Стр. 237 - . Мсірепов аза солдаты
Упрощенная HTML-версия
К полной версии
Содержание
Стр. 236
Стр. 238
азастанны ашы кітапханасы
ешкім жо. Жары ылып жіберсем, жолдастарым бірінен со бірі трып, маан арай
келе жатыр. Бекініс брыш-брышынан шатынап жарылып кетіпті.
—
Шыыдар тез!
Ортадаы сенімді бекіністі тастап, р жердегі пулемет яларына, жабы траншеялара
кшуге тура келді. Бекініс «шешініп» болып, енді таландауы ана алан. Пулемет,
гранаталарымызды алып, е тменгі ылара арай кеттік.
Бізден кейінірек келіп тменге тскен Петр:
—
Бекініс ирады... демілеп ктеріп алып, аударып тастады,— деді.
Бекіністі иратып болан со зебіректер де тотады. Енді бізді жайды білгілері
келгендей, бір рота солдат оранды айнала оршап алып, жаындап келеді. Шабуыл емес,
шейін ана стап алылары келгендей, аз-атар озалып, атпастан келе жатыр.
—
Пулемет!.. От!..
—
Зебірек топанны тсында бірталай оымыз жанымыза алды ой... Енді біраз
атысуа болады,— дейді шаруаор Петр.
Біз тбеде, жау етекте, біз тасада, жау ашыта... Біз оларды кздеп атамыз, олар бізді
крмей атады. Блай кездесіп аланда, талай кегіді алып та аласы. Зебірек
тмпешіні тсында есесі тсіп кеткен жауынгерлер бір жасап алды. лі тк шыыны
жо, лі кп екен деп ойлату шін, трт пулемет, ш автоматтан бірдей аыратты, жер
беті шбартып, кек бірталай алынып алды.
Жауды жаяу скері тез шегініп, окоптарына барып бты. Бізді, лі-тірі екенімізді
байау шін ана бой крсеткен жаяу скер бізбен атысан да жо, тбені алуа мтылан
да жо.
Енді «Фердинанд» зебіректері мен «Жолбарыс» танкілері брынысынан грі де
жаындап келіп, атарласып жатыр. Бізді ай тста отыранымызды анытап алан со,
енді тбені сол жаын опарма. Онда біз о жа бйірге кетеміз де.
Бізді азіргі паналап отыранымыз екі пулемет оятын орны бар, шыыс беттегі я еді.
Бл орталы бекіністей берік емес, бес-алты тйгіштегеннен алар жайы жо. йтеуір,
жабы баспана.
—
Жолдас командир, «Фердинандты» адамдары арауыла онып тр. Снайпер
мылтыын бері періп жіберсінші,— деді Петр, олын артына арай созып, кзін
салаудан алмай отыран бойы. Мен олына мылтыты статтым. Петрді сырт жаынан
баылап тран Самед:
—
О жаындаысы командир, сол жаындаысы отаушы...— деді.
Петр алаш атып аланда, Самед «лады!» деді де, екінші атанда:
—
Тиген жо,— деді.
Петр екінші оыны тимей кеткеніне намыстанандай, мрты дірілдекіреп, заыра
кздеп алды. Біра шінші рет ата алан жо. Мылтыы о жа олтыыны астынан
сусып, жерге тсті. Самед «Петя!» деп алды, шаласынан лай берген Петрді шатай
алып. Петяны бралан сымдай ширатылан денесі босап, басы сыл тсіп кетті.
Стр. 238 - . Мсірепов аза солдаты
Упрощенная HTML-версия
К полной версии
Содержание
Стр. 237
Стр. 239
азастанны ашы кітапханасы
Мадайыны дл ортасында жалыз ара ме крінеді. О мадайды ортасынан
адалыпты. лі бір тамшы ан шыан жо...
—
Петя, Петя!.. ош, ер Петр!..
«Фердинандтар» а асымыза келіп алып, бірнеше рет дркірете атты. Тбені бл жа
беті оай алтылдай бастады.
—
Батыс жатаы пулемет ясыны салауын жауып тастады,— деді Вася Гришин
келіп. Телефон алдаашан быт-шыт болып, енді бірімізге-біріміз келіп хабарласатын
боламыз.
—
Пулеметтер тгел тбеге шыарылсын. Траншеяны тйіскен жеріне
орналасайы,— дедім.
—
Бзылып алан орталы бекіністі енді атпас. Мен байап келейін! —деді Володя.
—
Бар...
Отыран ямызды кзі сыырайып, араыланып барады. Кзі сыырайан со, крер
дниені де апшысы тарылып, алаандай ана жер крінеді. Кеше кешке Егор су алуа
баран бла суы кміс тегедей болып, кнге шаылысып жатыр. Орал суы андай
жарырайтын еді, шіркін, деген ой келе алыпты. Каспий андай шалып жататын еді!..
Батыс пен шыысымыздан зебіректерімен атылап жатып, жау солтстігімізден жаяу
скерін жіберіпті...
—
Солтстіктен тбеге рмелеп келеді,— деді Самед.
—
Траншеяларды тйіскен жерінде, тбеде тосамыз! Гранаталарды сол араа шыар!
—дедім.
Аты минуттарымыза арналан «граната» деген сз де айтылып кетті...
Володя жгіріп келіп:
—
Десант! Десант!—деді де, кірпіктерін аып-аып жіберді.
—
Теіз бетінде айас!.. ара теіз ртеніп бара жатандай,— деген айайлар р
жерден шыып алды.
Тбеге шыып алып, бірімізге-біріміз:
—
Десант, десант!—деп айайлаймыз. Бріміз кріп тран нрсені бірімізге-біріміз
нсап крсетіп жатырмыз...
Бізді тбе алыстан араан адама ттана бастаан жанартау сияты крінетін болу керек.
Тбеміздегі ша топыратан аспан крінбейді. Дл стімізге нсер блты келіп аландай
тнеріп тр. Топыра шаы етек жата сирегірек. Теіз бетіндегі айасты от-жалыны
крінбегенмен ара теіз ескі айнадай кмескіленіп болса да крініп жатыр. Осы ша
боранда бізді желкеден басалы, сол жаымыздан жауды жаяу скері рмелеп келеді.
—
Шыда, Самед!.. Вася, о жаыа ара!..
—
Отан шін, ел шін!..