Książka jako medium

Przekaz (komunikat)– w nauce o komunikowaniu to ciąg znaków (graficznych, muzycznych lub głosowych) utworzony przez nadawcę w celu zakomunikowaniaczegoś (przekazania informacji, czyli komunikandum) odbiorcy lub odbiorcom. Jako element przynajmniej potencjalnie wspólny nadawcy i odbiorcom, przekaz łączy ich ze sobą. W nauce o komunikowaniu masowym przekaz jest zastępowany terminem wypowiedź.

Badania nad przekazami nazywane są analizą zawartościlub analizą treści.

Kryteria rozróżniania rodzajów komunikacji między ludźmi – odwołujące się do rodzajów kontaktów między partnerami:

· Publicznego charakteru tych kontaktów, przeciwstawianego ich prywatności

· Medialności, przeciwstawianej bezpośredniości

· Masowości, przeciwstawianej ograniczoności

· Periodyczności, przeciwstawianej sporadyczności

· Trwałości, przeciwstawianej ulotności

CZTERY UKŁADY PARTNERÓW KOMUNIKACJI

1. Alokucjato układ jednego nadawcy iwielu odbiorców, a więc forma zasadniczo jednokierunkowej komunikacji właściwa wykładowi, przemówieniu, ale także niektórym programom radiowym i telewizyjnym.

2. Konwersacja,będąca układem dwóch partnerów, jest przeciwieństwem alokucji; to forma właściwa listowi, e-mailowi, rozmowie telefonicznej, a także rozmowie twarzą w twarz.

3. Konsultacjapolega na zwracaniu się partnera szukającego informacji do „centrum informacyjnego”, którym może być biblioteka, Internet, a nawet gazeta lub czasopismo.

4. Rejestracja,obejmuje np. zeznania podatkowe, ale także innego typu sprawozdania, które mogą być dostarczane do „centrum informacyjnego”, nie zawsze świadomie (jak np. bilingi rozmów telefonicznych)

Typy mediów wg ich roli odgrywanej w procesie komunikowania

· Media (1) – środki służące artykulacjiinformacji (np., języki narodowe i sztuczne, wszelkie inne systemy znaków, pismo)

· Media (2) – środki służące rejestracji i magazynowaniu informacji(np., tablica i kreda, maszyna i papier do pisania, mikrofon i kamera, taśma filmowa, taśma magnetyczna, płyty)

· Media (3) – środki służące transmisjiinformacji (np. drukowane gazety i czasopisma, kanały radiowe i telewizyjne, sieci kablowe, sieci bezprzewodowe)

· Media (4) – środki służące przetwarzaniu, odtwarzaniu i wyszukiwaniuinformacji (np. kalkulator, projektor, komputer z odpowiednim oprogramowaniem)

· Media (5) – środki służące organizacji dyfuzjiinformacji (np. agencje prasowe, wydawnictwa i redakcje, instytucje radiowe i telewizyjne)

Media masowe to te, które:

· Rozpowszechniają informacje dzięki środkom technicznym

· Rozpowszechniane przez nie wypowiedzi maja charakter publiczny

· Wypowiedzi te są kierowane przez niewielką liczbę osób do wielkiej liczby nieznanych „adresatów”

· Rozpowszechnianie to odbywa się w zasadzie jednokierunkowo

· Publiczność tych mediów jest przestrzennie rozproszona

Pojęcie masy

· Duża zbiorowości

· Brak zróżnicowania

· Raczej negatywny wizerunek, nawet zdecydowanie

· Brak porządku i organizacji

· Odbicie społeczeństwa masowego

 

Jeżeli nadawca ponosi koszty wprowadzenia do obiegu społecznego swoich przekazów (zwłaszcza oferujących towary lub usługi), jego zachowanie komunikacyjne nazywa się promocją, pozycjonowaniem markilub produktualbo marketingiem.

Jeżeli za upublicznienie swych przekazów ponosi opłaty bezpośrednie, jego zachowania komunikacyjne nazywa sięreklamą.

Gdy przedmiotem reklamy nie są ani towary, ani usługi, ale społecznie pożądane postawy, to nazywa się ją reklamą społeczną.

Zachowania komunikacyjne mające na celu ukształtowanie w świadomości społecznej pożądanego przez nadawcę wizerunkuinstytucji, organizacji, firm, osób to public relationstych instytucji, firm lub osób.

 

Działanie w sferze polityki, mające służyć promocji partii i ich kandydatów w kampaniach wyborczych nazywa się reklamą polityczną(rzadziej propagandą).

Stanowią one część komunikacji politycznej,czyli komunikacji miedzy podmiotami polityki, do których nalezą reprezentanci władzy, pretendenci do władzy, a także obywatele, którzy z jednej strony bywają celem zabiegów polityków, ale jednocześnie starając się również na nich wpływać, uczestnicząc w społecznym procesie uzgadniania opinii.

 

Książka jako medium

· Technologia ruchomej czcionki

· Zszywane strony, forma kodeksu

· Wiele kopii

· Towarowy charakter

· Różnorodna (także świecka )

 

Gazeta jako medium

· Regularne i częste ukazywanie się

· Towarowy charakter

· Treść związana z aktualnymi wydarzeniami

· Funkcje w sferze publicznej

· Miejska, świecka społeczność odbiorców

· Względna swoboda

Film jako medium

· Technika audiowizualna

· Od pokazu publicznego do przeżycia indywidualnego

· Szeroki (uniwersalny) język

· Dominacja fikcji narracyjnej

· Charakter raczej międzynarodowy niż narodowy

· Podporządkowanie kontroli społecznej

· Od rynków masowych do wielorynkowości

Radio jako medium

· Elastyczna i tania produkcja

· Wygoda korzystania

· Zróżnicowanie treści

· Względna swoboda

· Zindywidualizowany użytek

· Potencjał współuczestnictwa

 

Internet jako medium

· Technologie wykorzustyjące komputery

· Hybrydowy, wyspecjalizowany, elastyczny charakter

· Potencjał interaktywności

· Funkcje prywatne i publiczne

· Dostępność dla ludzi jako nadawców.

· Niski stopień regulacji

· Wzajemne powiązania

· Wszechobecność i nieoznaczoność przestrzenna