Konsument w przekroju historycznym
Wstęp Rozdział 1. Сharakterystyka konsumenta i jego model według prava RP i UE. Fenomen reklamy
1.1 Konsument w przekroju historycznym
1.2 Definicja konsumenta w prawodawstwie
1.2.1 Pojęcia konsumenta w świetle prawa polskiego
1.2.2 Koncepcja konsumenta według prawa unijnego
1.3 Model przeciętnego konsumenta
1.4 Geneza reklamy jako zjawiska
1.5 Charakterystyka i zasady reklamy
1.5.1Reklama w internecie
1.5.2. Reklama AdWords
1.6 Instytucyjonaly mechanizm ochrony praw konsumencich w Europie
Rozdział 2. Ochrona konsumenta a ewolucja regulacji prawnych dotyczączych reklamy w sieci
2.1. Koncepcje prawne reklamy w sieci w świetlie prawa polskiego
2.2. Polityka reklamy w sieci w prawie Unii
2.3 Charakterystyka źródel prawa dotyczących ochrony konsumenta
2.3.1 Aksjologia ochrony praw konsumenta
2.3.2 Konstytucyjne gwarancji ochrony praw konsumenta w świetlie prawa polskiego
2.3.3 Polityka ochrony praw konsumenta w prawie Unii Europejskiej
Rozdział 3. AdWords – jako efektywne narzędzie w reklamie internetowej
3.1 Ogólna charakterystyka AdWords
3.2 Polityka AdWords
3.2.1 Niedozwolone treści
3.2.2 Niedozwolone praktyki
3.2.3 Treści podlegujące ograniczeniom
3.2.4 Wymaganie redakcyjne i techniczne
3.3. Wymaganie prawne i ograniczenie wyświetlenia
3.3.1 Lokalne wymaganie prawne
3.3.2 Alertykonsumenckie
3.3.3 Sankcje handlowe i ograniczenia
3.3.4 Nieakceptowane treści
3.4 Znaki towarowe a reklama w adwords: ochrona prawa konsumenta do informacji czy łamanie przepisów
Rozdział 4. Odpowiedzialność w prawie reklamowym
4.1 Postąpowania z bezprawną treścią przechowywaną przez usługodawce
4.1.1 Uregulowanie procedury w Polsce
4.1.2 Wpływ procedury na wolność słowa
4.2 Odpowiedzialność operatorów wyszukiwarek internetowych oraz odpowiedzilność za odesłanie w Internet
4.2.1 Projekt nowelizacji u.ś.u.d.e
4.2.2 Wyłączenie odpowiedzialności wyszukiwarek internetowych
4.2.3 Wyłączenie odpowiedzialności za hiperlink
4.3 Naruszenie polityki AdWords
4.4 Odpowidzialność operatora platformy reklamowej i reklamodawcy na przykładzie Google AdWords
Zakończenie Bibliografia
Rozdział 1. Charakterystyka konsumenta i jego model według prawa RP i UE. Fenomen reklamy
Konsument w przekroju historycznym
Przepisy dotyczące ochrony konsumentów istnieją już wiele wieków. Na początku one odnosili się przede wszystkim do nieodpowiednej jakości albo falsyfikatów codziennego wykorzsatania - na przakład kredy w chlebie albo domieszok tanich metlów w złocie itd. Chciaż celem przepisów było wstrzymać klamstwo, jednak ich potrzebowali jako konsumenci, tako i sprzedawcy. Rzemeśliniky a dostawcy nie chciały obniżać ceny w zwiąwku z nielegalną konkurencją. Równoległe zainteresowania producentów i konsumentów zostają się ważną cechą ochrony praw konsumentów w dziesiejszej Europie.
Kompleksowa ochrona praw konsumentów, w tym stanie, w jakim on omówia się i realizują się w życia dziś, rozposzał rozwijać się tylko w końcu XIX wieku w Stanach Zjednoczonych i Europie. Co stało się skutkiem przemysłowej rewolucji. Do tego czasu większość tego, co ludzi pili, jedli i wykorzstywali w swoich mieszkaniach albo uprawiali i robili samodzielne, albo kupowali w innych mieszkanców miejscowości, których oni znali osobiście.
Industrializacja podkreśliła produkowanie i dystrybucję od zgromadzenia, oraz znacznie rozszerzyła wachlarz dostępnych artykułów. Rynek stał się bezosobowym i coraz bardziej artykułów stali się przychodzić z oddali. Odpowiedno istotnie zwiększyli się możliwości dla oszustwa. Jednocześnie stalo się wiele trudniej otrzymać odszkodowanie od wielkiej i oddalonej fabryki, czym od swojego sąsiada, który faktycznie, sam zrobił swój artykuł. Oprócz tego, z rozwojem reklamy konsumenci rozpoczęli się otrzymywać wielku ilość informacji, którą oni nie mogli ocenić – ona mogla być iluzoryczną albo nawet calkowicie falszywą.
Większość państw w Europie Zachodniej rozpoczęli rozwijać kompleksowe ustawodawstwo w latach 1950. Na początku byli pojedyncze akty prawnicze – konkretne przepisy, skierowane na rozwiązanie odrębnych pytań, na przykład prawdziwej reklamy, ulepszenie informowanie konsumentów przez opakowanie na przemysłowych czyli spożywczych artykulach, oraz podstawowych wymóg bezpieczeństwa.
Stopniowo pojawiła się ideja coś do stworzenia określonej listy praw spożywczych, oraz pewnego ustawodawstwa i organów dla jego realizacji.
W rezultacie tego, w ciągu ostatnich lat państwa, które po raz pierwszy akceptowali przepisy na rachunek ochrony praw konsumentów, wykorzystując się akty, które rozprzestrzeniali się na wiele aspektów ochrony praw konsumentów. Take podejście wykorzystywały państwa, które dokonywały przejście od gospodarki planowej (włącznie z tymi, które teraz są państwami członkowskimi Unii Europejskiej), ale jego oraz wykorzystywali w wiele państwach, które rozwijają się w Ameryce Łacińskiej, Azji i Afryce, gdzie na konsumenckie pytania zwracali mało uwagi.
Ideę o liscie praw konsumenta po raz pierwszy zaproponował Prezydent Kennedy w swoim przemówieniu do Kongresu USA w 1962 roku, które zawierało słowa „wszystcy jesteśmy konsumentami” (http://e-konsument.pl/). To stalo się 15 marca - tą datę międzynarodowyj konsumencki ruch później zatwierdził jako Światowy Dzień Praw Konsumenta, Unia Europejska zatwierdziła jej jako Dzień Konsumenta w Europie.
Prezydent Kennedy mówił o czterech prawach konsumenckich. Od tego czasu lista praw konsumenta była rozszerzona do ośmy praw, które ustaliła i chroni międzynarodowa organizacja „Consumer international” a jej członki. Większość przepisów dotyczących ochrony praw konsumenckich skierowane na ochronę jednego czy kilkoch takich praw, a komoleksowy „ Ustawa o ochronie praw konsumienta” dotyczy wszystkich praw.
Na poziomie Unii Europejskiej kierunek polityki ochrony praw konsumenckich intensywnie zaczął rozwijająć się tylko w latach 90 ubiegłego wieku, kiedy w 1992 roku w Traktat o Europejskiej Współnocie był przynięty artykuł 153 „Ochrona praw konsumenta”. Do tego czasu chodziło tylko o odrębnych aspektach praw konsumenckich, jednak uwagi zwracało się na ten tematzbyt mało.
Teraz ten kierunek polityki istotnie wpływa na inne strefy polityki Unii Europejskiej i z tym trzeba się liczyć przy opracowywaniu odpowiednego ustawodawsta, na przykład, w kwetii wolnego handlu towarów.
Historia polityki ochrony praw konsumenta Unii Europejskiej, nalicza się około 25 lat wspólnej pracy. Jednocześnie, panstwa członkowskie UE gwarantują ochronę interesów konsumentów w ciągu jeszcze dłuższego czasu.
Faktycznie ta struktura UE jest pobudowana na podstawie art.96 Traktatu o UE. Celem początkowym tego artykułu jest polepszenie wewnętrznego rynku produkcji a usług za pomocą stworzenia jednolitej przestrzeni działalności wszystkich państw członkowskich UE.
Polityka konsumencka Unii Europejskiej ostatnio była uwarunkowana jednej z głównych celej Unii – utworzeniem wewnętrznego rynku towarów i usług. Tylko w trakcie ostatnich kilku lat ochrona konsumenta stał się odrędnym celem europejskiej współpracy.
Polityka konsumencka UE nie jest całościowym systemem relacji, które regulują wszystkie aspekty ochrony konsumentów.Dyrektywy UE – to jest rozróżniona struktura, która szczególnie reguluje różne strefy, a inne zostwia nie regulowanymi. Warto zauważyć, że odrębne państwa członkowskie Unii Europejskiej dotychczas odpowiedają za integralność struktury własnej konsumenckiej polityki a chronienia praw konsumentów. Dyrektywy UE zawierają minimalne funkcje standartowe w obranych sferach, zwłaszcza w tych, które dotyczą rynku wewnętrzenego.
Państwa członkowskie UE mają prawo przekaczać normy prawne, przewidywalne w Dyrektywach dotyczące ochrony praw konsumenckich, ale pod warunkiem, że ich przepisy nie ograniczają wolne przemieszczenie towarów i usług w ramach wewnętrzenego rynku.
Jak skutek wyższej zaznaczonego, państwa człokowskie UE stworzyli system ochrony praw konsumenckich, jaki znacznie odróżniają się od siebie- W niektórych wypadkach ta różnica przeszkadza działalności rynku wewnętrznego. Na przykład, istnieją istotnie rozbieżności między ustwodawstwem, które reguluje działalność komercyjną przedziębiorstw, skierowaną na konicznego konsumenta, na rynku wewnętrznym, które byli skutkiem państwowych przepisów, różnicą w ogólnych zasadach albo różną praktyką prawniczą.
Innym przykładem wyższej zaznaczonego jest wykorzystanie samoregulacja i kodeksów zachowania. W Danii, Szwecji i Finlandii wykorzystanie ostatnich zachęca dla nadania praktycznej treści ogólnym regułam. W tworzeniu takich kodeksów wielki udział biorą organy ochrony praw konsumenckich. Kodeksy oraz rozprzestrzniają się w Wielkiej Brytanii, Irlandii, Niderlandach, chciaż organy ochrony praw konsumenckich odgrywają mniejszą rolę formalną.
Korzystanie samoregulacją jako dodatkiem do formalnyh normatywów mniej rozpowszechnione w innych krajach członkowskich Unii Europejskie. Więc, zastosowywanie samoregulacji w UE stopniowo wzrasta, chciaż innymi sposobami, czym w odrędnych karjach Unii Europejckiej.