Стр. 207 - . Мсірепов аза солдаты

Упрощенная HTML-версия

К полной версии

Содержание

Стр. 206

 

Стр. 208

 

азастанны ашы кітапханасы

—

Жауды желкесінен тскелі бара жатырсыдар... Сендер адалар найзаны

шысыдар, сабаы теізді осы жаасында болар...— деп, Ревякин, біраз кідіріп барып,

айтатын сзі барлыын адатып, темекісін орай бастады.

—

Біз сол найзаны шы боланмен сабаымыздан зіліп тспеспіз деймін,— дедім

ме гімені аяына тезірек шыым келіп.

«Солай деп ойлайсы ба?» деген кзбен Ревякин маан бір арап алып:

—

Азды-кпті бір уаытты ішінде байланыс зіліп алуы да ммкін...— деді.

Ревякинні ендігі кз арасында «сондай кйге за шыдай алармысыдар?»—деген срау

тр еді. Мен сонысына жауап бергім келіп:

—

Ол ескерген нрсеміз деп несін айтайын, жолдас капитан... Сына тсер жалыз

ана шыдам болса, брынды-соды берілген негелер бар ой... Креміз де! —дедім.

лденеге Ревякинмен деттегі скер тілінен басашара бір сарында сйлескім келіп кетті.

Біра бл аттаныс алды еді, капитан ол сарына баса алмады.

Жауды ырым лкесінен біржола айдап шыу шін, уелі Керчь жаасына тя іліктіру

керек. Біз соан аттаналы жатырмыз. Арты жапен байланыс зілсе ондай кйге шыдай

білу шін жалыз ана «жан рбан» деген жетпейді... Ревякин осыны айталы келген

сияты. азбалап адааласпаса та, е соы аарысанымыз да осы болып еді...

Бізді блімні мндай жайларды айтызбай атынына риза болып, Ревякин:

—

Ал, ырандар, о сапар тілеймін. мір — аман керісу болсын! Енді азыра й

іштерін еске алайы...— деп, сумкесінен бізге келген хаттарды алып бере бастады.

Тмарша бктелген шбрыш хаттар за сапар шегіп келіп, е жаын адамдарыны бір

ауыз болса да жан сырын келеді. Аманды-саулы тілеумен бірге ажыр-айрат осады.

Соыс тсында уаныш-клкісі тасып-тгіліп жатпаанмен елден келген хаттар уайым-

айы келген емес.

Ревякинні кзі мені де бір жанап еткеннен маан да хат барын тсіндім. Аботаны хаты

екенін де білдім. йткені, мені «йлі-баранды» жайымды Ревякин де біледі. Аботаны

олын да таниды. «Мынау шешенен мынау йелінен» деп алжыдайтыны да бар.

Ревякин бл жолы да сонысын істеді:

—

йеліізді хаты осында уып жетіпті... Шешені хаты ырым асып барып

жететін болар,— деді.

—

араандыда сені кімі бар еді?..— деп бір хатты Васяа беріп жатыр...

—

Жауаптарыды бгін айтарыдар. азір жазсадар тіпті жасы...— деп, Ревякин

кетіп алды. «азір жазсадар тіпті жасы» дегені аттанар уаытымызды жаын екенін

аартаны еді...

Аботаны хатын ашып аланда, аз-а жгіре жнелмедім...

Хат сол кні жазылып, сол кні мені олыма тиіпті!.. Олай болса, Абота осы маайда

жаын жргені ой?.. Айай салса еститін жерде боланы да!.. лденеге біз бгін

аттанбаспыз, ертеге дейін Аботаны тауып та алармын... Кездескен деген осы болар.

Осынша жаындасып келіп кездеспейтін, біз романдаы емес, мірдегі адамдармыз ой

деген ой келеді.