Стр. 211 - . Мсірепов аза солдаты
Упрощенная HTML-версия
К полной версии
Содержание
Стр. 210
Стр. 212
азастанны ашы кітапханасы
нбей келеді. О бірімізді тырнап кетіп, бірімізді бетімізді арып кетеді, ысты емес,
суы ариды.
Немістерді здері ктерген о бораны з кздеріне де шымылды рып тастаса керек,
о бораны тпеп транмен длдік жо сияты. атар-атар, жіп-жиі трып алан
меруерттей аппа су бааналары алы ырау басан алы, крі тоайа да сап кетеді.
Лек-легімен ктерілген самолеттер бізді арт жаымыза ймелеп жр. Снаряд отары да
ортаа арай ауып барады. Бір кезде жарытан да тылып, ою араылыа кіріп
кеттік. О оршаудан да етіп кетіппіз. Біра айнала аранса, жаын маайда бізден баса
бір айы жо...
—
Біз озып, блініп кетіппіз... Сапар оа айналар...— деді Мирошник.
Алдымызда арауытып теіз жаасы сезіледі. Артымыз аспанды жарылап, тілгілеп
жатан найзаай...
—
Жараланан ешкім жо па? — деді Мирошник.
—
Жо сияты...
Аздан кейін яландай ысылып сйлеп:
—
Мені аздап жанап ткен сияты...— деді Сережа.
Сережаны о олы жараланыпты. О олыны шынтаынан тиген о тесіп етіпті. Ол
азір солдат болса да, кні ерте кркемнер адамы, суретші еді. Сондытан о олыны
жаралануы брімізге де атты батты. Сол о олы шін Сережаны екі аяын бірдей
садаа ылуа да зір едік.
Аздап ана...— дейді Сережа.— Ештее ететін емес, асып алам ой мойныма...
Жо, осы айыпен кейін айтасы,— деді оан Мирошник.
айы жааа жаындай беріп, деті бойынша брыла бергенде Мирошник:
Секірідер!—деп мір етті.
Сережамен оштаса да алан жопыз. Аман айтып жете алар ма, жо па... андай кйге
тссе де, жолдастарымен бірге болуа не жетсін! Жалыз Петр ана, Сережаны
автоматын алып жатып, су болан мртын Сережаны алымына апара жатанын адап
алдым. згеміз е рі кеткенде, арасына олымызды бір апаруа ана лгірдік. Сонымен
трт жыла жаын ойын-клкі, айы-уанышымыз ортатасып кеткен бір
жолдасымызбен іштей ана оштасып, айрылысуа тура келді... ош, Сережа, ош бол,
бауырым!..
зі шылылдап отыран солдат бл жолы ымсынан да жо... Жиырма жігіт жапырлап
арып тсе алып едік, тере суды тбіне барып был ете тстік... Тбенен
орасындай басан тере су озалтар емес. Володя Толстов екеуміз атар секіріп едік,
теізді тбіне де бірге тсіппіз. Ол мені ктеріп жібергісі келеді, мен оны ктеріп
жібергім келеді. олдарымыз арманады, айрат ылар дрмен жо. йытап жатып
бастырлыандай, дрменсіз бір ділгір халде алыппыз... Есте алан нрсе, егер менен
жолдасты деген не екен деп сраушы болса — ол, зі он екі метр терені зілдей басан
ауырды астында жатып, мені тарысы келген Володя Толстовты мінезі дер едім.
Стр. 212 - . Мсірепов аза солдаты
Упрощенная HTML-версия
К полной версии
Содержание
Стр. 211
Стр. 213
азастанны ашы кітапханасы
Бл хал ас аанша тіп кететін, кз ілеспес ана бір кез екен. Шірене толындаан теіз
екеумізді де жоары алып шыып, жааа арай айдап кетті. Бастаы пилотка, иытаы
оржын сияты жеілдерді брін сыпырып алып, домалатып айдап жааа латыралы
келеді.
Аяым жерге тие бергенде, арт жатан соан таы бір толын мені алып рды да, сйреп
ортаа арай айта кетті. Екінші бір толын аып кетіп, домалай-домалай жмырланып
алан жаа тастарыны стіне ырытып жіберді. Келер толын етегіме жармасанша,
жан-дрмен дегенді тгел салып, раа шытым. ара теіз апылыста ауып бір
алып, оп-оай жта алмаан со, ана сып жааа латырып кетті білем...
Кезімді ашып, алдыы жаа арасам, екі адам арауытып тр екен. Автоматымды алып,
отайлай бастадым...
—
Отставить! — деді аырын ана Мирошникті дауысы...
Теіз толынынан ркім зінше тылып, толынмен лысып кеп жааа тсіп жатыр.
Самед бренедей серейіп, Володяны стіне тсіп еді, тскен бойы олдары Володяны
алымын тауып алып, езіп тастай жаздады.
—
Бл зім—деп, ш рет лаына айайлап, ре айырып алдым.
—
Нама боп кетіпті б?— деп, Самед айран-асыр болып отырып алды.
Судан кейін шыан жолдастар брын шыандарды кргенде р трлі асыысты істеді.
Біра жау олына тсіп алдым ба деп «берілем!» деген біреуі болан жо... ойны-
онышы мздай суа лы толып, местей блкілдеп жріп, жастыын ала лгілері келіп
жр. Мыда бір кездесетін, апылыста келген ауыр сыннан ешкім срінбей тті. Неге
екенін тсінер жай жо, жиырма жігіт нсіз бір шатасып та алыппыз. Киімдерден
шрылдап суы су аса, кзінен таман тамшылар ысты-а еді.
Жау жа алдымыз биік жар аба екен біз соны тап астынан шыыппыз, теізге араса,
келе жатан жалыз айы жо... Жарырап аан пулемет отары мен ракета жарыыны
теіз ортасына арай ауанына араанда, бізді полк шегініп кеткенге сайды. Жааа
жете алмаса, теіз бетіндегі айаса кіре кетуге бл полкты зірлігі де жо еді. Ондай
дараы «жан иярлы» бізді жаты арманы да емес еді.
абаты шолып керсек екі пулемет теіз бетін жалау ана атылап отыр. Бізді жайды
лі ешкім білмеген сияты. Кп айыты кейін брыланын кріп отыран немістер,
жалыз-жарым айы жааа келуге батылы барар деп ойламаан. Екі пулемет анда-санда
бір н беріп, мараулана бастапты. Жаын ауылды иттері таласып жатанда, тмсыын
бйірінен ктермей жатып ана, анда-санда бір мы етіп оятын иттер болушы еді, тап
сол сияты.
—
Мынау жаа жма екен... Тек палауы ана жо...— деді Самед.
—
Палаусыз-а ішеміз де!—деп, ркім сауытын аузына апарып жатыр.
лдеайда о жаымызда кп зебірек барлыы байалады. Жн сабалаандай дркіретіп,
жиі-жиі атады. Манаты арбаласта миномет, пулеметтер осыла арсылдасып еді, енді сз
лаштап ратын зебіректерге беріліпті. Б да бізді, полкты кейін брыланын
крсетеді.