бес-алты солдатты ортаа алып тр.

Кешегі раымсыздар, кешегі менмендер Васяа жалынып, айналып-толанып транда,

йрыын бладатып, бар денесімен бір ана сипап алуды жалынып ктіп тран ит

сияты еді. Сондаы срайтындары ар да емес, намыс та емес, бір ана нсыз жаны!

Жансауа срау сияты оай ойды зі блара енді ана тсті. Бл кнге дейін блар

бізді елді тері демей, босаасы демей ластап келген айуандар. Жас жандар

шырыраанда, а саалдардан жас шбыранда, бларды лаы оны естіген жо,

кздері оны крген жо. ала мен колхозды талан-таража саланда, біреудікі-ау деген

жо. Адам баласыны бір аяры жас ыз, адал жар болса, ондайды блар білген жо. Енді

міне, здері жалынады, біра адамша емес, итше ысылап жалынады. Салта-салта,

жирен саал бір зынтра Петрді бір о жаына, бір сол жаына шыып, неше баласы

барлыын тсіндіріп жр. олын жерден жарты метрдей ктеріп, баласыны бойын

крсетіп:

—

Айн!?—дейді. Петрді зыырданы айнап, денесі дір-дір етеді.

зынтраны онда жмысы жо. Енді олын жерден бір метрдей ктеріп:

—

Иван?!—дейді. олын таы да жоарыра ктеpiп,— арай?!—дейді.

Ызасы айнап жрген Петр шалая беріп, жерден бір метрдей ктеріліп алааны темен

арап тран олды сарт еткізіп теуіп жіберді. ол серпіп жоары ктерілді де зынтра

сол екпінмен шаласынан тсті. лдекімні фонарь жарыынан айыстай жылтыраан кір

тізелері крінеді.

—

Командирлер, бері келідер!—деген Мирошник даусы естілді.

Ара йан, стаканды жоары ктеріп, Мирошник бізді ктіп тр екен: