Стр. 191 - . Мсірепов аза солдаты

Упрощенная HTML-версия

К полной версии

Содержание

Стр. 190

 

Стр. 192

 

азастанны ашы кітапханасы

—

ашты, ашты!.. р, со, тапа! -—деген дауыстар шабуылды ол-тмпеш кезеіне

кіріп аланымызды аартады.

Матрос бар салмаын маан салып, лі сйеніп тр. л-дрмені біткен крініп тран

жалыз кезден уаныш жасы бршатай домалайды. Матросты бір лап жатан тас

ауды стіне отырыза беріп:

—

Сен енді дем ал, жолдас... азір санитарлар да келер...— дедім, ілгері арай жгіре

жнелуге ыайланып. Матрос иыыма аюдай асыла шатай алып тура келді де:

—

Дем ал!.. Ала деген мір жалыз саан ана айтылан ба екен? — деп, жлынып

ала арай мтылды. Сылти адымдап, ираладай секіріп, біраз ана жер менімен

атарласып отырды да, кейіндей берді. Толып жатан жарасын елегісі келмей, арлыып

алан даусымен «р! Тапа жыланды»! деп, кек кшімен ана жгіріп келе жатан

адамны азабына мен шыдай алмай, озып кеттім.

—

Ала!..— деп ырылдаан дауыс ала барды.

Орыс лдарыны рнеге де шыдамдылыында шек жо сияты. ыры жерден апы

соралап жатса да ы ету дегенді білмейді олар. Тнде кездескен жаралы солдат та,

мына матрос та сол шыдамды орыс лдары еді. Бірі айасты таы бір кргісі келіп,

басымды жоары ктеріп отырызып кетідер деп еді, бірі, міне,— л-дрменні бар-

жоына арамай, айаса таы бір кіргісі келеді. Ммкін, бл — мірмен оай оштаса

алмауды бір белгісі болар, ммкін, бл — «Сар жырыны» сері болар. Ммкін...

Горький жырлаан сары осылар болар...

Та ата жау олы жыыла-срініп, лай иратылып аладан шыты. Бл шегіну емес,

апала-топала, ашу еді. ашу деген скер міріндегі е бір абыройсыз, ашылан

шашыланыа аратпайтын хал. Осынша ркіп, осынша шырап бара жатан жау олы

таы да есін жиып, да арсыласар-ау деп ойлай алмайтындайсы!.. «Атабан

шбырынды» деген сияты, сай-сала, жіішке сопатармен шбыран босын «Алакл

сламасына» арай тіп бара жатыр. Таланып алан бралы иттей, артына брылып арс

етуге де шамасы жо, р тасадан бір ылт етіп алады.

Арса-арса боп сйегі ана алан лкен ала лі ттіндетіп жатыр. аланы кейбір жерлері

лап та болан, жанып та болан; ескі моладай опырылып, ттін де жо, н де жо,

сарала клге айналып, йіліп алан. Бл маайда ит те рмейді, мысы та жолыды кесіп

тпейді. Денесіндегі жараларын кнге тосып, ала дрменсіз талысып жатандай

сезіледі.

Осы йілген клдерге, опырыла лаан йлерге тіреліп, тотап алан кп машиналар

тр. Алдыы жаын ирата жол салып барып, аырында кептеліп алан танкылар кп

кешелерді тыындап тастапты. Орта кшелерді кбі осындай сыылысып, сотыысып,

шайнасып алан кек темір, жаяу адамды да ткізбейді.

Біз ашаны детіміз бойынша, алаа брын кіріп, со шыамыз... азір жарым-жарты

сау алан йлерді астына тсіп, тбесіне шыып, бып аландарды ттына алып

жрміз. Бет-ауыздары арала, торала, тізелері кстен жылтырап тран екі жздей адамды

Сережа мен Самед соымыздан айдап келеді.

—

Сендерді арулары айда? — дейді Вася Гришин, райсысына бір тніп.

Ттындар кшеде шашылып жатан автоматтарды нсайды:

—

не жатыр ой!.. Аз кріп трмысы? —дегендей, Васяа ренжіп арасады.