ТОРДА ОТЫРАН А САР

Талыа салып р істі,

арадан аты айыран,

Момынды наа айыран

кіметім сен бе еді?

Он бесінші ждіде

Сашыменен алдыран,

Заменен аулы салдыран

Жауапкері мен бе едім?

Сол аулыны кшімен,

Туманы жауыз ісімен,

Домаланан абатай,

Бл алаа келгенім.

 

Бастан бір еркім кеткен со,

Тергеуші бйры еткен со,

исы ая, шилі ара

Атымды ары амшылап,

Бке де бке желгенім.

 

Сол кніммен алада

Дл он бес кн боп алып,

Ерікті кнім тоталып,

Сйлеумен кіл делбедім.

 

Брінен маан батаны –

йімні иесіз жатаны,

зырлы атын, бала жас,

Баылап тран шаруама

Кілді атты блгенім.

 

алан со жатып аялдап,

Хал-жайынды баяндап,

Арызым осы бергенім.

Зарарлы санап оама,

Хал-жайымды білмесе,

Етейін баян кргенім.

 

Бай болды ба десеіз:

мырымны ішінде

Дербес бітіп он саулы,

орамнан, сір, рмеді.

 

Би болды ба десеіз:

Екі дуір кімет,

Екеуіні тсында

Е болмаса сайланып,

Бір кімдік крмедім.

 

у болды ба десеіз:

зімнен баса адама,

олымнан келсе, пайда етіп,

Келмесе, зарар бермедім.

 

Жиырма бестен асан со,

Отыза адам басан со,

арсы трып кштіге,

Малша айдауа кнбедім.

Кштімен кшті арбасса,

Момынды сйеп, демедім.

 

Жікшіл болды ба десеіз:

Тарих жиып олыма,

Саясатпен танысып,

Жікшілдермен алысып,

Бзытыа ермедім.

 

Спы болды ба десеіз:

Жаалыа тсініп,

Ескіні тастап ысылып,

Саясат хы кімет

Трмыса арсы келмедім.

 

лтшыл болды ба десеіз:

Маол, трік, мадияр,

Орыс пен парсы румнан

Халышыл ерді баяндап,

Арасын жіктеп блмедім.

 

«Исатай мен Махамбет» –

Жастара лгі болсын деп,

Халыма тарих дедім,

Журнала «Суле» сз бердім.

 

Трт жыл брын осыдан,

Ескілікті ескертіп,

Екі дуір кімет,

Екеуін де суреттеп,

Ленинні жайын тарихтап,

Тжірибе ылып сйледім.

 

Жазыым кедей болмасам,

Аындар ткен брын да:

Асары Абат, кете Шернияз,

Адайда Абыл, Нрымнан

лшескенде кем бе едім?!

 

Тарих жаздым алаша

Аузымнан шыан жырымнан.

Мен – заманны айнасы,

Кілі шін жртты брылман.

 

арадан аты айыр деп,

Момындарды айыр деп,

Айтамын осы сырымнан.

Менен де баса наа бар,

Бір жайлы елді адамы

Рушылдан соы жеп,

Плеге наа рынан.

 

айта арап бл істі,

ділдікпен тергесе,

Жарлыа жбір бермесе,

Болар еді бір ыай.

 

Айтатын сзім кп еді,

Тратын сізден оралап.

Аяымды жай басып,

Айтылмай алан сзді ашып,

деппен трмын жоралап.

Тежемесем тізгінді,

Сйлеген сайын кетемін

Абкендей ормалап.

 

Туалы тедік крмеген,

Мытылар ерік бермеген

Кедейлер оты оралап,

Кзінен жасы соралап.

 

Айтушы айтып жеткізсе,

Треші сізден ам алмас.

Атасы адам болан со,

атесіз, сір, жан болмас.

атем болса, апу ет,

Масатым еді сіздерді

Алдыа келіп толама.

 

Ат пен асын кем беріп,

Білімі жо кедейді

Ыпалымен мегеріп,

Жат адам талай елде жр,

Блені терген дорбалап.

 

орытындысы сзімні –

Жас ырандай кзі ткір,

Заманыда аарман,

Жас елуге келгенде

Алдыа келіп арыз айтан

Мына отыран мен – она.